Το ταξίδι μας στην Αθήνα ήταν γενικώς ευχάριστο και γεμάτο. Είδαμε πάρα πολύ κόσμο (όσο προλαβαίναμε σε 3 μέρες), πήραμε καινούρια κράνη (αντί για κουρτίνες που θέλαμε, κι έτσι ο Κωνσταντίνος τώρα δείχνει σε όλους τις καινούριες μας κουρτίνες που είναι σε όμορφα μπλε σακουλάκια μέσα 🙂 ), μάθαμε νέα (καινούριο μαγαζί επιστημονικής φαντασίας που λέγεται cube). Νομίζω όμως πως το πιο καταπληκτικό πράγμα ήταν το ταξίδι του γυρισμού. Η ατάκα μου (που υιοθετήθηκε από τα παιδιά μου και τη λένε παντού) ήταν: πήγαμε Αθήνα με το φανελάκι και γυρίσαμε με αλυσίδες!
Πράγματι όταν πηγαίναμε έκανε τόση ζέστη που η Ιωάννα έβγαλε την μπλούζα της και ηταν με το φανελάκι στο αυτοκίνητο. Όταν γυρίζαμε ήθελες αλυσίδες στο δρόμο της Τρίπολης… Απίστευτη αλλαγή. Ήταν όμως πανέμορφα. Δεν έχουμε δει τόσο πολύ χιόνι ξανά, ούτε για τόσο μεγάλη διαδρομή. Από τα πρώτα διόδια της Κορίνθου μέχρι τη Μεγαλόπολη είχε χιόνια. Τα σύρματα που κρέμονται στις άκρες των βουνών για να συγκρατούν τις πέτρες ήταν σαν άσπρα τούλια, δέντρα, φυτά, σπίτια, αυτοκίνητα, όλα άσπρα. Δυστυχώς ξεχάσαμε τη μηχανή μας στην Αθήνα και δεν μπορέσαμε να τραβήξουμε ούτε μια φωτογραφία… Κατεβήκαμε φυσικά από το αυτοκίνητο, παίξαμε χιονοπόλεμο και φτιάξαμε χιονάνθρωπο. Και μια που δεν είχαμε καρότο, για μύτη του βάλαμε μία από τις φράουλες που μας είχε δώσει η μαμά μου για τη διαδρομή (φράουλες μες το Φλεβάρη είναι άλλη κουβέντα. πάντως για μύτη ήταν υπέροχη) και για μάτια δύο φυλλαράκια. Έγινε τέλειος! Ήταν το πιο αφράτο χιόνι που έχω πιάσει ποτέ!
Έλεγα λοιπόν πως άργησε ο χειμώνας, αλλά όταν ήρθε, ήρθε για τα καλά… και μετά φτάσαμε στην Καλαμάτα. Άλλος κόσμος εδώ. Λιακάδα και ούτε ένα συννεφάκι στον ουρανό. Εδώ ο χειμώνας δε λέει να φτάσει.
Κουρτίνες από την λαϊκή μήπως? Δεν είναι καθόλου κακές!!! Και, σας θυμίζω πως φτάνει η φοβερή γιορτή του Άη Μπάμπη, το οποίον σημαίνει πανηγύρι στα Φιλιατρά!!! Πάμε για την boutique laica (όπως την λένε και οι μαθητές μου)? Α, και για λίγη γουρουνοπούλα επίσης!
;-D
Πάντα τέτοια και καλύτερα!