Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Πριν τα Χριστούγεννα, είχαν επικοινωνήσει μαζί μου οι υπέυθυνοι καθημερινής τηλεοπτικής εκπομπής, για να παρουσιάσω κάποια συνταγή από τις Συνταγές της Παρέας. Τους άρεσε η δουλειά μου λέει και θέλαν να τους μαγειρέψω κάτι και να παρουσιάσω φυσικά και το site.

Προβληματίστηκα πολύ, γιατί δεν με ενθουσιάζει η ιδέα της τηλεόρασης και κυρίως της συγκεκριμένης εκπομπής. Μετά μάλιστα που κάθησα να τη δω για να δω τι παίζει, έχασα πάσα ιδέα και προβληματίστηκα ακόμα περισσότερο. Όμως θεώρησα πως είναι μια καλη ευκαιρία για να προβάλλω τη δουλειά μου, μπας και βρω και κανέναν διαφημιζόμενο. Έτσι δέχτηκα.

Μετά από κάμποσες αναβολές και συνεννοήσεις και ραντεβού που αναβάλλονταν και σχεδίων που άλλαζαν, ήρθε το συνεργείο τους πριν δύο εβδομάδες (δηλαδή ήρθε ένας άνθρωπος με μια κάμερα, ένα φως κι ένα τριπόδι), τον πήγαμε μια βόλτα γύρω να τραβήξει πλάνα από την Καλαμάτα και μετά σπίτι μας να τραβήξει το γύρισμα για τη συνταγή. Την επόμενη εβδομάδα αποφάσισαν να κάνουν και ολόκληρο οδοιπορικό, οπότε τους πρότεινα και ταβέρνες να πάνε να τραβήξουν και εκεί γύρισμα συνταγών.

Την Πέμπτη έπρεπε να είμαι λοιπόν στο στούντιό τους για το live μέρος του πράγματος. Μια που θα ανεβαίναμε λόγω τριημέρου (Υπαπαντή), πήραμε και την Πέμπτη άδεια, δεν πήγαν και τα παιδιά σχολείο και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. 3.30 έπρεπε να είμαστε εκεί, στις 12 και ενώ είμασταν σχεδόν μέσα στο αυτοκίνητο για να ξεκινήσουμε, χτυπάει το τηλέφωνο. “Λυπούμαστε πολύ, αλλά χάλασε το player μας και μάσησε την κασέτα με το γύρισμα και χάσαμε όλο το υλικό σας”. Πρώτη κεραμίδα. Τους ρώτησα αν τώρα θα είχε νόημα να πάω, και μου είπαν πως φυσικά και με θέλανε, να μιλήσω για τη συνταγή και το site κλπ. Αποφασίσαμε πως μετά από τόσο κόπο που είχαμε κάνει και ετοιμασίες και έξοδα (δύο φορές το μαγείρεμα, τύπωμα κάρτες για το site, μπλουζάκια με το λογότυπο), κρίμα θα ήταν να μην πάμε και άλλωστε όλα αυτά τα κάνουμε για την προβολή του site και όχι για το μαγείρεμα.

