Πέρισυ είχα γράψει ένα ποστ για το τι κάνουμε με τα σκουπίδια μας. Σε αυτό αναφερόμουνα και στην κομποστοποίηση. Μέχρι τώρα λοιπόν θάβαμε τα οργανικά σκουπίδια στο χώμα. Όμως είχαμε τα εξής δυο -πρακτικά- προβλήματα: πρώτον το καλοκαίρι που δε βρέχει, το χώμα γίνεται πολύ σκληρό και είναι πολύ δύσκολο να σκάψεις να κάνεις λακούβα. Και δεύτερον μόνο ο Κωνσταντίνος μπορεί στην ουσία να σκάψει τέτοιους λάκους, άρα η δουλειά έπεφτε σε αυτόν και αν για κάποιο λόγο δε μπορούσε (ήταν άρρωστος ή έλειπε κλπ) δεν μπορούσαμε να θάψουμε τα οργανικά μας. Έτσι αποφασίσαμε να αγοράσουμε έναν κάδο. Θα μπορούσαμε ίσως να φτιάξουμε και έναν, αλλά σε αυτή την περίπτωση πήγαμε στην εύκολη λύση.
Τον κάδο τον έχουμε από το Γενάρη. Χρειάστηκε να αλλάξουμε λίγο συνήθειες για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα. Πλέον δε θάβουμε όλες τις πορτοκαλόφλουδες (για να μη γίνει πολύ όξινο το κομποστ μας) και προσπαθούμε να βάζουμε μέσα ίση ποσότητα πράσινων και καφέ υλικών. Άρα βάζουμε στον κάδο και κλαδάκια και χαρτιά και τέτοια. Ο κάδος έχει τρύπες από κάτω και υποτίθεται πως σιγά σιγά έρχονται τα σκουληκάκια και μπαίνουν στον κάδο. Για σιγουριά εμείς πήραμε και μερικά σκουληκάκια και τα ρίξαμε μέσα. Ακόμα κι έτσι δε φαίνονται βέβαια ποτέ, μάλλον εξαφανίζονται μόλις ανοίξεις το καπάκι.
Ο κομποστοποιητής ανάμεσα στα χόρτα και το λιμκουάτ μας.
Έτοιμο κομποστ θα έχουμε το συντομότερο σε τρεις μήνες από τη μέρα που ξεκινήσαμε. Εγώ πιστεύω πως επειδή είναι και χειμώνας με υγρασία και κρύο, θα πάρει παραπάνω. Θα ενημερώσω για τα αποτελέσματα. Πάντως τα προβλήματα που είχαμε πριν, πλέον δεν υπάρχουν, αφού ακόμα και τα παιδιά μπορούν πλέον να βάζουν τα οργανικά μέσα στον κάδο.
Πέρα από αυτό ο κήπος μας αναπτύσεται και φυσικά θέλει περιποίηση. Αλλά όταν σταματάει να βρέχει και κάνει καμιά καλή μέρα, μέχρι τώρα προτιμάμε να την εκμεταλλευτούμε και να πάμε για βόλτα στην παραλία! Δεν ξέρω αν θα προλάβω να κάνω τις δουλειές που θέλω πριν μπει για τα καλά η άνοιξη και οι αλλεργίες… Ήδη με έχει πιάσει ο βήχας.
Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω πόση φασαρία έχουν, αλλά μια καλή λύση για τα περισσότερα οργανικά, είναι… οι κότες! Ειδικά αν έχετε μεγάλο κήπο και μπορείτε να τους φράξετε ένα καλό κομμάτι, νομίζω ότι δεν θα θέλουν και πολλή φροντίδα (και για τα παιδιά θα είναι παιχνίδι να μαζεύουν τα αυγά! ). Εδώ που μένουμε έχουν κότες οι ιδιοκτήτες του σπιτιού και όλα τα οργανικά μας (όσα δηλ. περισσεύουν απ’ τον σκύλο) πάνε εκεί (και μας κερνάνε και κανένα αυγουλάκι πότε-πότε!) – τα μόνα που πάνε στον ερασιτεχνικό μας ‘κομποστοποιητή’ (λέγε με λάκκο) είναι τα υπολείμματα από τσάι, καφέ, τσόφλια αυγών, ξερά κλαδάκια, τέτοια. Οι φλούδες απ’ τα εσπεριδοειδή είναι όντως τα μόνα μη ανακυκλώσιμα με κανέναν τρόπο (δηλ. κατά σειρά: σκύλος, κότες, ‘κομποστοποιητής’), αλλά γίνονται ωραίο γλυκό, μαρμελάδα, ή αρωματικό για το λάδι της σαλάτας (το πορτοκάλι)! Πάντως είναι πολύ ωραίες οι δυνατότητες που σου δίνει το να ζεις στην εξοχή, αισθάνεσαι ότι έχεις πολύ περισσότερο έλεγχο πάνω σε πολλά πράγματα της καθημερινότητας.
Οι κότες είναι μια τέλεια λύση, αλλά θέλουν φροντίδα και καθάρισμα. Βασικά όσες φορές πήγα να προτείνω κάτι τέτοιο, η απάντηση ήταν πάντα πως οι κότες έχουν πολύ βρώμα. Για εμένα το κυριότερο είναι το ποιός θα τις φροντίζει όταν λείπουμε.
Οπότε έχουμε το σκύλο να τρώει όλα τα μαγειρεμένα φαγητά και τον κομποστοποιητή για τα υπόλοιπα.
Όσο για τις φλούδες και η Σοφία κάνει μαρμελάδα με τις φλούδες. Δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ. Βέβαια πόση μαρμελάδα να φτιάξεις κιόλας 🙂 Έχουμε κουβάδες ολόκληρους με φλούδες από λεμόνια και πορτοκάλια….
Και φυσικά συμφωνώ απόλυτα με την εξοχή! Δεν την αλλάζω με τίποτα!
Καλημέρα, ώρα να παίξουμε tag tag και να γνωριστούμε καλύτερα. Έλα στο σπιτάκι μου για τις οδηγίες του παιχνιδιού.
Αναστασία μου δε μου λες όμως ποιό είναι το σπιτάκι σου 🙂