Ψάχνοντας για συνταγές παγωτών, βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή για εύκολο και εξαιρετικά γρήγορο ξυλάκι σοκολάτας. Στην ουσία είναι παγωμένη κρέμα αραβοσίτου με γεύση κακάο.
Όταν πήγα στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσω, είδα πως είχε 2 διαφορετικά φακελάκια, ένα το οποίο ήταν της στιγμής και ένα άλλο απλό, που ήθελε βράσιμο. Από την ίδια εταιρεία και τα δύο, το ίδιο πράγμα, αλλά το ένα θέλει κατσαρόλα και λίγο χρόνο στο βράσιμό του, ενώ το άλλο θέλει απλώς λίγο χτύπημα και είναι έτοιμο. Όπως σε όλα τα πράγματα όμως, η ευκολία μας, έχει το τίμημά της… Η απλή κρέμα, περιέχει απλώς κακάο και άνθος αραβοσίτου. Τίποτα άλλο. Η κρέμα στιγμής στα συστατικά της έχει καταρχάς ζάχαρη και κατά δεύτερον μια ολόκληρη λίστα από πράγματα με περίεργα ονόματα, όπως δεξτρόζη (το οποίο είναι επίσης γλυκαντικό), λεκιθίνη, καραγενάνη και πολλά άλλα τα οποία τώρα δεν τα θυμάμαι. Άρα ούτε στο πόση ζάχαρη τρως έχεις έλεγχο, ούτε στο πόσο υγιεινό είναι, ούτε τίποτα… Και όλα αυτά για να μην μπεις στον κόπο να βράσεις την κρέμα και να περιμένεις λίγο περισσότερο. Από τη βιασύνη μας θα πάμε όλοι.
Αυτό, μαζί με το γεγονός πως ούτε η ίδια μου η αδερφή δεν κοιτάζει τα συστατικά στις ετικέτες και νομίζει πως όλα είναι ίδια, με έκανε να το ψάξω λίγο παραπάνω το θέμα. Διάβασα και έρευνα που δείχνει πόσο λίγο προσέχουμε τις ετικέτες ενώ όλοι απαντάμε πως μας ενδιαφέρει πολύ. Θέλουμε να μάθουμε πληροφορίες, αλλά δεν κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε την ετικέτα στην οποία αναγράφονται.
Έγραψα ένα αρθράκι στις Συνταγές της Παρέας. Προτείνω να το διαβάσετε.
Υ.Γ Τη συνταγή για το παγωτό την πρόσθεσα στις Συνταγές όπως την είχα βρει, με την κρέμα στιγμής, γιατί έτσι την έκανα την πρώτη φορά (πριν κι εγώ προσέξω τα συστατικά). Σκοπεύω να κάνω τις δοκιμές μου και να την αλλάξω κι εκεί.
Καλησπέρα…
Λοιπόν, είπα να γράψω δυο λέξεις, μιας και το βλογ συμπαθώ αλλά και για το συγκεκριμένο βοηθάει το ότι έχω σπουδάσει Τεχνολογία Τροφίμων.
Καλώς πρόσεξες την ετικέττα και γενικώς ισχύει ότι όσο πιο εύκολα είναι να γίνει κάποιο παρασκεύασμα τόσο πιο πολλά πρόσθετα έχει…
Πάντως από αυτά που αναφέρεις, η δεξτρόζη είναι η χημική ονομασία της γλυκόζης, η οποία είναι επίσης συστατικό της κοινής ζάχαρης (=γλυκόζη+φρουκτόζη). Η λεκιθίνη είναι φυσικό συστατικό σε αρκετά τρόφιμα, ανάμεσα τους τα αυγά και η σόγια και χρησιμοποιείται για να πήζει ένα μίγμα (αυτό το ρόλο παίζει και το αυγό στην μαγιονέζα). Και η καραγεννάνη είναι πηκτικό, από όσο ξέρω μέχρι τώρα ακίνδυνο. Πάντως, επειδή και λόγω επαγγελματικής διαστροφής κοιτάω συνέχεια ετικέττες ακόμα και από πράγματα που δεν αγοράζω, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον μη σχετικό να καταλαβει τι είναι το καθέ συστατικό και να επιλέξει σωστά.
Γενικά όμως όσο πιο ανεπεξέργαστο είναι ένα τρόφιμο, τόσο το καλύτερο, αν και δεν είναι απόλυτος κανόνας.
