Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

‘Η αλλιώς Illusions of grandeur, αλλά άμα βάλω τίτλο στα αγγλικά θα με ψοφήσουν στο σπαμ.

Λοιπόν…το Σάββατο το βράδυ το ρίξαμε στην τιβι και είδαμε τα “παιδιά των ανθρώπων” (κριτική στο επόμενο ποστ) και καμιά 10αριά επεισόδια από την κωμική σειρά “The class” (πολύ καλή κωμωδία). Πέσαμε για ύπνο κατά τις 2 και στο μυαλό μου μέσα γίναν ένας αχταρμάς, μια ωραία σούπα, από όπου πρέκυψε και ένα όνειρο. Δεν θα το περιγράψω με λεπτομέρεια (κυρίως γιατί δεν το θυμάμαι πια τόσο καλά), αλλά σε γενικές γραμμές είχα διαφορετική οικογένεια (πιο ηλικιωμένο άντρα και δύο κόρες πιο μεγάλες) και ήρθαν από το μέλλον κάποιοι λέγοντάς μου πως μόνο εγώ μπορώ να σώσω τον κόσμο (τι ψωνάρα θεέ μου), αλλά πρέπει να τους ακολουθήσω στο μέλλον και να αφήσω πίσω την οικογένειά μου. Στεναχωρήθηκα φυσικά πολύ που θα άφηνα πίσω τα παιδιά μου, αλλά έχω την εντύπωση πως έπαιζε και ένας σούπερ γκόμενος από το μέλλον, οπότε δεν μου έκατσε και τόσο άσχημα εντέλει. Και όταν έφευγα από το τώρα, ο τόπος που ήταν μια έρημος άρχισε σιγά σιγά να πρασινίζει, σημάδι πως τα κατάφερα.

Στο ταξίδι της επιστροφής το σκεφτόμουνα αυτό το όνειρο και σκεφτόμουν τι ψωνάρα είμαι. Μου ήρθε λοιπόν στο μυαλό η έκφραση Illusions of grandeur, η οποία στα αγγλικά είναι αρκετά κοινή. Ξεκίνησε έτσι μια άλλη σειρά σκέψεων για το πως ανάλογα με την κοινωνία, διαμορφώνονται οι εκφράσεις, για το πως οι άγγλοι έχουν το Illusions of grandeur που εμείς δεν το έχουμε, ενώ εμείς έχουμε το “κέφι” που αυτοί δεν έχουν, τι λέει αυτό για τις δύο κοινωνίες (αυτοί με τη βασίλισσα, λόρδους, βαρώνους κλπ ενώ εμείς με την τουρκοκρατία…) κλπ. Ενώ έχω αρχίσει να σχηματίζω μια άποψη ολοκληρωμένη λοιπόν, λέω να μοιραστώ τις σκέψεις αυτές με τον Κωνσταντίνο και του αναφέρω πως το Illusions of grandeur είναι μια κοινή αγγλική έκφραση ενώ το ψευδαίσθηση μεγαλείου δεν είναι κάτι που εμείς λέμε. “Γιατί στους έλληνες δεν είναι περίεργο να έχουν τέτοιες ψευδαισθήσεις” μου λέει, και ετσι μέσα σε ένα λεπτό κατέρρευσε όλη η λογική περί βασιλείας που είχα χτίσει! Η εξήγηση είναι πιο απλή. Όλοι οι έλληνες είναι ψωνάρες και δεν φαίνεται σε κανέναν περίεργο το να νομίζεις πως είσαι Μέγας, ώστε να φτιάξουν έκφραση για αυτό….