Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Πριν λίγο καιρό έγραφα στο μπλογκ πως αποκτήσαμε όνομα και αριθμό και πως ήθελα να φτιάξω την πινακίδα μας σε ψηφιδωτό, παρότι δεν το έχω ξανακάνει ποτέ.

Έψαξα για ψηφίδες, αλλά δε βρήκα κάτι που να μου αρέσει. Δηλαδή βρήκα στο Amazon κάτι πολύ όμορφες, σε διάφορες αποχρώσεις και όχι ιδιαίτερα ακριβές, αλλά βεβαίως δεν στέλνουν στην Ελλάδα. Έψαξα σε διάφορα sites εδώ, πήγα σε κάνα δυο μαγαζιά στην Καλαμάτα, δε βρήκα αυτό που ήθελα και κανείς δεν ήξερε να με βοηθήσει. Μια παλιά μου φίλη όμως μου είπε πως μια γνωστή της, αντί να χρησιμοποιεί ψηφίδες, χρησιμοποιεί σπασμένα πλακάκια για την ίδια δουλειά. Μου φάνηκε καλή ιδέα και είπα να το δοκιμάσω.

Πήγα λοιπόν σε δυο πλακάδες, τους είπα τι ήθελα να κάνω και μου έδωσαν μερικά πλακάκια από τα σπασμένα τους (ή και από καλά, δε τους ένοιαζε να μου δώσουν 2-3 πλακάκια), σε διάφορα χρώματα. Πήραμε και ένα ορθογώνιο αλουμίνιο στο μέγεθος που θέλαμε, πήραμε και σιλικόνη. Μετά ζωγράφισα πάνω στο αλουμίνιο το σχέδιο που είχα σκεφτεί. Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι της υπόθεσης!

Μετά ξεκίνησε η δύσκολη δουλειά του σπασίματος. Το πλακάκι έχει ύψος και δεν κόβεται καλά, τουλάχιστον όχι με τα εργαλεία που είχα εγώ. Η αληθεια είναι πως δε ρώτησα και κανέναν (δεν είχα υπόψη μου τότε κανέναν γνωστό που να ασχολείται) οπότε έκανα ό,τι μου κατέβηκε στο κεφάλι. Έσπαγα το πλακάκι με το σφυρί και προσπαθούσα να βγει όσο πιο ευθύ γίνεται (στο ύψος πάντα). Όταν σπας το πλακάκι τα κομμάτια δε βγαίνουν ίσια, το πάνω μέρος τους βγαίνει πιο μικρό ή πιο μεγάλο σε πλάτος από το κάτω, με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζει καλά το ένα στο διπλανό του. Είχα και έναν κόφτη, αλλά δεν έκανε δουλειά. Με αυτό τον τρόπο μου πήρε πιο πολύ χρόνο γιατί χρειαζόταν να σπάω πολλά κομμάτια για να βρω κάποια που να μου κάνουν.

Δεν παραπονιέμαι όμως, ήταν μια διαδικασία που ευχαριστήθηκα πολύ! Είμαι έτσι,  λίγο μαζόχας. Κόλλαγα το κάθε κομματάκι πάνω στο αλουμίνιο, στη θέση του. Ήταν σα να κάνω παζλ, μόνο που τα κομμάτια τα έφτιαχνα εγώ… Διπλή χαρά δηλαδή!

Μετά από ένα μήνα περίπου που το δούλευα, κόλλησα και το τελευταίο πλακάκι! Ήμουν ενθουσιασμένη! Είχε βγει πολύ όμορφο και ήμουν σίγουρη πως όταν έβαζα και τον αρμό θα γινόταν ακόμα καλύτερο. Είχα σκεφτεί να το πάρω και να πάω στον πλακά, να μου πει τι ακριβώς υλικό να χρησιμοποιήσω για το γέμισμα. Έτσι ξύπνησα το πρωί και όπως ήμουν μέσα στον ενθουσιασμό και την επιθυμία να το δω γεμάτο και έτοιμο, αποφάσισα να μην το κάνω ούτε αυτό. Είχα ένα κουτί ολόκληρο γεμάτο στόκο και αποφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτό! Άλλωστε κάτι τέτοιο είχα δει στο Άμαζον να χρησιμοποιούν. Κάθισα λοιπόν και το έφτιαξα. Το υλικό ήταν ό,τι έπρεπε, γέμιζε τις τρύπες, συγκολούσε τα πλακάκια, έφευγε εύκολα μετά πάνω από το πλακάκι και όσο περίσσευε, σούπερ! Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα και ήταν πρόβλημα που δεν είχα υπολογίσει καθόλου. Ούτε που το είχα σκεφτεί… Το χρώμα του. Το λευκό ανάμεσα στο πλακάκι έκανε όλο το σύνολο να είναι λευκό και τα γράμματα δεν ξεχώριζαν καλά. Δεν με ικανοποιούσε…

Η αδερφή της Σοφίας που είναι ζωγράφος και έχει κάνει και ψηφιδωτά (αυτό το έμαθα κατόπιν εορτής), μου πρότεινε να βάψω τον στόκο στο χρώμα του πηλού, με ακρυλικό χρώμα (αφού θα το έχουμε σε εξωτερικό χώρο). Το έκανα λοιπόν, πήρα μπογιά και πέρασα όλο το στόκο. Έλα όμως που μου φάνηκε ακόμα χειρότερο έτσι!!! Επειδή ήταν ίδιο χρώμα περίπου με τα πλακάκια που είχα χρησιμοποιήσει για τα γράμματα και τον αριθμό, φαινόταν λες και είχε τρέξει η μπογιά από τα γράμματα και είχε λερώσει το υπόλοιπο. Λες και βρισκόταν στην αίθουσα κατά τη διάρκεια του Red Wedding και το πήραν τα αίματα… Δεν απογοητεύτηκα. Πήρα το νυστεράκι μου και θυμήθηκα τις παλιές καλές μέρες της συντήρησης. Τσούκου τσούκου, έβγαλα το βαμμένο μέρος του στόκου από όλο το background και το άφησα μόνο στα γράμματα, τον αριθμό, το πουλί και την κορνίζα γύρω.

Έγινε τέλειο! Απίθανο! Δεν έχω λόγια να περιγράψω το πόσο πολύ μου αρέσει το αποτέλεσμα! Λυπάμαι που δε μπορώ να βάλω ολόκληρη φωτογραφία εδώ. Μου άρεσε πολύ και η διαδικασία και το αποτέλεσμα. Δεν ξέρω αν θα μου δοθεί ευκαιρία να κάνω άλλο, αλλά σίγουρα την επόμενη φορά θα ξέρω περισσότερα.