Ο Γιώργος είναι μια μηχανή ατακών και λογοπαιγνίων και είναι πάντα διασκεδαστικό το να συζητάς μαζί του. Δυο απο τις πρόσφατες ατάκες του ομως, αφορούν εμένα!
1. Είμαι εγω, μια φίλη και ο Γιώργος και περιμένουμε το ασανσέρ. Τον πιάνουν οι γλύκες και αρχίζει να με αγκαλιάζει και να μου λέει “μαμά μου”, “μανούλα μου”, “είναι μόνο δική μου η μαμά” και κάτι τέτοια. Του λέω λοιπόν κι εγώ “άντε Γιώργο μου και του χρόνου θα με έχεις περάσει και στο ύψος”. Και μετά από όλη αυτή τη γλύκα και τις αγάπες, γυρνάει και μου λέει:
“Μελλοντική κοντοστούπα!”
Η φίλη ξεράθηκε στο γέλιο φυσικά….
2. Αναφέρω πως δε μου αρέσει να με βγάζουν φωτογραφίες γιατι στις περισσότερες φαίνομαι χοντρή, με μεγάλη κοιλιά και τέτοια. Γυρνάει λοιπόν και μου λέει:
“Πασχεις από οξεία νομιζοχοντρίτιδα!”
Μπορεί να είμαι κοντοστούπα (έστω και μελλοντική), αλλά τουλάχιστον είμαι μια αδύνατη κοντοστούπα!
XAXAXAXA, καλά, αν είσαι εσύ κοντοστούπα, τότε εγώ είμαι σκέτη στούπα!!!
;-D
(Δεν σχολιάζω καν την νομιζοχοντρίτιδα, την νομιζοκοιλίτιδα και τα συναφή…)
Pingback: Μελλοντική κοντοστούπα | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα