Σκέφτομαι πολύ συχνά το πως δεν υπάρχουν κανόνες και μάνιουαλ για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, το πως είναι σαν να σε έχουν πετάξει ξαφνικά στα βαθιά χωρίς να ξέρεις κολύμπι, πως πρέπει να ακούς όλους γύρω σου και να αποφασίζεις τι κρατάς και τι όχι, πως ό,τι και να κάνεις δεν ξέρεις πως θα σου γυρίσει και αν θα έχει καλό αποτέλεσμα ή όχι.
Ξέρω πως πολλοί από τους γύρω μας, θεωρούν πως κάνουμε πολύ καλή δουλειά με τα παιδιά μας και σε γενικές γραμμές αυτό πιστεύω κι εγώ. Όμως ακόμα κι έτσι, ακόμα και αν ξέρω πολύ καλά τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνω σε ορισμένες φάσεις, είναι απολύτως αδύνατον να μην το κάνω. Εξηγούμαι:
Ξέρω πως δεν πρέπει να κάνεις συγκρίσεις ανάμεσα στα παιδιά σου. Το κάθε παιδί έχει την προσωπικότητά του και πρέπει να το αντιμετωπίζεις έτσι. Όμως μου είναι αδύνατο να το κάνω. Μπορεί να συγκρατώ τον εαυτό μου και να μην το λέω στα παιδιά, αλλά μέσα μου όμως πάντα το σκέφτομαι. “Αχ, να η Ιωάννα είναι τόσο ώριμη στα πρακτικά θέματα, δεν είναι το μυαλό της συνέχεια αλλού, ξέρει πως να φερθεί, να ντυθεί.. Δεν θα μπορούσε και ο Γιώργος να είναι έτσι;” “Μα κοίτα, η Ιωάννα στο κολυμβητήριο χτυπάει τα πόδια της και ακούει τη δασκάλα της και είναι πολύ καλή. Γιατί δεν κάνει το ίδιο και ο Γιώργος και χαζολογάει όπως πάντα;” Ο Γιώργος δεν λέει ποτέ ψέματα. Εκείνη η μικρή τα λέει χωρίς ενδοιασμούς” “Η Ιωάννα δεν με ακούει ποτέ όταν της μιλάω και κάνει του κεφαλιού της. Δεν θα μπορούσε να πάρει παράδειγμα από τον αδερφό της;”. Τέτοια σκέφτομαι και μετά αισθάνομαι τύψεις που τα συγκρίνω έτσι και βρίσκω το ένα να υστερεί. Παιδιά είναι και όπως κάθε άνθρωπος, είναι διαφορετικά και φυσικά όχι τέλεια.
Επίσης: σε ορισμένα πράγματα είμαι τελειομανής. Τα πράγματα πρέπει να γίνουν με τον δικό μου τρόπο και μόνο εγώ ξέρω πως θα γίνουν σωστά. Δεν αποδέχομαι ότι θα είναι καλό και ένα όχι τόσο τέλειο αποτέλεσμα. Όταν αλείφω φέτα με βούτυρο, οι άλλοι γελάνε γιατί πρέπει να έχω αλείψει ίση ποσότητα βουτύρου σε κάθε γωνίτσα του ψωμιού. Έτσι είμαι και ξέρω ότι είμαι λάθος. Το αποτέλεσμα αυτού είναι πως μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφήσω τα παιδιά να με βοηθήσουν σε δουλειές, που ξέρω ότι θα μπορούσαν να κάνουν, απλώς όχι τόσο τέλεια όσο εγώ. Αν φτιάχνω μια εργασία με χαρτιά (όπως για το πάρτυ) δεν μπορώ να τους δώσω να κόψουν, γιατί δεν θα το κάνουν τέλεια. Αν φτιάχνω μπισκότα δεν μπορούν να βοηθήσουν, γιατί δεν θα έχουν όλα το ίδιο σχήμα. Κλπ κλπ. Έχω πρόβλημα, το παραδέχομαι.
Γενικά αισθάνομαι τύψεις για πολλά πράγματα. Ότι δεν περνάω τόσο χρόνο μαζί τους. Για το ότι κάποιες φορές αισθάνομαι κουρασμένη και θα ήθελα να με άφηναν στην ησυχία μου. Ότι τους φωνάζω πολύ. Ότι δεν τους φωνάζω αρκετά. Για το πως δεν έχω ασχοληθεί να μάθω στην Ιωάννα ποδήλατο χωρίς βοηθητικές. Κλπ κλπ
Και μη μου πείτε πως είμαι καλή μάνα. Το ξέρω πως είμαι καλή μάνα. Αλλά δεν βοηθάει. Πάλι αισθάνομαι πως θα μπορούσα και καλύτερα.
Για την 3η παρ: Ο τρόπος που το παρουσίασες δείχνει ακριβώς με πόση ισότητα τα αντιμετωπίζεις – η ζυγαριά δείχνει μηδέν.
Για την 4η παρ: Ξερόλα!
