Ήρθε το 2014 και δεν έχω πει ακόμα τίποτα, δεν έχω γράψει τίποτα, ούτε ως απολογισμό, ούτε για τις γιορτές, πώς περάσαμε, δεν έχω καν τελειώσει τα ποστ με το ταξίδι μας στο Άμστερνταμ. Νομίζω πως όσο περνά ο καιρός, τόσο λιγότερη σχέση θέλω να έχω με τον υπολογιστή μου και κάνω τα απαραίτητα, κάνω τη δουλειά μου, και μετά δεν θέλω να τον ακουμπήσω. Και κάπως έτσι μένουν όλα πίσω.
Όμως θέλω να γράψω μερικά πράγματα για τις γιορτές αυτές που πέρασαν.
Τα Χριστούγεννα τα περάσαμε εδώ. Είχαμε στολίσει το δέντρο μας και είχαμε αρχίσει μέρες πριν να βάζουμε τα δώρα από κάτω. Το ότι δεν έρχεται πλέον ο Άγιος Βασίλης έχει δώσει μια διαφορετική διάσταση στα Χριστούγεννα και δεν είναι λιγότερο ευχάριστη. Μπορεί να μην υπάρχει η μαγεία, αλλά υπάρχει η προσμονή, η περιέργεια, το πείραγμα! Διαλέγουμε δώρα και πάντα θα υπάρχει και μια μικροβλακεία μέσα σε αυτά, την οποία μάλιστα την τυλίγουμε έτσι ώστε να φαίνεται ως το καλύτερο δώρο όλων! Ακόμα και αν είναι μικρό, θα έχει περίεργο σχήμα, θα κουδουνίζει, θα εξάπτει την φαντασία! Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, τα βιβλία θα είναι τυλιγμένα σε ζακέτες ή σε φουσκάλες, ένα τεράστιο κουτί θα κρύβει μέσα του ένα μικρότερο που με τη σειρά του θα έχει ένα ακόμα πιο μικρό μέσα ή ένα μικρουλάκι δώρο θα σου λέει “για κοίτα στη ντουλάπα” και εκεί θα βρεις κάτι τεράστιο να σε περιμένει! Και όλα αυτά είναι κάτω από το δέντρο μέρες. Τα παιδιά τα βλέπουν, τα πιάνουν, τα ζουλάνε, τα κουνάνε και προσπαθούν να μαντέψουν τι έχουν μέσα. Έχει πολύ πλάκα. Και βεβαίως έχει ακόμα περισσότερη όταν ανοίγουν τα δώρα! Θυμάμαι να το κάνουμε αυτό από τότε που ήμουν εγώ παιδί. Πάντα ο πατέρας μου μας έκανε πλάκες, τις οποίες συνεχίζει μέχρι και σήμερα φυσικά! Η Ιωάννα είχε λυσσάξει να ανοίξει ένα δώρο όταν πήγαμε στην Αθήνα και ο πατέρας μου που το ήξερε αυτό, την τσίγκλαγε μέχρι να αποφασίσει να “παρακούσει” αυτά που είχαμε πει και να ανοίξει πράγματι μια σακουλίτσα. Μόνο που όταν την άνοιξε, βρήκε μέσα… ένα βερνίκι παπουτσιών!!!
Χαίρομαι κι εγώ πάρα πολύ να ετοιμάζω αυτά τα δώρα. Να τα τυλίγω περίεργα, να τους κρύβω κουδουνάκια μέσα, να τα κάνω έτσι ώστε να μην καταλαβαίνουν τι υπάρχει μέσα, να βρίσκω καινούριες συσκευασίες. Και ακόμα πιο πολύ, χαίρομαι να τα βλέπω να προσπαθούν να μαντέψουν και να σκάνε! Είναι κι αυτή μια διαφορετική μαγεία. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που μας πήρε και η Ιωάννα δώρα. Βγήκε με τον θείο της και πήρε κάτι για τον καθένα μας. Η Ιωάννα γενικώς είναι πολύ καλή στο να βρίσκει δώρα για όλους, ξέρει τι αρέσει στον καθένα και βοήθησε και τον θείο της να πάρει και αυτός δώρα, δίνοντάς του ιδέες!
