Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

ή πως μια απλή ερώτηση ενός παιδιού, μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για ενδιαφέρουσα συζήτηση και να περάσει η ώρα μέσα στο αυτοκίνητο.

Ερώτηση Ιωάννας στο αυτοκίνητο: Τι θα πει γενναίος;

Εγώ πάω να απαντήσω, αλλά δεν βρίσκω άμεση απάντηση. Το έχω παρατηρήσει αυτό. Πράγματα που σου είναι τρομερά οικία, που δεν αναρωτιέσαι ποτέ για αυτά, και όταν σε ρωτάει το πιτσιρίκι, ενώ η πρώτη σκέψη είναι “α, πολύ εύκολο αυτό, το ξέρω”, ξαφνικά δεν βρίσκεις λόγια να το εξηγήσεις. Μάλιστα καταλαβαίνεις πως δεν είσαι και απόλυτα σίγουρος για αυτό που πας να πεις.

Λέει λοιπόν ο Κωνσταντίνος “γενναίος είναι αυτός που ενώ φοβάται να κάνει κάτι, αντιμετωπίζει τον φόβο του και το κάνει”. Η Ιωάννα είναι ευχαριστημένη με αυτό, εγώ όχι.  Δεν το έχω σκεφτεί ξανά έτσι. Άραγε γενναίος δεν είναι κάποιος που κάνει κάτι με θάρρος και τόλμη και ας μην το φοβάται; Ο Κωνσταντίνος λέει πως φυσικά και όχι, γιατί αν δε φοβάσαι κάτι, τότε γιατί να θεωρηθείς γενναίος που το έκανες; Το σκέφτομαι πολύ και ενώ πράγματι το βρίσκω λογικό, ακόμα κάτι με βασανίζει. Παράδειγμα: είμαι σε ένα δωμάτιο με φίλους. Ξαφνικά εμφανίζεται μια κατσαρίδα. Όλοι οι φίλοι τις φοβούνται τρομερά και ξαφνικά βρίσκονται πάνω σε καρέκλες και τραπέζια με τη φρίκη ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Εγώ που ποσώς φοβάμαι τις κατσαρίδες, πάω και με μια αποφασιστική κίνηση, την κάνω αλοιφή κάτω από το παπούτσι μου. Φυσικά εγώ δεν νιώθω καθόλου γενναία, γιατί όπως λέγαμε, αφού δεν φοβάμαι τις κατσαρίδες δεν βρίσκω κάτι τρομερό σε αυτό που έκανα. Για τους άλλους όμως είμαι τρομερά γενναία. Είμαι ο ήρωάς τους. Έτσι θα με περιγράφουν. Άρα θα έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο “γενναίος” για κάποιον που έκανε κάτι, χωρίς όμως να το φοβάται.

Τι ισχύει λοιπόν; Ο κάθε ένας δίνει τον δικό του ορισμό στη λέξη; Γενναίος είναι όποιος αντιμετωπίζει τους φόβους του; Γενναίος είναι όποιος κάνει κάτι που οι άλλοι δεν τολμούν;  Γενναίος είναι όποιος φαίνεται στους άλλους γενναίος;