Για την 5η παρ: Αν τώρα είχα παιδιά και μετά από αυτή την παράγραφο έκανα σύγκριση του χρόνου που θα περνούσα με τα παιδιά μου (με όλη την καλή θέληση) σε σχέση με εσένα και τα δικά σου, … θα αυτοκτονούσα (εδώ που τα λέμε ήδη το σκέφτομαι πριν τα κάνω!!!).
Για την 6η παρ: Είσαι καλή μάνα!!!
Εγώ πάλι νομίζω ότι την έχει πειράξει η ζέστη. Ήταν έξω από το σπίτι κάτω από τον ήλιο για αρκετή ώρα, και ήρθε πίσω με μαύρη διάθεση. Τι περιμένεις να γράψει όταν γράφει με μαύρη διάθεση?
Νομίζω ότι θα βάλω τα παιδιά να της κάνουν ένα μη αναμενόμενο ντούζ με νεροπίστολα….
…. και ναί. Αντί για νεροπίστολα πήραμε ένα παγάκι ο καθένας, και πήγαμε και τα παιδιά της είπαν “Μαμά, κάτέβα λίγο να κάνουμε μία αγκαλίτσα και οι τέσσερις”. Και μόλις η Στέλλα κατέβηκε στο ύψος τους, βγάλαμε τα παγάκια και την παγώσαμε και μετά βάλαμε τα γέλια 🙂
Πάντως, το γεγονός ότι τις συγκρίσεις τις κάνεις από μέσα σου και δεν τις λές στα παιδιά, είναι σωστό.
Συγκρίσεις στάνταρ κάνεις. Και κάποια στιγμή θα τις λες και δυνατά. Τώρα πιά η μάνα μου τα λεει δυνατά, μεγαλώσαμε βλέπεις και έχουμε καλή σχέση μεταξύ μας. Πάντως αν ήσουν η τέλεια μάνα, θα ήσουν πιο ψηλά, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Ενώ τώρα είσαι στο ίδιο επίπεδο με τα παιδιά. Τα ακούς, τα παρατηρείς. Πάντα υπάρχουν καλύτερα, αλλά είμαι σίγουρη ότι εσύ είσαι από τα πολυ πολυ καλα. Σκέψου τα πάρα, μα πάρα, πολύ χειρότερα που βλέπουμε γύρω μας κάθε μέρα! 🙂
ΥΓ: Εδώ που τα λέμε σου άξιζε η ψυχρολουσία από παιδιά και Koyan :-Ρ Τέτοια παλιο-μαμα που είσαι :-Ρ
loipon Stella xereis giati erxomai sto blog sas kathe mera edw kai mines?
m? giati m’aresei i kathimerinotita sas.
M’aresei to vlemma sou pros ta pedia. O tropos pou ta simerizese, ki esi ki o antras sou vevea. Apla to comment apefthinete se sena.
Eides pws periegrapses tin iwanna as poume sto post gia ta genethleia tis?
Ena oneiro.
Ela vre Stella. Oles to idio pathenoume. Ki egw tis idies skepseis kanw 85458778 fores ton mina.
Ekana kala? mipws fwnaxa tzampa? mipws kati ithele na mou pei kai elava lathos minima? Ma giati mou kanei kriseis thimou, mipws ton paraxaidepsa? mipws afto? mipws ekeino? eimai kali mana? antidrw kala stis ektaktes peristaseis? eimai arketa storgiki? tou xw deixei poso poli ton latrevw? eimai arketa parousa? oxi den eimai arketa parousa. …..ppppfffff ateleiwti i lista.
To lega kai stin lili, i mama mou prin 2 xronia, irthe mia merra kai mou zitise signwmi, pou MIA FORA LEEI, otan imouna girw sta 5-6, apofasisa na tis kanw ena gliko, kai mou pese to mixer ki espase, kai kourasmeni opws itna ap tin douleia mou fwnaxe kai m evale timwria, enw egw apla ithela na tis kanw ena gliko…
Proswpika, DEN THIMAME AGAPI MOU TIPOTA. Alla lew…koita ti kouvalaei i gineka mesa tis 30 xronia twra!!! ante kala!!
se sigxwrw, xehna to!
Ta pedia lamvenoun tin kathimerinotita teleiws diaforetika apo mas…
Xalarwse, exeis mia poli wrea oikogeneia kai to xereis!
Σας ευχαριστώ όλους. Απλώς περνάω μια φάση άσχημης διάθεσης, μαυρίλας, νεύρων, πίεσης. Φαντάζομαι πως είναι όλα μαζεμένα, πίεση οικονομική, πίεση από το σπίτι εδώ, πίεση από το σπίτι στην Αθήνα… Θα περάσει.
Πάντως χτες το απόγευμα πήγαμε μια βολτίτσα στην πόλη και μου έφτιαξε πολύ η διάθεση. Ελπίζω πως με τις 2 εβδομαδες διακοπών που έρχονται άμεσα, θα φτιάξει η κατάσταση. Οι πιέσεις όλες θα υπάρχουν ακόμα, αλλά δεν μπορεί, θα ξεφύγει λίγο το μυαλό.