Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Όπως έγραψα στο προηγούμενο πόστ μου, το προηγούμενο Σάββατο πήραμε μια βιβλιοθήκη απο το σπίτι της καλής μας φίλης της Εβιτας, μια που εκείνη μετακομίζει.

Η βιβλιοθήκη αυτή είναι πλαστική και αρκετά ελαστική, ώστε να μπορείς να της δώσεις διάφορα σχήματα. Είναι κάπως δύσκολη στην τοποθέτηση και είχαμε πάρει πατρόν απο τον τοίχο της Εβίτας, ώστε να καταφέρουμε να την τοποθετήσουμε σωστά. Μπορούσαμε φυσικά να της δώσουμε οποίο σχήμα θέλαμε, αλλά είπαμε να είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Ή τουλάχιστον ξεκινήσαμε για να τη βάλουμε έτσι! Στην πορεία η βιβλιοθήκη απέκτησε δική της γνώμη για το πως θέλει να μπει (έπαιξαν το ρόλο τους μάλλον κάτι καλώδια με τα οποία δεν ήθελε να συναντηθεί…) και καταλήξαμε να έχουμε ένα λίγο διαφορετικό σχημα, αν και πολυ ωραίο και αυτο!

Μα δεν ταιριάζει πολυ;

Μας πήρε κάμποση ώρα να τη βάλουμε (είχαμε και τη Ιωάννα να κάνει φωτογραφικό ρεπορτάζ, ίσως προσθέσω αργότερα φωτογραφίες), αλλά μετά απο δεκάδες τρύπες στον τοίχο (καμία λάθος προς τιμή του Κωνσταντίνου), δοκιμές, συζητήσεις -και μερικές φωνές…- την βάλαμε και είμαστε πολύ περήφανοι, ακόμα και αν δε τη βάλαμε εντελώς σωστά ή ακριβώς όπως νομίζαμε ότι θα μπει όταν ξεκινήσαμε.

Εβίτα μας, είναι το δεύτερο πράγμα δικό σου που στολίζει το σαλόνι μας και, ενώ λυπουμαστε πραγματικά πολύ που δεν την έχεις εσυ πια, νομίζουμε πως το στυλ και το διακοσμητικό σου ταλέντο, έχουν δώσει μια άλλη, υπέροχη νότα στο χώρο μας και του έχουν δώσει χαρακτήρα. Σε ευχαριστούμε παρα πολυ και ελπίζουμε να σου αρέσει το αποτέλεσμα.