Και λίγη Πέμπτη. Είχαμε πάει στην Αθήνα για να δούμε και τους δικούς μου με την ευκαιρία, και φύγαμε από εκεί την Πέμπτη το μεσημέρι. Το ταξίδι μας ήταν καλό και φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Βιέννης, όπου συναντήσαμε τους άλλους που είχαν έρθει από Καλαμάτα. Βεβαίως χωριστήκαμε ξανά, γιατί ο καθένας θα πήγαινε εκεί που θα τον φιλοξενούσαν. Και όπως ήταν και λογικό, περάσαμε την πρώτη μέρα με τους οικοδεσπότες μας. Ήταν ευκαιρία να δούμε τη Harriet που την είχαμε δει ξανά στο Άμστερνταμ. Περάσαμε το βράδυ μαζί, μας έδειξε το σπίτι, τη βγάλαμε έξω για φαγητό και μετά εκείνη έφυγε (είχε κανονίσει κι εκείνη ταξίδι) κι εμείς μείναμε να ξεκουραστούμε και να ετοιμαστούμε για την επόμενη.
Την Παρασκευή την ξεκινήσαμε από το Prater, κάτι σαν το Allou Fan Park μας, στο πιο παλιό του θα έλεγα, αφού είναι το παλαιότερο στον κόσμο. Είχαμε πάει και την προηγούμενη φορά, αλλά τώρα, με 4 παιδιά μαζί, είχε άλλο γέλιο. Μπήκαμε όλοι μαζί στο Wiener Riesenrad, μια από τις ψηλότερες ρόδες στον κόσμο και είδαμε από ψηλά τη Βιέννη. Σήμερα έχουν βγάλει τα μισά βαγόνια και από αυτά που έμειναν επάνω, κάποια τα έχουν για να τα κλείνεις για ρομαντικό δείπνο και άλλα για μεγαλύτερες συγκεντρώσεις.
Μετά μπήκαν οι μικροί (αλλά και οι μεγάλοι…) σε κάποια από τα παιχνίδια.
Η Ιωάννα πλέον το θεωρεί το καλύτερο μέρος του ταξιδιού και λέει σε όλους για αυτό το ανάποδο πράγμα στο οποίο μπήκε (μετά από αυτό λέει δε φοβάται τίποτα! )
Μέσα εκεί είναι και το Μουσείο της Μαντάμ Τισό. Μέχρι τώρα δεν είχαμε μπει ποτέ μέσα, παρότι είχαμε βρεθεί έξω από αυτά και στο Λονδίνο και στο Άμστερνταμ. Τώρα όμως ήταν μέσα στο Vienna Pass, οπότε είπαμε πως θα μπούμε. Δεν ξέρω αν θα άξιζε τα λεφτά του αν πληρώσεις κανονικά, άλλωστε δεν έχει κάτι σπουδαίο, μερικές φιγούρες (άλλες καλές άλλες όχι τόσο) από διάσημους έχει. Όμως γελάσαμε τόσο πολύ βγάζοντας αστείες φωτογραφίες! Περάσαμε θαύμα!
Στη συνέχεια περπατήσαμε στη Βιέννη, στον Καθεδρικό του Αγ. Στεφάνου και στο Stadtpark
Όπως βλέπετε ο καιρός ήταν τέλειος και ευτυχώς έμεινε έτσι για όλες τις ημέρες που ήμασταν εκεί. Μια δυο μέρες είχε γύρω στους 16, τις άλλες ήταν πάνω από 20. Και βροχούλα είδαμε ένα απόγευμα μόνο, τρεις ψιχάλες…
Οι φωτο του Κωνσταντίνου είναι φοβερές. Ειδικά εκείνο το βλέμμα στην Αντζελίνα, αν το έβλεπε η καημένη θα έκλαιγε για μέρες στα μπράτσα του Μπράντ!