Η αγαπημένη μας φίλη Ναυσικά βάφτιζε τη ρεβυθούλα της και όχι μόνο μας κάλεσε στα βαφτήσια, αλλά μας έδειξε και απέραντη εμπιστοσύνη, αναθέτοντάς μας τη φωτογράφιση του μυστηρίου. Και εγώ και ο Κωνσταντίνος την έχουμε κάνει αυτή τη δουλειά παλιά, αν και εγώ μόνο ερασιτεχνικά, αλλά δουλεύαμε και σε φωτογραφείο και ξέρουμε καλά τι χρειάζεται.
Φυσικά δεχτήκαμε με χαρά (και κάμποσο άγχος) και κανονίσαμε ένα Π/Σ/Κ στην Κλειτορία, να τους δούμε και λιγάκι. Μετά, στην πορεία, ανακοινώθηκε πως την Κυριακή θα είχε TEDx στην Μονεμβασιά και είπαμε, στο δρόμο θα είμαστε, ας πάμε κι εκεί! Οπότε το πρόγραμμα άλλαξε, φύγαμε Παρασκευή μεσημέρι από εδώ, πήγαμε στην Κλειτορία, μείναμε φυσικά το Σάββατο για τα βαφτήσια και την Κυριακή το πρωί αναχωρήσαμε για Μονεμβασιά, όπου μείναμε μέχρι την Τρίτη. Συνολικά ήταν κάτι λίγο παραπάνω από τέσσερα 24ωρα, αλλά εμάς μας φάνηκε πως λείπουμε καμιά δεκαριά μέρες!
Η εκδρομή μας ξεκίνησε επεισοδιακά, αφού λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό μας έπιασε μια βροχή που σαν αυτή δεν είχα ξαναδεί ποτέ (τουλάχιστον δε μας έχει πιάσει με το αυτοκίνητο). Δεν έβλεπες τίποτα!
Σαν πίνακας ιμπρεσιονιστή δεν είναι;
Η Κλειτορία είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό. Φαντάζομαι πως έχουν περισσότερο τουρισμό το χειμώνα με το χιονοδρομικό, αλλά και τώρα είχαν κίνηση. Το φυλλάδιο μέσα στο ξενοδοχείο έγραφε πως σου κανονίζουν βόλτες με άλογα, 4×4, ράφτινγκ, καγιάκ και φυσικά βόλτες στην όμορφη φύση και τον ποταμό Λάδωνα. Οπότε έχει πράγμα να κάνει κανείς! Τα παιδιά ζήτησαν να ξαναπάμε κάποια στιγμή και να τα κάνουμε όλα αυτά!
Δεν είδαμε βέβαια σχεδόν τίποτα από το χωριό και την περιοχή, γιατί την Παρασκευή την περάσαμε με τη Ναυσικά, το Σάββατο μέχρι το απόγευμα επίσης και την Κυριακή το πρωί φύγαμε. Μείναμε στο ξενοδοχείο Mont Helmos το οποίο είχε τα καλά του (είχε υπέροχη πισίνα), είχε τα αποδεκτά του (όπως ο μπουφές του πρωινού), είχε τα αστεία του (όπως η γιαγιά και ο παπούς στη ρεσεψιόν), είχε και τα απαράδεκτά του (έχει μεγάλη ανάγκη ανακαίνισης). Όσες ώρες μείναμε στο ξενοδοχείο τις περάσαμε ή στο πρωινό ή στην πισίνα. Ειδικά η Ιωάννα που δε βγήκε από μέσα λεπτό!
Και τα πουλιά θέλαν να κάνουν τη βουτιά τους
Για τα βαφτήσια τι να σας πω, πέρασα θαυμάσια. Το κυριότερο ήταν πως είδα την καλή μου φίλη. Χάρηκα και που έβγαλα τις φωτογραφίες, όσο άγχος και αν είχα. Μου αρέσει να φωτογραφίζω και κυρίως να φωτογραφίζω πορτραίτα και στιγμές (το αγαπημένο μου είναι η φωτογράφιση θεατρικών). Ήταν πολύ ωραίο πράγμα να κρατάω ξανά στο χέρι μου καλή DSLR μηχανή… Είναι βέβαια πολύ δύσκολο να την κουβαλάς μαζί σου όπου πας, άσε που τρομάζεις μην πάθει τίποτα. Η χρυσοχέρα Ναυσικά τα είχε φτιάξει όλα μόνη της και ήταν τέλεια! Και στο τέλος, το κέρασμα με τα πεντάφρεσκα λουκούμια, τα κουραμπιεδάκια, το υποβρύχιο τριαντάφυλλο και τη λεμονάδα ήταν όλα τα λεφτά (ε, εγώ είμαι του γλυκού, το ξέρετε…). Εύχομαι στη μικρή ρεβυθούλα μας να ζήσει πάντα μέσα στη γλύκα!
Αχ να είχα ένα λουκουμάκι τώραααα
Τα δυο κορίτσια!
Φεύγοντας τσίμπησαν τον καημένο τον Γιώργο 5 (!!!) σφήκες, αλλά ευτυχώς δεν είχαμε τρεχάματα. Προχωρήσαμε για Μονεμβασιά με προσμονή για το TEDx!