Το τελευταίο πράγμα που είχα γράψει για το σκυλάκι μας ήταν πως είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Τόσο σοβαρά που δεν περιμέναμε να τη βγάλει καθαρή. Η Κίκα αποφάσισε να μας βγάλει λάθος όμως! Μετά τη θεραπεία έχει γίνει περδίκι, καλύτερα και απ’ ό,τι ήταν πριν και δε φαίνεται να σκοπεύει να μας αφήσει σύντομα. Η γιατρός δε μπορεί να το εξηγήσει ακριβώς. Λέει πως υπάρχει ο όγκος ακόμα, αλλά φαίνεται να έχει απομονωθεί και ίσως να μη της προκαλέσει πρόβλημα ξανά. Εγώ λέω πως ίσως να είναι κάτι καλοήθες που ήταν πάντα εκεί και έτυχε να το βρούμε τώρα και ο λόγος που είχε αρρωστήσει να ήταν εντελώς διαφορετικός. Τώρα τι… ποιός ξέρει. Όλο αυτό έγινε μια εβδομάδα μετά που μας έκλεψαν και εμένα μου φαίνεται πολύ μεγάλη σύμπτωση. Τέλος πάντων ίσως δε μάθουμε ποτέ. Το θέμα είναι πως η Κίκα είναι μέσα στην καλή χαρά, παίζει, τρώει και φαίνεται υγιέστατη.
Τόσο υγιέστατη που κάθε μέρα έρχονται οι φίλοι της και παίζουν χαχαχαχαχαχα.
Χωρίς πλάκα, έχουμε γίνει παιδική χαρά σκύλων εδώ. Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα έρχεται στην αυλή μας ο σκύλος της θείας από πάνω, ένα όμορφο Χάσκι οκτώ μηνών, ο Δίας, και παίζουν για κάνα μισάωρο τουλάχιστον. Τρέχουν, γαυγίζουν τον κόσμο που περνάει (ή μάλλον η Κίκα γαυγίζει και ο Δίας της κάνει παρέα), παλεύουν, δαγκώνονται, κυλιούνται στις λάσπες όταν έχουν αρκετή τύχη να έχουν παίξει τα παιδιά μπουγέλο πριν και μασάνε ό,τι τύχει να πέσει στην αντίληψή τους (ή μάλλον ο Δίας τα μασάει όλα και η Κίκα του κάνει παρέα. Εκτός από μια φορά που η Κίκα μάσησε το κουκλί του Δία, νομίζουμε για να του τη σπάσει). Αν καμιά φορά η Κίκα βαριέται έχει ακόμα περισσότερη πλάκα. Πάει ο Δίας και την τραβάει από το κολάρο και τη σέρνει μέχρι να την κάνει να σηκωθεί. Της τραβάει τα αυτιά, της κάνει δαγκωματάκια στα πόδια, έλα έλα της λέει, σήκω να παίξουμεεεεεε.
Κάποιες φορές έρχεται στην αυλή μας και η σκυλίτσα της άλλης θείας, η Άρτεμις, ένα λαμπραντόρ τριών χρονών. Σε αυτή την περίπτωση παλεύουν και τα τρία μαζί.
Η πρώτη θεία έχει και έναν άλλο σκύλο, ένα γκριφόν 17 χρονών (!!!). Συνήθως βαριέται, αλλά καμιά φορά του έρχεται η όρεξη να μπει κι αυτός μέσα, ειδικά όταν είναι μέσα και η Άρτεμις. Μπορεί να μην βλέπει καλά, να μη μυρίζει, να μην ακούει, αλλά μια όμορφη σκυλίτσα δεν την αφήνει ποτέ! Αυτός κάθεται λίγο όμως.
Όπως και να έχει στην αυλή μας έχουμε από ένα μέχρι τέσσερα σκυλιά, να τρέχουν και να παίζουν.
Δεν έχουμε βέβαια γλάστρες, πατάκια, σκούπες, βούρτσες, παπούτσια, καπέλα, κουβάδες, λεκάνες και έχουμε μάθει να μην ξεχνάμε τίποτα έξω!!!
Πολυ χαρηκα με τα νεα!!
Και ειδες τα σκυλια εε; … παιζουν οποια κι αν ειναι η ηλικια τους! 🙂