Γιορτάσαμε λοιπόν τα Χριστούγεννα με την εδώ οικογένεια, τρώγοντας την παραδοσιακή κοτόσουπα προς μεγάλη χαρά των παιδιών. Κύλησαν οι μέρες, κάπως πιεσμένα βέβαια γιατί είχαμε αρκετή δουλειά και έπρεπε να ετοιμάσω όσα περισσότερα μπορούσα πριν φύγουμε για Αθήνα, ώστε να μην έχω εκεί πολλά να κάνω, συν ότι αρρωστήσαμε κιόλας.
Στην Αθήνα αυτή τη χρονιά κανονίσαμε να δούμε μόνο μια παράσταση. Ενώ πάντα πηγαίναμε σε μουσεία και παραστάσεις, τώρα θελήσαμε να δούμε φίλους και οικογένεια. Άλλωστε ήταν πολύ νωπό το ταξίδι στο Άμστερνταμ και οι εκεί εμπειρίες και δεν είχαμε διάθεση για άλλα μουσεία τώρα… Χορτάσαμε όμως φίλους αφού κάθε μέρα βλέπαμε τουλάχιστον από έναν (και πάλι δεν τους είδαμε όλους…). Στο σπίτι της αδερφής μου ήταν άρρωστοι όλοι οικογενειακώς, οπότε τα πράγματα ήταν δύσκολα. Μια μέρα έκανα τη νοσοκόμα εκεί (μια που εμείς το είχαμε περάσει τα Χριστούγεννα αυτό) και θυμήθηκα πώς είναι να έχεις μωρό παιδί άρρωστο (τι καλά που το έχουμε αφήσει πίσω αυτό!! ). Περάσαμε εκεί την Παραμονή, όπου έφτιαξα μια Βασιλόπιτα την οποία κόψαμε με ώρα… Ρωσσίας, φέρνοντας τον καινούριο χρόνο δυο ώρες νωρίτερα, αφού ήταν όλοι τέζα και δε θα άντεχαν μέχρι τα μεσάνυχτα!
Οι “διακοπές” μας (δουλεύαμε κιόλας, γιαυτό το έβαλα σε εισαγωγικά…) τελείωσαν με ένα σούπερ σαββατοκύριακο σε φίλους, με μπόλικη μπιρίμπα και επιτραπέζια!
Περάσαμε πολύ ωραία και στριμώξαμε τις μέρες μας με τόσα πράγματα που ούτε γλυκό δεν πρόλαβα να φτιάξω, ούτε για το σπίτι, ούτε για Βασιλόπιτα (εδώ στην Καλαμάτα δηλαδή), ούτε καν για τη γιορτή της Ιωάννας! Ούτε το Χόμπιτ δε βρήκαμε χρόνο να πάμε να δούμε δηλαδή!!! Οπότε σας αφήνω με μια Τούρτα Σοκολατίνα που έφτιαξα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Εύχομαι να έχουμε μια γλυκειά και σοκολατένια χρονιά, γεμάτη παιχνίδι, χαρές, φίλους και ταξίδια!!!
Καλή Χρονιά Στέλλα και οικογένεια!
Σας διαβάζω. Ωραίες οι αναρτήσεις από Άμστερνταμ αλλά πιο πολύ μου άρεσαν τα Χριστούγεννά σας. Είχαν έξτρα δόση κουρνιάσματος! Καλή συνέχεια στον χειμώνα που διανύουμε.
ΥΓ. Το “έπαθα” κι εγώ αυτό με τον υπολογιστή! Ούτε να τον δω δεν ήθελα!
Ελίζα κι εγώ διάβαζα τώρα για τα δικά σας τέλεια Χριστούγεννα!
Η αλήθεια είναι πως αυτές τις γιορτές χορτάσαμε φίλους και το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό.
Καλή συνέχεια να έχουμε!