Της Connie Willis
Blackout – All Clear: Δυο τόμοι που όμως αποτελούν στην ουσία ένα βιβλίο. Κέρδισε το Hugo, Nebula και Locus.
Στο σύμπαν που έχει φανταστεί η Connie Willis έχει εφευρεθεί το ταξίδι στο χρόνο. Κάπου στα μέσα του 21ου αιώνα βρήκαν τον τρόπο να κάνουν ταξίδια πίσω στο χρόνο και έχει δημιουργηθεί ένας κλάδος Ιστορικών που πηγαίνουν και παρατηρούν σπουδαία και σημαντικά γεγονότα που έχουν συμβεί. Το όνειρο ίσως κάθε ιστορικού θα ήταν άλλωστε να μπορεί να βιώσει ο ίδιος πχ την άλωση της Κωνσταντινούπολης και να δει με τα μάτια του τι έγινε, πως ζούσε ο κόσμος κλπ και να μη βασίζεται μόνο στα βιβλία και την υποκειμενική ματιά του κάθε ιστορικού που τα έγραψε. Πιστεύουν πως η ίδια η ιστορία δεν τους αφήνει να αλλάξουν τα σημαντικά γεγονότα, είτε μην επιτρέποντας τη δημιουργία πύλης προς το συγκεκριμένο γεγονός, είτε πηγαίνοντάς τους σε ελαφρώς διαφορετική τοποθεσία ή χρόνο είτε φέρνοντας έτσι τα πράγματα που να ακυρώσουν την αλλαγή.
Οι ιστορικοί της ιστορίας μας ασχολούνται με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και γεγονότα που έγιναν τότε στην Αγγλία. Έχουν πάει πίσω στο χρόνο για να παρατηρήσουν τι έγινε με τα παιδιά που οι γονείς έστειλαν στην επαρχία για να είναι ασφαλή, τι έγινε στο Λονδίνο στη διάρκεια του Blitz, τι έγινε στη μάχη του Dunkirk κλπ. Τα πράγματα όμως δεν πάνε καθόλου όπως τα περίμεναν και θα αναγκαστούν να βιώσουν πολύ περισσότερα από αυτά που νόμιζαν…
Τα βιβλία αυτά μου άρεσαν πάρα πολύ. Εκτός από την ιστορία που ήταν καλή, μου άρεσε γιατί έμαθα και ένα σωρό πράγματα για το πως ήταν η ζωή κατά τη διάρκεια του Πολέμου και τι πέρασαν οι άνθρωποι στο Λονδίνο την περίοδο εκείνη. Και είδα πως το βρετανικό φλέγμα δεν είναι κάτι που υπάρχει μόνο ως φήμη ή ως αστείο στον Αστερίξ!
Πιστεύω πως άξια πήραν όλα αυτά τα βραβεία, αξίζει να τα διαβάσετε και μόλις έμαθα πως έχει γράψει άλλα δυο βιβλία στο σύμπαν αυτό και θα τρέξω να τα διαβάσω!
Passage: Έχει κερδίσει το Locus και είχε προταθεί για Hugo και Nebula και κάμποσα ακόμα
Μετά τα δυο προηγούμενα βιβλία, αποφάσισα να διαβάσω αυτό χωρίς να ξέρω περί τίνος πρόκειται. Είναι ένα βιβλίο που ασχολείται με τις near death experiences, δηλαδή αυτά που βιώνουν και βλέπουν οι άνθρωποι που -στην ουσία- πέθαναν για μικρό χρονικο διάστημα, αλλά κατάφεραν να τους επαναφέρουν στη ζωή. Ξέρετε αυτά περί φωτός στην άκρη του τούνελ και τα σχετικά. Σε νοσοκομείο της Αμερικής γίνονται έρευνες πάνω στο θέμα, από τη μια από μια επιστήμονα και από την άλλη από έναν τύπο που πιστεύει στην μεταθάνατο ζωή κλπ κλπ. Κάπου εκεί έρχεται και ένας ακόμα επιστήμονας, να κάνει έρευνα ώστε να δει αν η δική του θεωρία περί NDE είναι αληθής.
Ο χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας μου θύμισε μια από τις πρωταγωνίστριες των άλλων βιβλίων και ο τρόπος γραφής επίσης. Μόνο σε πολύ πιο απλοϊκό επίπεδο. Στην αρχή να πω την αλήθεια μου φάνηκε περισσότερο σαν ένα εξωφρενικό άρλεκιν με την δυναμική γυναίκα να συναντάει ωραίο, πετυχημένο και -εντελώς τυχαία- ελεύθερο άντρα, απλώς αντί να είναι σε εξωτικό νησί για παράδειγμα, είναι σε νοσοκομείο και παίρνουν συνεντεύξεις από άτομα σε κώμα. Στα μισά περίπου του βιβλίου, γίνεται κάτι που δεν το περιμένεις και αλλάζει στυλ. Να μην μπω καλύτερα σε περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί ίσως και να θελήσετε να το διαβάσετε. Αυτό που θα πω είναι πως το διάβασα μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, ήθελα πραγματικά να δω τι γίνεται και που θα καταλήξει, αλλά στην τελική δε μου άρεσε, με απογοήτευσε. Δεν μπόρεσα να καταλάβω ακριβώς και ποιός ήταν ο στόχος, που ήθελε να καταλήξει.
Δε λέω να μη το διαβάσετε, είναι καλογραμμένο και μπορεί εσάς να σας αρέσει. Αλλά εμένα δεν ήταν του γούστου μου.