Είχα πει λοιπόν πως ο Οκτώβριος είναι μήνας κολοκύθας. Λόγω Halloween αδειάσαμε 3 κολοκύθες και είχα και μια έξτρα. Στο προηγούμενο ποστ σας είπα για δυο αλμυρές συνταγές και είπα να συνεχίσω με γλυκές. Δε μου έκατσε ακριβώς έτσι…
Η τρίτη συνταγή που δοκίμασα ήταν πράγματι γλυκιά. Δοκίμασα να φτιάξω κέικ κολοκύθας με καρύδια. Αυτή η συνταγή ήταν και η μόνη που φαγώθηκε από όλους, με ενθουσιασμό και μάλιστα μέσα σε ένα απόγευμα.
Η γεύση μοιάζει εξαιρετικά με καρυδόπιτα, είναι ένα πολύ ζουμερό κέικ και πολύ νόστιμο. Μόνο που πρέπει να προσέξετε λίγο, να μην παραψηθεί γιατί σφίγγει αρκετά.
Η τέταρτη συνταγή είναι μια φοκάτσια με γραβιέρα και καρύδια. Είχα πει θα κάνω και άλλο γλυκό, αλλά δεν κατάφερα να αντισταθώ στη σκέψη ενός τέτοιου ψωμιού! Και σκέφτηκα πως αν τη βάλω σε ψωμάκι την κολοκύθα, μάλλον θα τη φάει και ο Κωνσταντίνος. Σε αυτό έπεσα έξω. Ενώ οι υπόλοιποι την καταβροχθίσαμε, ο Κωνσταντίνος ίσα που πήρε μια μπουκιά.
Γίνεται ένα πολύ αφράτο ψωμί που θυμίζει τσουρέκι. Δεν είναι γλυκό, είναι γλυκάλμυρο μάλλον… Θέλω να το ξαναφτιάξω δοκιμάζοντας να μη βάλω το τυρί και τη γραβιέρα (και με λιγότερη ζάχαρη), να δω το αποτέλεσμα. Πάντως ήταν ιδιαίτερα νόστιμο όταν ήταν ζεστούλι και παρέμεινε νόστιμο και αφράτο και όταν κρύωσε. Μπορείς να το φας μόνο του, να το κάνεις σάντουιτς, να συνοδέψεις μια σούπα ή απλώς και μόνο το κρασάκι σου.
Κάτι άλλο που έμαθα κάνοντας αυτές τις συνταγές ήταν το πώς κάνουμε τον πολτό κολοκύθας. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να συντηρήσεις την κολοκύθα σου. Το πιο εύκολο είναι να την κόψεις στη μέση, να τη βάλεις ως έχει στον φούρνο και να την ψήσεις μέχρι να μαλακώσει. Μετά βγάζεις τη σάρκα με το κουτάλι, ούτε καθάρισμα ούτε τίποτα. Έλα μου όμως που εγώ είχα ήδη καθαρισμένη κολοκύθα… Οπότε την έβαλα σε κατσαρόλα και την άφησα σε σιγανή φωτιά (χωρίς νερό), μέχρι που ήρθε και έβρασε και μαλάκωσε. Την έκανα πουρέ και την άφησα να στραγγίσει και έτσι είχα πολτό κολοκύθας. Ένα μέρος το χρησιμοποίησα για το ψωμί, το υπόλοιπο το έβαλα σε παγοθήκες και το έκανα παγάκια ώστε να το έχει για άλλη φορά.
Τέλος θα σας δείξω τα καλλιτεχνήματά μας! Τις σκαλισμένες μας κολοκύθες! Είναι όλες με χαρακτήρες από το Nightmare before Christmas, αφού αυτό είδαν τα παιδιά.
Ο Ούγκι Μπούγκι υπό το φως της ημέρας
και ο Ούγκι Μπούγκι το βράδυ
Ο Τζακ. Εδώ έχει άλλη τεχνική, λίγο πιο δύσκολη
The Pumpkin King
Οι κολοκύθες μένουν έτσι ωραίες για 1-2 μέρες το πολύ όπως ξαναείπα. Μετά ζαρώνουν (δε μουχλιάζουν και δε χαλάνε, απλώς ζαρώνουν). Με την τεχνική που έκανα τον Τζακ κρατάνε παραπάνω, καθώς ζαρώνει μεν, αλλά δε χάνει το σχήμα ιδιαίτερα. Εάν κάνετε κάποιο σχήμα σαν του Ούγκι Μπούγκι, που έχει κενό ανάμεσα στην κολοκύθα και το σχέδιο, θέλει κάτι να το συγκρατεί γιατί πολύ εύκολα χάνει το σχήμα του. Αν προσέξετε στη δεύτερη φωτο, θα δείτε πως βάλαμε μια οδοντογλυφίδα στην κορυφή να το κρατάει στη θέση του.
Αυτή λοιπόν ήταν η εμπειρία μου με την κολοκύθα. Θα συνεχιστεί προφανώς γιατί έχω μια κατάψυξη γεμάτη κολοκύθα σε όλες τις μορφές, κύβους, τριμμένη και πολτό. Αν δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, θα το αναφέρω!
Pingback: Οι κολοκύθες… | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα
εδώ και κάτι χρόνια λέω να σκαλίσω καρπούζι το καλοκαίρι και όλο το ξεχνάω. Το φαντάζομαι πολύ ωραίο και ειδικά όπως καταναλώνονται στην Ελλάδα θα υπάρχει γρήγορα αντικαταστάτης του παλιού “ρεσό”. Επίσης, πρέπει να είναι πιο εύκολο το σκάλισμα γιατί η κολοκύθα έχει σκληρή φλούδα. Το φαντάζομαι σε βραδινό πάρτυ… με ένα χαμό καρπουζορεσό…
Πιστεύω κι εγώ θα είναι πιο εύκολο το καρπούζι από την κολοκύθα, γιατί είναι και πιο μαλακή η σάρκα. Βέβαια θα γίνεις μέσα στα ζουμιά χαχαχαχαχααχα. Έχω δει πάντως πολλά σκαλιστά καρπούζια, σε διάφορες μορφές, καρχαρία, καροτσάκι κλπ Συνήθως δε βάζουν κεράκι μέσα, αλλά το χρησιμοποιούν για να βάλουν φρούτα. Όπως και να έχει σίγουρα θα έχει επιτυχία!