Πολλά πράγματα μου φαίνονται απίστευτα. Πρώτον ότι η μικρή μου έκλεισε μια δεκαετία ζωής και μπήκε στα διψήφια νούμερα.. Δεύτερον το πόσο εύκολα το δέχεσαι αυτό όταν γίνεται στο δεύτερο παιδί σου. Από τη μια είναι περίεργο που το μικρό σου παιδί μεγαλώνει, από την άλλη δε σου φαίνεται και πολύ μεγάλο γιατί έχεις ένα ακόμα μεγαλύτερο! Και τρίτον το πόσο πολύ ΔΕΝ έχει αλλάξει χαρακτήρα η Ιωαννούλα από τότε που ήταν μικρό μικρό πιτσιρικάκι, ίσως και από τότε που γεννήθηκε κιόλας… Διάβαζα τώρα το τι έχω γράψει από τότε που ήταν 4 σε αυτό το μπλογκ και κάθε χρόνο γράφω μια από τα ίδια για το χαρακτήρα της!
Συνεχίζει λοιπόν να είναι ένα εξαιρετικά κοινωνικό κορίτσι. Θα βρει παρέες παντού. Είναι ευέλικτη σε όλα και θα ψάξει πάντα να βρει τη θετική πλευρά σε οτιδήποτε. Ή γενικά την πλευρά που τη συμφέρει… Είναι πανέξυπνη, έχει ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά, είναι παρατηρητική σε όλα. Είναι πολύ καλή στις κατασκευές και της αρέσουν κιόλας, απλώς βαριέται τα πάντα πολύ εύκολα. Αυτός είναι και ο λόγος που -αντίθετα με τον Γιώργο- δεν είχε ποτέ κάποιο αγαπημένο παιχνίδι ή σειρά ή οτιδήποτε, με το οποίο να έχει πωρωθεί τρελά. Καταπιάνεται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα και όλα τα παρατάει μετά από λίγο. Και ίσως αυτό είναι σετάκι με το ότι αλλάζει γνώμη κάθε 5 δευτερόλεπτα και δεν μπορεί να αποφασίσει κάτι όταν υπάρχουν πολλές επιλογές (τι πάρτυ θα κάνει, τι τούρτα θα έχει, τι βιβλίο να διαλέξει, τι ρούχο να διαλέξει, τι θα βάλει στοίχημα με τον Γιώργο, τι άθλημα να επιλέξει, τι μουσικό όργανο κλπ κλπ κλπ).
Είναι πολύ προσγειωμένο κορίτσι και μπορείς να συζητήσεις σοβαρά μαζί της χωρίς πρόβλημα. Έχει παρατηρήσει και ξέρει πληροφορίες για τους γύρω της που ούτε πίστευες ποτέ πως θα ξέρει. Και αν έχεις χάσει κάτι, είναι αρκετά σίγουρο πως η Ιωάννα θα ξέρει που είναι, γιατί το έχει δει. Είναι διπλωματική, αλλά εκεί που την παίρνει είναι και τσαούσω και δυναμική. Έχει για όλους έναν καλό λόγο να πει, ακόμα και όταν κάποιος δεν της έχει φερθεί σωστά. Φυσικά και τσακώνεται με τον αδερφό της, αλλά πολύυυυ λιγότερο από όλα τα άλλα αδερφάκια που ξέρω. Και ας είναι χαρακτηριστική η φράση “Γιώωωωργοοοοοο!!!!”
Της αρέσει το διάβασμα πάρα πολύ. Όμως δεν της αρέσει τόσο πολύ η επιστημονική φαντασία και το φάνταζι όσο στην υπόλοιπη οικογένεια. Προς το παρόν προτιμάει “κοριτσίστικα” βιβλία, αλλά κάτι μου λέει πως θα της αρέσουν και τα αστυνομικά/μυστηρίου. Επίσης της αρέσει η μουσική, δεν αποχωρίζεται το walkman της (και όμως ακόμα έτσι λέγεται…), και ξεκίνησε πριν μια εβδομάδα να μαθαίνει φλάουτο.
Είναι ταυτόχρονα μια μικρή κοκέτα που της αρέσουν τα ρούχα, τα μπιζού, τα αρώματα, αλλά και ένα αγοροκόριτσο που θα κάνει ποδήλατο, καράτε, θα σκαρφαλώσει παντού και θα παίξει ποδόσφαιρο. Δε μασάει πουθενά και όταν κανένα αγόρι δε της δίνει πάσα (γιατί είναι κορίτσι φυσικά) αυτή καταφέρνει να γίνει τερματοφύλακας!
Και για να πω και τα αρνητικά της, είναι ακατάστατη, προσπαθεί να μεταθέτει τις ευθύνες, θα πει τα ψεματάκια της με ευκολία (ή τις μισές αλήθειες) και πολλές φορές τα φορτώνει όλα στον κόκκορα. Αλλά είναι η μικρή μας Ιωάννα και την λατρεύουμε.
Πάρτυ κανονικό δεν έχουμε κάνει ακόμα, καθώς λείπει ο μπαμπάς αλλά και η καλή της φίλη. Δεν είναι ακόμα σίγουρο το πότε θα το κάνουμε, αλλά θα κεράσουμε τούρτα τότε! Εδώ η Ιωάννα σβήνει κεράκια στο γλυκό που ζήτησε, στο μίνι-πάρτυ που κάναμε την Κυριακή.
Πάνε και τα δέκα!
Και όποιος έχει όρεξη μπορεί να διαβάσει το πόσο ΔΕΝ έχει αλλάξει η Ιωάννα μέσα στα χρόνια αυτά που διατηρώ το μπλογκ, διαβάζοντας για τα 4, 5, 6, 7, 8 και 9 της χρόνια!
Να σου ζήσει Στέλλα…. γερή & ευτυχισμένη, πάντα !!!!!