Η Μονεμβασιά είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος. Ένα ζωντανό κάστρο. Είναι πανέμορφη και σίγουρα αξίζει κανείς να πάει να τη δει, αλλά και να μείνει εκεί. Είναι πολύ ωραίο το να μένεις μέσα στο κάστρο, αλλά αν σας φανεί ακριβό υπάρχουν άπειρα ενοικιαζόμενα δωμάτια έξω από το κάστρο, σε απόσταση περπατήματος. Δεν έχει παραλίες, μπορεί κανείς όμως να κάνει μπάνιο στα βραχάκια. Εάν δε σε ενοχλεί το να βουτήξεις κατευθείαν, είναι υπέροχα, η θάλασσα πεντακάθαρη και είσαι και μόνος σου. Βεβαίως δεν έχει σκιά ή κάπου να κάτσεις να στεγνώσεις. Ειδικά αν έχεις μικρά παιδιά, το μπάνιο είναι λίγο προβληματικό. Όχι πολύ όμως, γιατί και υπάρχουν εδώ κι εκεί κάτι μικρά κολπάκια που κάπως είναι καλύτερα, αλλά στο ένα χιλιόμετρο πριν και μετά τη Μονεμβασιά έχει όμορφες παραλίες, με ταβερνάκια, που μπορείς να περάσεις το πρωινό σου. Θα έλεγα και το απόγευμα, αλλά το καλύτερο είναι να κάνεις μπάνιο το πρωί που καίει ο ήλιος και το απόγευμα, μόλις λίγο πέσει, να κάνεις τη βόλτα σου μέσα στο κάστρο.
Εμείς μείναμε στον Ξενώνα Παράσχου. Στην αρχή, όταν το πρωτοαντίκρυσα, είπα ουπς, πού βρήκαμε να μείνουμε… Είναι πάνω σε ένα λοφάκι, με πολύ απότομη ανηφόρα για να φτάσεις και μου φάνηκε και κάπως μακριά από το βράχο. Χρειάστηκαν μόλις 5 λεπτά για να αλλάξω γνώμη! Κατ’ αρχάς το δωμάτιό μας ήταν πεντακάθαρο, τεράστιο, με δυο δωμάτια διαφορετικά για μας και τα παιδιά και ένα μπαλκόνι μεγάλο με την πιο ωραία θέα, ακριβώς απέναντι από το βράχο. Οι άνθρωποι που το έχουν είναι εξαιρετικοί και με την κόρη γίναμε και φίλοι και Δευτέρα βράδυ και Τρίτη πρωί βρεθήκαμε να τα λέμε σα να γνωριζόμασταν από παλιά. Με το αυτοκίνητο είναι μόλις δυο λεπτά από τη Γέφυρα και φαντάζομαι θα μπορούσε άνετα κανείς να το κάνει με τα πόδια, απλώς όχι μέσα στο ντάλα μεσημέρι. Όπως και να έχει είμαι πολύ χαρούμενη που μείναμε εκεί! Είχαν και τρια μικρά γατάκια και περάσαμε πολλές ώρες παίζοντας μαζί τους… Ένιωσα σα να ήμουν σπίτι μου!
Ο Ξενώνας Παράσχου
Την πρώτη μέρα πήγαμε για μπάνιο στο Πορί, όπου έχει μια ωραία παραλία και ένα ταβερνάκι. Το μόνο του πρόβλημα ήταν οι μυριάδες σφήκες που μας έκαναν να φάμε μέσα εντέλει. Δεν έφευγαν ούτε με 2 πιατάκια καφέ να καίνε στο τραπέζι μας!
μες την καλή χαρά!
φύγετε σφηκούλες!
Το απόγευμα κάναμε μια μικρή βόλτα στο κάστρο και μετά παρακολουθήσαμε το TEDx.
Προχωράμε προς το κάστρο
“Σε πήγα Μονεμβάσια, να δούμε το κανόνι”
Η αγαπημένη μου οικογένεια
Την επόμενη πήγαμε για μπάνιο από την άλλη πλευρά, στον Ξιφία. Δεν είναι τόσο ωραία η παραλία εκεί, η θάλασσα είναι μια χαρά βέβαια, αλλά το ταβερνάκι είναι σούπερ. Έφαγα ωραία μακαρονάδα (που παρότι απλή, δύσκολα βρίσκεις καλομαγειρεμένη σε ταβέρνα) και είχε και φάβα για κυρίως πιάτο.
Κάνουμε μπάνιο, τρώμε και περνάμε δημιουργικά την ώρα μας!
Μετά, το απόγευμα πήγαμε ξανά στο κάστρο, αυτή τη φορά για να το γυρίσουμε με την ησυχία μας. Η εντύπωση που σου δίνει το κάστρο αν απλώς περπατήσεις στον κύριο δρόμο του είναι “ένας τουριστικός Μεσαίωνας” (αυτό είπε ο Γιώργος όταν τον ρώτησα την πρώτη μέρα…). Όμως αν κάνεις τον κόπο να περπατήσεις πάνω και κάτω στα στενά, σου φεύγει λίγο αυτή η αίσθηση και απολαμβάνεις τα σπίτια με τις μικρές πόρτες (μα αλήθεια, ούτε Χόμπιτ να έμεναν με τόσο μικρά πορτάκια! ), τις καμάρες, τα στενά καλντερίμια. Κάτσαμε σε μια καφετέρια που είχε απίστευτη θέα και κλασική μουσική και ήταν μια υπέροχη εμπειρία!
Μέχρι και στρογγυλά παράθυρα βρήκαμε! Χόμπιτ λεμεεεε!
Ατενίζοντας…
Μετά γυρίσαμε πίσω και φάγαμε βραδινό στο όμορφο μπαλκόνι μας. Βρήκαμε και την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα με τη Βασιλική, την κόρη των ιδιοκτητών που λέγαμε, και περάσαμε μαζί της ένα βράδυ με πολύ συζήτηση και γέλιο.
Την άλλη μέρα, τελευταία της εκδρομής μας, θέλαμε να πάμε για μια βουτιά πριν φύγουμε. Μας είπε η Βασιλική πως αυτή βουτάει από κάτω στα βραχάκια. Η κοπέλα το είπε με βαριά καρδιά, γιατί φοβόταν μήπως χτυπήσουμε μια που δεν είχε ούτε κανονικό δρόμο για να φτάσεις εκεί, αλλά και όταν φτάσεις ήταν σκέτα βράχια. Εμείς δε μασάμε όμως και όχι μόνο πήγαμε, αλλά το ευχαριστηθήκαμε όσο καμία άλλη μέρα! Τα παιδιά αναρωτιόντοιυσαν γιατί πήγαμε αλλού τις άλλες μέρες. Βέβαια είπαμε, δεν έχει σκιά ή κάπου να κάτσεις. Όμως η θάλασσα ήταν υπέροχη, καταγάλανη, πεντακάθαρη και όλη δική μας!
Βουτιές
Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις, γεμάτοι θετικοί ενέργεια!