Κανονίζοντας το τι θα κάνουμε στην καθιερωμένη μας βόλτα στην Αθήνα τέτοιες μέρες, προσπάθησα να βρω κάποια παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής, και μάλιστα στην μεγάλη του αίθουσα, για να το δουν τα παιδιά. Βρήκαμε λοιπόν την παράσταση “Καλά Χριστούγεννα κύριε Χολμς” που ήταν στην αίθουσα φίλων της μουσικής, είχε εκκλησιαστικό όργανο και είχε και τον Σέρλοκ Χολμς τον οποίο αγαπάμε οικογενειακώς.
Ήταν αρκετά τα θετικά. Πρώτα τα γενικά, που αφορούν το Μέγαρο. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν με το χώρο, και γενικώς αλλά ιδιαίτερα με την αίθουσα. Τεράστια, ξύλινη, με το εκκλησιαστικό όργανο να δεσπόζει.
Η παράσταση ήταν προσεγμένη. Βασισμένη σε αυθεντική ιστορία, παίρνοντας στοιχεία και από άλλες. Έχω δει ταινίες του Σέρλοκ Χολμς πολύ πιο χαζές από αυτή και με πολύ μεγαλύτερα κενά. Δεν είναι εύκολο να δημιουργήσεις μια ιστορία με τον θρυλικό ντετέκτιβ, χρειάζεται εξυπνάδα και προσοχή στη λεπτομέρεια. Οπότε αυτό το βάζω στα θετικά.
Ένα από τα καλύτερα στοιχεία ήταν η σκηνοθεσία. Απλά εξαιρετική. Οι ηθοποιοί ήταν άψογοι, η μουσική πολύ ωραία και το Όργανο επιβλητικό. Πολύ καλή δουλειά έκανε και αυτός που έπαιζε τους ήχους!
Τα αρνητικά ήταν δυο, αλλά είναι spoilers, οπότε δεν ξέρω αν θέλετε να συνεχίσετε να διαβάζετε. Θα προσπαθήσω να μην είμαι πολύ αποκαλυπτική, αλλά δεν γίνεται κιόλας… Αν δε θέλετε λοιπόν μη διαβάσετε παρακάτω….
Το πρώτο αρνητικό είναι ίσως κάπως χαζό. Εκτός από τον Σέρλοκ Χολμς και τον γιατρό Ουάτσον, όλους τους άλλους ρόλους τους έπαιξε ο Πάνος Σταθακόπουλος με μεγάλη επιτυχία. Όμως ενώ στους άλλους χαρακτήρες άλλαζε εμφάνιση, όταν έπαιζε την κυρία Χάντσον έμενε με το παντελόνι, κάτι που ήταν εντελώς εκτός εποχής και με ξένισε πολύ.
Το δεύτερο αρνητικό είναι και το πιο σημαντικό και νομίζω πως χαλάει και την παράσταση. Η ιστορία δεν τελειώνει και το μυστήριο μένει αναπάντητο. Για όσους γνωρίζουν την ιστορία του Σέρλοκ είναι εύκολο να φανταστούν ποιός είναι ο κακός, αφού μιλάει για έναν όμορφο, καλοντυμένο, πανέξυπνο άντρα, που μιλά για το Τέλειο Έγκλημα. Όπως είπε ο Γιώργος “κάποιο Μ είναι μπλεγμένο”. Όμως για όσους ΔΕΝ γνωρίζουν, και ήταν αρκετοί μέσα στην αίθουσα, το ερώτημα παραμένει. Άκουσα από αρκετούς γύρω μου “αυτό ήταν; Τελείωσε; Ποιός το έκανε;”. Πιστεύω πως, ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά, χρειαζόντουσαν την κάθαρση. Έτσι φύγαμε με το ερώτημα, και αυτό ήταν που συζητήσαμε, ενώ αλλιώς θα είχαμε μόνο τα θετικά να λέμε.
Δεν ξέρω λοιπόν αν θα σας πρότεινα να τη δείτε, κυρίως για το τέλος της. Αν δε σας ενοχλεί να πάτε σίγουρα. Τα παιδιά πάντως (που γνωρίζουν καλά την ιστορία) την χάρηκαν πολύ.