Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Οι παραστάσεις των παιδιών

Η Ιωάννα φέτος επέλεξε να πάει στην Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας ενώ ο Γιώργος συνεχίζει το κλαρινέτο.

Φέτος τις γιορτές λοιπόν είχαν και τα δυο παιδιά παραστάσεις, η μια στο θέατρο και ο άλλος με μουσικά σύνολα. Κι εμείς είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε και να νιώσουμε περήφανοι!

Ο Γιώργος εμφανίστηκε στη συναυλία του Ωδείου με την Ορχήστρα (που δεν λέγεται “μικρή ορχήστρα” πια, αλλά σκέτο “ορχήστρα”), αλλά και με ένα ακόμα σύνολο στο οποίο ο μαέστρος πήρε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και τα.. πείραξε και συνόδεψαν ένα μικρό θεατρικό έργο. Αγαπημένο μου ήταν ο Μικρός Τυμπανιστής σε μίξη με το Μπολερό του Ραβέλ…

Τα παιδιά ετοιμάζονται…

Το μαλί όπως βλέπετε μακραίνει…

Μακάρι να γινόντουσαν πιο συχνά τέτοιες συναυλίες…

Των Φώτων πήρε μέρος σε τρίτο σύνολο, όπου έκαναν αφιέρωμα στον Γιάννη Χρήστου σε μια πολύ… σουρεάλ εκδήλωση. Τη μουσική την χαρακτήρησε ο μαέστρος ως “μουσικό σουρεαλισμό” και ήταν μια μοναδική εμπειρία. Αντιγράφω από τη Wikipedia για τον Γιάννη Χρήστου:

‘Έχοντας βαθιές γνώσεις φιλοσοφίας,ψυχολογίας,θρησκειολογίας, κοινωνικής ανθρωπολογίας, Ιστορίας της Τέχνης αλλά και αποκρυφισμού, ανέπτυξε το δικό του φιλοσοφικό σύστημα και τη δική του ορολογία για μια μεταφυσική της μουσικής και προσπάθησε ιδιαίτερα με τα τελευταία του έργα να υλοποιήσει τις ιδέες του σε ένα ευρύτερο «μεταμουσικό» πλαίσιο, όπου η μουσική ήταν κάτι πέρα από μουσική, συνεργαζόμενη με πολλές τέχνες με έναν νέο, υπερβατικό και λυτρωτικό τρόπο.

Αυτή η παράγραφος εκφράζει ακριβώς αυτό που είδαμε στη σκηνή. Ομολογώ πως δεν ήξερα τον συνθέτη μέχρι προχτές και εντυπωσιάστηκα. Δεν ήταν ακριβώς του γούστου μου αυτό που είδα (κάποια φίλη το παρομοίασε με το να βλέπει ένας μη σχετικός με την τέχνη έναν πίνακα του Πικάσο), όμως θεωρώ πως ήταν εμπειρία που δεν έπρεπε να χάσω και ακόμα περισσότερο, εμπειρία που δεν έπρεπε να χάσει ο Γιώργος. Ήταν κάτι τόσο διαφορετικό απ’ οτιδήποτε άλλο έχει δει και ακούσει και κάνει μέχρι τώρα…

Ο φωτισμός δεν είναι και ο καλύτερος και τον Γιώργο τον ψιλοέκρυβε συνέχεια το κοντραμπάσο…

Όλα τα παιδιά στο τέλος

Η Ιωάννα από την άλλη ασχολήθηκε όπως είπα με το θέατρο. Πήγε στην Πειραματική Σκηνή και ανέβασαν το Λούνα Παρκ. Ήταν 45 παιδιά και πιστεύω το να καταφέρουν και μόνο να παίξουν κάτι τόσα πολλά παιδιά μαζί, ήταν από μόνο του κατόρθωμα! Το Λούνα Παρκ ήταν μια συρραφή από σκετσάκια, ένα μουσικό ταξίδι στην Ελλάδα του χτες και του σήμερα, με πολλά μηνύματα για τα παιδιά.

Είχε μηνήματα για το περιβάλλον… (φωτογραφία της Πειραματικής Σκηνής)

Τη μουσική μας ιστορία

Τους ήρωες της Ελλάδας (φωτογραφία της Πειραματικής Σκηνής)

Το τέλος της παράστασης όπου τα παιδιά τραγουδάνε το Λούνα Παρκ.

Με μουσική του Νότη Μαυρουδή, ταξιδέψαμε κι εμείς μαζί με τα παιδιά. Κουράστηκαν πάρα πολύ για την παράσταση αυτή, αφού ξόδεψαν όλο το χρόνο των διακοπών τους στην αρχή για εντατικές πρόβες και μετά για παραστάσεις. Όμως πιστεύω πως το χειροκρότημα που άκουγαν κάθε βράδυ τα αποζημίωσε!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.