Ή αλλιώς Dizzy – the ultimate cartoon adventure!
1987 (ή κάπου εκεί) Στο σπίτι είχαμε έναν Άμστραντ και έτσι απέκτησα την πρώτη μου επαφή με υπολογιστές. Είχα και ένα τεράστιο βιβλίο εκμάθησης basic και είχα κάτσει και είχα αντιγράψει τον κώδικα για να φτιάξω το δικό μου οθέλλο και σκάκι. Μιλάμε για ώρες και ώρες αντιγραφής κώδικα και μετά άντε κάνε debugging που θα έλεγε και ο Κωνσταντίνος να δεις τι έγραψες λάθος και δεν σου βγαίνει. Συνήθως ήταν κάποιο “ο” που το είχες μπερδέψει με “0” και άντε βρες το μέσα στις χιλιάδες γραμμές κώδικα. Τα είχα καταφέρει όμως. Και μάλιστα είχα φτιάξει και ένα δικό μου προγραμματάκι που σου εμφάνιζε μια φατσούλα και ανάλογα με το τι της έλεγες σου απαντούσε.
Το άλλο σημαντικό φυσικά ήταν τα παιχνίδια. Θυμάμαι το boulderdash, κάποιο άλλο με κατάσκοπους νίντζα, κάποιο με τον Σταλόνε (το κόμπρα νομίζω). Μπορεί και να τα έχω κάνει αχταρμά στο μυαλό μου. Πάντως αυτό που θυμόμουν πιο έντονα ήταν ένα καταπληκτικό adventure με πρωταγωνιστή ένα αβγό. Και εγώ και η μητέρα μου είχαμε κολλήσει απίστευτα. Ξυπνούσε εκείνη το πρωί και πριν φύγει για τη δουλειά έπαιζε λιγάκι. Αν πήγαινε καλά δεν ήθελε να σταματήσει (δεν είχε save) και με ξυπνούσε (ήμουν απογευματινή στο σχολείο) για να το συνεχίσω εγώ. Ή αλλιώς αφήναμε τον υπολογιστή ανοιχτό μέχρι να μπορέσουμε να ξαναπαίξουμε. Κάποια στιγμή αυτό το κόλπο πέτυχε και το τελειώσαμε, οπότε περιχαρής την πήρα τηλέφωνο στη δουλειά να της πω πως κατάφερα να τον νικήσω τον μάγο! Ώρες και ώρες είχα χαλάσει προσπαθώντας να βρω λύσεις στους γρίφους και να αποφύγω τις κακοτοπιές με τον καημένο τον αβγό που όλο κατρακυλούσε!
Δεν είχε τύχει να το βρω ξανά μπροστά μου και δεν θυμόμουν και το όνομα, οπότε νόμιζα πως ήταν κάτι που μόνο εγώ είχα παίξει και χάθηκε στη λήθη του χρόνου. Εντελώς τυχαία, έπεσα πάνω σε ένα ποστ της (σχεδόν συνονόματής μου) citronella, και έμαθα πως όχι μόνο ήταν ένα από τα πιο πετυχημένα και γνωστά παιχνίδια της εποχής, αλλά και ότι μετά από αυτό έγινε ολόκληρη σειρά παιχνιδιών με πρωταγωνιστή τον συμπαθέστατο dizzy. Με έπιασε μια νοσταλγία και το έψαξα κι άλλο το θέμα και βρήκα και καινούρια έκδοση του παιχνιδιού για pc (!) . Βρήκα και τον χάρτη του παιχνιδιού και κάτι δεν μου κόλλαγε, κάτι ήταν διαφορετικό, μέχρι που κατάλαβα. Ο χάρτης έχει χρώματα, ενώ εγώ είχα πράσινη οθόνη! Άντε μαμά, κατέβασέ το κι εσύ να έχεις κάτι καινούριο να παίζεις τα βράδυα!!!!! (εγώ πάντως σήμερα το βράδυ σίγουρα αυτό θα κάνω)
Μετά τον Παραμυθά, ήρθε και αυτό. Μιλάμε για κανονικό ταξίδι πίσω στο χρόνο!!!!!!
Υ.Γ. Μετά από λίγο παιχνίδι, μου ήρθαν όλα ξανά στο μυαλό. Το πως δεν μπορείς να πάρεις πάνω από ένα αντικείμενο μαζί σου κι έτσι πρέπει να τα κουβαλάς όλα πέρα δώθε, ένα ένα, πόσο εκνευριστικό και εθιστικό συνάμα είναι το να μην έχει save, που χρησιμοποιείς το κάθε αντικείμενο… Σε αυτό το τελευταίο δεν τα έχω θυμηθεί όλα βέβαια. Μάνα βοήθεια, το can of 2 in 1 oil τι το κάνουμε;;;