Μιας και έχετε και το mail μου, όποτε θέλετε μπορώ να προσφερω πληροφορίες…
Καλησπέρα yanni.
Πολύ σε ευχαριστούμε για οποιαδήποτε πληροφορία μιας και είναι ένα θέμα που μας ενδιαφέρει πολύ.
‘Ηξερα πως η δεξτρόζη είναι κάποιο γλυκαντικό αλλά όχι ότι είναι η γλυκόζη, καθώς ξέρω και για τη λεκιθίνη (και τις πιθανότητες μεταλλαγμένης σόγιας).
Η καραγενάνη από την άλλη δεν είναι και τόσο αθώα, εάν κανείς διαβάσει και πιστέψει το άρθρο στο in
http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=34313
όπου κατηγορείται για καρκινο του πεπτικού συστήματος.
Πολλά προβλήματα έχω με τις ετικέτες καθώς είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ποιά Ε και πρόσθετα είναι επιβλαβή και ποιά όχι και σε άλλες αναγράφονται με τον κωδικό Ε και σε άλλες με την ονομασία τους.
Επίσης, ακόμα και αν η δεξτρόζη είναι αβλαβής, δεν παύει να είναι επιπρόσθετη ζάχαρη.
Γι’αυτό λοιπόν και ο κανόνας, εάν έχει ένα σωρό συστατικά με κωδικούς και ονόματα περίεργα ενώ μπορώ να αγοράσω κάτι παρόμοιο με απλά συστατικά, προτιμώ το δεύτερο. Και φυσικά πάντα προτιμώ να φτιάχνω στο σπίτι ό,τι περνάει από το χέρι μου 🙂
Από την άλλη, το να διαβάζουμε τις ετικέτες, μπορεί πολλές φορές να αποδειχθεί χρήσιμο, όπως στην πολύ απλή περίπτωση των χυμών. Υπάρχει κόσμος που δεν κοιτάζει καν τα κουτιά, για να δει πως υπάρχουν οι χυμοί νέκταρ που περιέχουν ένα ποσοστό μόνο φρούτου και νερό και ζάχαρη (όπως και τα φρουτοποτά το ίδιο), ενώ υπάρχουν και οι άλλοι που λένε 100% χυμός (άσχετο αν λένε πορτοκαλάδα και κοιτώντας βλέπεις πως περιέχουν χυμό πορτοκαλιού και μήλου!)
Την ίδια τακτική με εσένα ακολουθώ και εγώ και σε καμμία περίπτωση, αν κάτι τέτοιο φάνηκε δεν αποτρέπω από το διάβασμα της ετικέττας, το αντίθετο!!!
Το ίδιο μπορείς να δεις με τα γιαούρτια και τα επιδόρπια γιαουρτιού, τα παγωτά (αυτά που γράφουν ειδικού τύπου είναι αυτά που έχουν σκόνη γάλακτος, πρακτικά ΟΛΑ τα τυποποιημένα) και άλλα πολλά…
Και εγώ διαλέγω μόνο χυμούς και όχι φρουτοποτά και νέκταρ και προσπαθώ να παίρνω όσο πιο ανεπεξέργαστες τροφές γίνεται…
Επίσης, το “γάλα των 20 ημερών” όσο και αν προσπαθούν να το περάσουν σαν ίδιας ποιότητας με το φρέσκο των 5, ΔΕΝ είναι.
Και άλλα πολλά πολλά.
Πάω να ετοιμαστώ να δω αν άλλαξε κάτι στο πολιτικό μας σκηνικό…
Τα λέμε…
Θα διαφωνήσω Γιάννη για τη φράση “το “γάλα των 20 ημερών” όσο και αν προσπαθούν να το περάσουν σαν ίδιας ποιότητας με το φρέσκο των 5, ΔΕΝ είναι”
Αυτό δεν είναι τόσο σίγουρο, το UHT γάλα θερμαίνεται σε 1-3s ενώ το HTST θερμαίνετε για περισσότερα από 12s. Ενδέχεται λοιπόν το UHT γάλα να είναι όχι μόνο ίδιας αλλά (ανάλογα με τη διεργασία) και ανώτερης ποιότητας, αυτή είναι και η αιτία που όλες οι βιομηχανίες παράγουν πλέον UHT γάλα με νεώτερες και πιο σύγχρονες μεθόδους.