Βιβλίο του Μαρκ Χάντον
Τα Χριστούγεννα ψάχναμε για ένα βιβλίο να αγοράσουμε στον Γιώργο. Αφού χαζέψαμε όλα τα βιβλία γύρω μας, το μάτι του Κωνσταντίνου έπεσε πάνω σε αυτό. Διάβασε την περιγραφή πίσω και του φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ένα πολυβραβευμένο βιβλίο που θα γυριστεί και ταινία, άσε που είναι και αστυνομικό, σίγουρα θα του αρέσει!
Βεβαίως αστυνομικό ΔΕΝ είναι. Ο τίτλος έχει φυσικά απόλυτη σχέση με το περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά αν νομίζεις -όπως εμείς- πως είναι ένα βιβλίο αστυνομικού μυστηρίου, μάλλον σε περιμένει μια μεγάλη έκπληξη. Όχι δε θα απογοητευτείς. Σε καμία περίπτωση. Θα εκπλαγείς, θα σοκαριστείς, θα συγκινηθείς, αλλά δε θα απογοητευτείς.
Το βιβλίο είναι γραμμένο μέσα από τα μάτια ενός αυτιστικού παιδιού. Ενός παιδιού που βλέπει τον κόσμο εντελώς διαφορετικά από εμάς. Ή ίσως και όχι τόσο διαφορετικά όσο νομίζουμε εμείς. Και είναι τόσο ωραία γραμμένο που σε κάνει να μπεις μέσα στον κόσμο του, να καταλάβεις πως βλέπει τα πράγματα. Να δεις πως διαφορετικός δεν σημαίνει άρρωστος. Σημαίνει πως λειτουργείς διαφορετικά από την πλειοψηφία του κόσμου. Σκέφτεσαι με άλλο τρόπο και αυτό αναγκάζει τον κόσμο να πρέπει να σου φερθεί αλλιώς για να μπορέσεις να συνυπάρξεις μαζί του. Και αυτό για τον κόσμο είναι δύσκολο, κάποιες φορές ακατόρθωτο. Ο κόσμος έχει την τάση το διαφορετικό να το απορρίπτει ως αρρώστεια, τρέλλα, πρόβλημα, χαμηλό IQ. Θέλει ανοιχτό μυαλό να δεχτείς πως ο άλλος δεν είναι χαζός επειδή δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα συναισθήματα των άλλων. Απλώς είναι πέρα από τις δυνάμεις του, όπως είναι για μας πέρα από τις δυνάμεις μας να κάνουμε την πράξη 251 επί 864 μέσα σε ένα λεπτό, όπως μπορεί εκείνος.
Δε φτάνει όμως το ανοιχτό μυαλό. Όλη μας οι κοινωνία, οι συμπεριφορές, οι ασχολίες, οι εργασίες, τα σχολεία, όλα είναι φτιαγμένα ώστε να εξυπηρετούν την πλειοψηφία. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς ένα παιδί που δεν αντέχει να το αγκαλιάσεις, που αν κάτι δε του πάει όπως πρέπει, ο μόνος τρόπος να το διαχειριστεί είναι να κουλουριαστεί και να αρχίσει να βογγάει. Ένα παιδί που δε χαμογελάει, που δεν θα φάει κάτι αν είναι κίτρινο ή που θα τσαντιστεί αν μετακινήσεις 2 εκατοστά το τραπέζι. Και που όλοι οι γύρω το θεωρούν με λίγα λόγια βλαμμένο.
Αν διαβάσουμε όμως αυτό το βιβλίο όλοι ίσως καταλάβουμε λίγο καλύτερα το πως λειτουργούν τα παιδιά αυτά. Ίσως την επόμενη φορά που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα τέτοιο παιδί να φροντίσουμε να συμμορφωθεί η δική μας συμπεριφορά απέναντί του αντί να περιμένουμε το ανάποδο. Ίσως γίνει ο κόσμος μας λίγο πιο ανεκτικός στη διαφορετικότητα.
Όταν ήταν πιο μικρός ο Γιώργος, μας είχαν μιλήσει για το σύνδρομο Άσπεργκερ. Είχε κάποιες συμπεριφορές που ταίριαζαν. Και διαβάζοντας το βιβλίο, σε κάποια σημεία μου τον θύμισε. Βέβαια το παιδί στο βιβλίο είχε όλες τις συμπεριφορές σε υπερθετικό βαθμό σε σχέση με τον Γιώργο, αλλά και πάλι, μου τον θύμισε. Τον Γιώργο μου που δε μπορεί να διαχειριστεί τις καταστάσεις που δεν έρχονται ακριβώς όπως τις θέλει για παράδειγμα. Έχει κάνει τεράστιες προόδους από τη μέρα που μας μίλησαν για το Άσπεργκερ (και ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της αλλαγής οφείλεται στην κυρία Θεανώ και το πρόγραμμα Davis), και τα προβλήματα είναι απειροελάχιστα πλέον. Αλλά έχω μια μικρή γεύση από το τι σημαίνει να μεγαλώνεις ένα τέτοιο παιδί.