Φτάσαμε εκεί και για άλλη μια φορά με διαβεβαίωσε ο ευγενικός κύριος εκεί πως αξίζει που πήγα και σίγουρα θα αναφερθούμε στις Συνταγές κλπ, αλλά δυστυχώς όμως έπρεπε να βγάλω το μπλουζάκι με το λογότυπο, γιατί είναι γκρίζα διαφήμιση. Μάταια προσπαθούσα να του εξηγήσω πως δεν είμαι προϊόν, δεν πουλάω τίποτα, δεν βγάζω χρήματα για να είναι γκρίζα διαφήμιση. Θα έρθει το ΕΣΡ μου είπαν που μας έχει και στο μάτι και θα μας βάλει 300 χιλιάδες πρόστιμο κλπ κλπ. Δεύτερη κεραμίδα. Το κατάπια και αυτό, έβγαλα το μπλουζάκι (πάλι καλά που φόραγα άλλο από κάτω) και κάθησα. Για την παρουσιάστρια δεν λέω τίποτα, η εντύπωση που είχα για αυτήν δεν άλλαξε καθόλου. Για να μην τα πολυλογώ, όταν επιτέλους αποφάσισε να ασχοληθεί και λίγο με μένα, όχι μόνο στο site δεν αναφέρθηκε, σχεδόν ούτε το όνομά μου δεν είπε. Δεν είχε εικόνα, άρα ήμουν ένα τίποτα κι εγώ που έπρεπε μια που πήγα μέχρι εκεί να μου αφιερώσει δυστυχώς ένα λεπτό. Με έβαλε απλώς και είπα στα γρήγορα τα υλικά μου (μέχρι και η καρτέλα που έπεσε με τα υλικά ήταν λάθος) και άντε τώρα για διαφημίσεις. Τρίτη κεραμίδα. Είχα μείνει άφωνη. Τι πήγα; Λες και είχα καμία διάθεση να πάω να μαγειρέψω για αυτούς! Στο τέλος της εκπομπής ήρθε ο κύριος υπεύθυνος να μου ζητήσει συγγνώμη και του είπα απλώς να φύγει από μπροστά μου, να μην τον ακούω και να μην τον βλέπω. Όταν μου είπε πως θα ξαναέρθουν Καλαμάτα, απλώς γέλασα και έφυγα….

Και φυσικά νομίζω ότι όλη η Καλαμάτα δεν πρόκειται ποτέ να τους δεχτεί ξανά, μια που μας έθαψαν γενικώς. Πρώτον, ως background ήχο στο οδοιπορικό είχαν το έξτρα βλάχικο “σαν πας στην Καλαμάτα”. Μιλάμε είμαστε πολύ βλάχοι εδώ. Μετά έδειξαν την ταβέρνα και στη συνέχεια την έθαψαν με το χειρότερο τρόπο. Έφτιαξαν οι άνθρωποι τη σπεσιαλιτέ τους, αρνάκι γκιούλμπασι στη λαδόκολλα, και ξεκίνησαν “μα δεν πρέπει να το κόβουμε το αρνάκι χάνει τα υγρά του”, “φυτικό λίπος;;;;; Μα είναι το χειρότερο για την υγεία!!!” (δηλαδή στην ταβέρνα αυτή μόνο όποιος έχει αυτοκτονικές τάσεις πρέπει να πηγαίνει) “αρνάκι με βούτυρο ή βούτυρο με γαρνιτούρα αρνιού είναι αυτό;”. Είναι δυνατόν να προτείνεις κάτι και μετά να το θάβεις έτσι; Είναι δυνατόν να φέρεσαι έτσι στον επαγγελματία;;;; Ο καημένος δίπλα μου είχε αλλάξει δεκαπέντε χρώματα, ίδρωνε ξεϊδρωνε και απορώ πραγματικά πως δε με διαολόστειλε που του είπα να έρθει στην εκπομπή.  Και ο νομάρχης που τους έστειλε 3 καλαθούνες πράγματα, φαντάζομαι το μετάνιωσε πικρά. Στο διάλειμμα φυσικά που το δοκίμασαν το αρνάκι, άρχισαν όλοι μαζί τα “ανακαλώ”, “τι λουκούμι είναι αυτό” κλπ. Τι να το κάνεις τώρα άνθρωπε αυτό; Στον αέρα μετράει τι είπες…

Τέλος πάντων, έφυγα με τις χειρότερες εντυπώσεις, αλλά καλά να πάθω, να ξέρω άλλη φορά που πάω και ότι όπως δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, έτσι δεν θα άλλαζε και η εκπομπή. Τουλάχιστον ήταν μια εμπειρία, μια που είδαν τα παιδιά πως γυρίζεται κάτι στην τηλεόραση, θα μας κάνει το τραπέζι αυτός στην ταβέρνα (δε του φτάνει του ανθρώπου το θάψιμο, θα μας κεράσει κι από πάνω..) και βρεθήκαμε κοντά στην ξαδέλφη μου και της κάναμε επίσκεψη όπου ήπιαμε το ούζο που προόριζα για την παρουσιάστρια και πήρα φυσικά πίσω.