Το απόγευμα της Δευτέρας, αφού ξεκουραστήκαμε καμιά ώρα, πήγαμε επιτέλους να περπατήσουμε λίγο στη Νάπολη, στο ιστορικό κέντρο.
Προς το κέντρο… Ο κεντρικός δρόμος σχετικά καλός…
Τα δρομάκια προς τα μέσα όμως….
Η εγκατάλειψη και η φτώχεια είναι φανερές…
Πήγαμε στο Duomo, τον καθεδρικό ναό τους δηλαδή. Εντυπωσίασε τα παιδιά, αλλά αν έχεις δει ναούς στη Ρώμη, δε σου λέει και τίποτα.
Απ’ έξω…
και από μέσα…
Μετά περπατήσαμε την via Tribunali, ένα στενό δρομάκι γεμάτο μαγαζάκια. Εκεί μπορείς πραγματικά να νιώσεις τι είναι η Νάπολη, μια πόλη εξαιρετικά φτωχή. Εγκατάλειψη, σκουπίδια, γκράφιτι, βρώμα… Μας είπαν πως γενικά είναι και δρόμος δύσκολος, όπου μπορεί και να σε κλέψουν, αλλά η αλήθεια είναι πως εμείς δεν είχαμε πρόβλημα. Βέβαια ήμασταν γκρουπ, όχι μεμονωμένα άτομα.
Ένας στενός δρόμος, με μικρά μαγαζάκια, σκοτεινός, γκρίζος, βρώμικος
Από πάνω έβλεπες ρούχα απλωμένα, κάτω σκουπίδια και γύρω μαγαζιά μικρά με διάφορα πράγματα, κάπως σα να είσαι στην Αθηνάς
Μπορείτε να δείτε κι εδώ την εγκατάλειψη
Οι περισσότεροι τοίχοι ήταν κάπως έτσι
Μετά πήραμε την via Toledo, έναν κεντρικό δρόμο γεμάτο μαγαζιά ρούχων κλπ για να φτάσουμε στην Galleria Umberto I και να κάτσουμε εκεί για ένα καφεδάκι.
Piazza Dante Alighieri
Kαι από την άλλη πλευρά..
Ποδηλατόδρομος (;) στη via Toledo…
Χάρηκα πολύ που εντέλει την κάναμε αυτή τη βόλτα, που περπατήσαμε στην πόλη έστω και τόσο. Νομίζω πως μπορώ πλέον να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και να πω τεκμηριωμένα πως η Νάπολη δε μου αρέσει και δεν θα γύριζα εδώ ξανά, τουλάχιστον όχι για διακοπές.