Ο πιτσιρίκος που καπάρωσα πριν τόσα χρόνια, σήμερα σαρανταρίζει! Τι κι αν έχει όμως λίγα γκρίζα μαλλιά, η αξία είναι μέσα στην καρδιά (έτσι δε λέει το τραγούδι; ).
Πριν λίγο καιρό αναρωτιόμουν αν είναι φυσιολογικό που είμαστε έτσι παλαβοί ακόμα και αν θα παραμείνουμε έτσι μέχρι τα βαθιά γεράματα ή αν θα φτάσει κάποια στιγμή που θα σοβαρέψουμε. Επειδή αυτό το δεύτερο το βλέπω πολύ χλωμό να γίνεται, πιστεύω και εύχομαι πραγματικά, να μείνουμε έτσι μουρλοκομεία μέχρι τα 140!
Κωνσταντίνε μου είσαι η χαρά μου, το στήριγμά μου, η συντροφιά μου σε όλα!
Και φυσικά, όπως κάθε χρόνο, έχουμε τούρτα σοκολατένια! Τούρτα Σοκολατίνα με ένα ποδηλατάκι πάνω, την άλλη αγάπη του καλού μου.
Γιορτάσαμε χτες με την εδώ οικογένεια και το Σαββατοκύριακο θα έχει συνέχεια με φίλους. Είχε πολύ πλάκα γιατί είχα ξεχάσει τα κεράκια και ενώ ψάχναμε να βρούμε τι θα βάλουμε, ο Γιώργος πρότεινε να βάλουμε πάνω στην τούρτα κεράκι -2. Φτου μου που άργησα να καταλάβω τι ήταν το -2!!!
Χρόνια πολλά λοιπόν Κωνσταντίνε μου, γεμάτα κέφι, γέλια, μουρλαμάρες, βόλτες με το ποδήλατο, όμορφες δημιουργίες, βιβλία, ταινίες και ό,τι άλλο ποθείς!
Χρόνια Πολλά! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να γιορτάζεις κάθε χρόνο την ημέρα που ήρθες στον κόσμο σαν να είσαι ακόμα παιδί!
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά και πάντα να κάνεις όσα σε ξανανιώνουν τρελό αγόρι! Να τον χαίρεστε!
Χρόνια πολλά! Πάντα τρελοί, παλαβοί και ευτυχισμένοι!