Όταν ο Γιώργος το άνοιξε τα Χριστούγεννα, είχε κάμποσα δώρα, οπότε αυτό έμεινε λίγο στο περίμενε και ξεκίνησα να το διαβάζω. Και κόλλησα. Και κατάλαβα το λάθος μας (περί αστυνομικού μυθηστορήματος). Και αμφέβαλλα για το αν θα αρέσει στο Γιώργο και αν θα το διαβάσει. Όμως ο Γιώργος το διάβασε και μάλιστα μέσα σε 2 μέρες. Του φάνηκε βαρύ, αλλά του άρεσε. Και όταν τον ρώτησα με ποιές περίεργες συμπεριφορές του παιδιού αισθάνεται πως έχει κοινά, μου απάντησε πως δεν μπορεί να μου απαντήσει γιατί δεν ξέρει τι θεωρώ ΕΓΩ περίεργο και τι φυσιολογικό…
ΥΓ Μέσα στο βιβλίο έχει και πολλά μαθηματικά. Και μέσα σε αυτά έχει ένα πρόβλημα λογικής που είχαμε συζητήσει με τον Θανάση το καλοκαίρι, το πρόβλημα του Μοντι Χολ. Και αν δε μας πιστεύουν Θανάση πως πρέπει να αλλάξεις πόρτα, ίσως με τη σελίδα αυτή στο wikipedia να τους πείσεις! Άλλος ένας λόγος που μου άρεσε το βιβλίο!
Περιττό να πω ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να αλλάξει πόρτα! :p
Πάντως με τον τίτλο του ποστ τρόμαξα στην αρχή για να είμαι ειλικρινής! Νομίζω ότι θα το βάλουμε στην λίστα μας το βιβλίο!
Γραψε “Βιβλιο:” μπροστα απο τον τιτλο να μην τρομαζουμε βρε! Πολυ ενδιαφερον ακουγεται το βιβλιο.
Την σελιδα της βικιπαιδειας για το Μοντι Χολ, την ξερω βεβαια και εχει πολυ ενδιαφερον υλικο. Το νοημα ομως δεν ειναι να δωσεις στον αλλον ενα λινκο και να ξεμπερδεψεις, αλλα να προσπαθησεις να δωσεις στον αλλο να καταλαβει (χρησιμοποιοντας βεβαια πολλες απο τις μεθοδους που εχει και το αρθρο). Εκει ειναι το ενδιαφερον για μενα.
Το βιβλιο πως το συζητουσε το Μοντι Χολ;
Σας τρόμαξα και τους δύο; χαχαχα. Δεν την σκέφτηκα την Κίκα για να είμαι ειλικρινής!
Θανάση στο βιβλίο ο πρωταγωνιστής το αναφέρει για να δείξει πως η διαίσθηση μας οδηγεί μερικές φορές σε λάθος συμπεράσματα, αλλά η λογική μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε το σωστό. Και ότι οι αριθμοί μερικές φορές είναι περίπλοκοι.
Οσο για το λινκ, συμφωνώ πως πρέπει να προσπαθήσεις να δείξεις στον άλλο πως είναι λογικό να αλλάξει πόρτα, χρησιμοποιώντας τα ωραία πράγματα που γράφει εκεί, όμως όταν σηκώνεις πια τα χέρια ψηλά (δες πχ παραπάνω τον Χρήστο 😛 ) του δίνεις απλώς το λινκ γιατί έχεις βαρεθεί να προσπαθείς να του δείξεις τη λογική!
Χρήστο χαίρομαι πολύ που δε θα άλλαζες πόρτα, αφήνεις περισσότερα δώρα σε μας 😛
Να δω τι θα τα κάνετε τόσα δώρα που θα κερδίσετε! :p
Στην εποχή που ζούμε μπορεί να το παραφράσεις τον τίτλο “Ποιον σκότωσε η κρίση και γιατί?”
Κατατρόμαξα με τον τίτλο και σκεφτόμουν να μην διαβάσω παραπέρα γιατί δεν θα το άντεχα!
Το βιβλίο έγινε ήδη order στο amazon!