Το Naschmarkt είναι η πιο δημοφιλής αγορά της Βιέννης και για να την περπατήσεις από άκρη σε άκρη θα κάνεις περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Θα βρεις εκεί φρέσκα φρούτα και λαχανικά, τόσο τοπικά όσο και εξωτικά, πολλά μπαχαρικά, τυριά και ορεκτικά απ’ ολο τον κόσμο (βρήκαμε φέτα και μανούρι – αν και σε εξωφρενικές τιμές), κρεατικά, ψαρικά, τα πάντα! Υπάρχουν και πολλά εστιατόρια κατά μήκος που μπορείς να κάτσεις και κάθε Σάββατο πρωί γίνεται και παζάρι. Για να τα δούμε όλα λοιπόν αποφασίσαμε να πάμε Σάββατο πρωί. Μέγα λάθος… Τι να προλάβεις να δεις όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο που σε σπρώχνει, σε τραβάει και σε ποδοπατάει; Είδαμε ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς, μέχρι που δεν αντέξαμε τον τόσο κόσμο και βγήκαμε απ’ έξω. Το παζάρι το είδαμε στα πεταχτά και δε μας έκανε και καμιά εντύπωση, καθώς ήταν ίδιο με όλα αυτά των Ρωσοπόντιων που γίνονται εδώ πέρα. Μέχρι να βγούμε πάντως είχα την ευκαιρία να δω πολλά εξωτικά φρούτα και λαχανικά που δεν είχα ξαναδεί, ορεκτικά που θα ήθελα πάρα πολύ να δοκιμάσω και άλλα αξιοπερίεργα. Αν έμενα εκεί σίγουρα θα δοκίμαζα διάφορα. Η τιμή πάντως όλων ήταν τσουχτερούτσικη.
Δοκιμάσανε τα παιδιά φράουλες σουβλάκι (βουτηγμένες σε σοκολάτα) και αυτή τη φορά ήταν φρεσκότατες και πολύ νόστιμες (στο προηγούμενο ταξίδι τις είχαν φάει.. τα σκουπίδια). Δοκίμασα και κάτι κόκκινες ελιές πολύ περίεργες. Αυτό είχε και πολύ πλάκα, γιατί ο πωλητής μου πρόσφερε να δοκιμάσω ελιές και του λεω “μπορώ να δοκιμάσω αυτή την κόκκινη; ” Μου δίνει λοιπόν μια, βλέπει πως κάνω μια φάτσα όταν την τρώω γιατί προφανώς δεν ενθουσιάστηκα και επιλέγει 2-3 άλλες ελιές, λέγοντάς μου “good olives… From Kalamata”!!! Με έπιασαν κάτι γέλια! Κι εμείς από την Καλαμάτα είμαστε του λέω, ξέρω πολύ καλά πως είναι τέλειες.
To πρόγραμμα στη συνέχεια είχε το Schoenbrunn, θερινό αυτοκρατορικό παλάτι. Εκεί μπορεί κανείς να δει άπειρα πράγματα, περνάς άνετα όλο το Σαββατοκύριακο μέσα. Αφού εμείς δε τα προλάβαμε όλα και γυρίσαμε ξανά μια άλλη μέρα και πάλι δε τα είδαμε όλα. Υπάρχει φυσικά το παλάτι στο οποίο μπορείς να περιηγηθείς και να δεις πώς ζούσαν οι αυτοκράτορες, με το μεγάλο σαλόνι του αυτοκράτορα, το μικρό σαλόνι του αυτοκράτορα, τα αντίστοιχα της γυναίκας του, το δωμάτιο υποδοχής, το δωμάτιο αναμονής πριν την υποδοχή, τις κρεβατοκάμαρες κλπ κλπ. Πέρα από αυτό όμως καταλαμβάνει μια τεράστια έκταστη, με κήπους, ζωολογικό κήπο, βοτανικό κήπο, μουσείο για παιδιά, χώρο αναψυχής παιδιών, καφετέρια, μέχρι και αρχαία Ρωμαϊκά χαλάσματα (τα οποία δεν είναι πραγματικά αρχαία, αλλά τα έβαλαν εκεί οι Αψβούργοι για να λένε πως έχουν τέτοια καταγωγή! ). Ένας τύπος στην ξενάγηση μας είπε πως η έκταση που καταλαμβάνει το Schoenbrunn είναι ίδια με αυτή του Μονακό!
Μέσα στο Vienna Pass ήταν και βόλτα με το τρενάκι στο χώρο του παλατιού, και αφού κάναμε το τουρ εσωτερικά στο παλάτι (από εκεί δεν έχω φωτο γιατί απαγορεύονται), ανεβήκαμε στο τρενάκι (που είναι και αυτό hop on hop off) και κάναμε τη μισή βόλτα. Κατεβήκαμε στο Gloriette, που είναι ένα κτίσμα στην απέναντι άκρη των κήπων από το παλάτι. Έχεις μοναδική θέα από εκεί, υπάρχει καφετέρια και μάθαμε πως η αυτοκράτειρα συχνά έπαιρνε εκεί το πρωινό της. Τώρα τι σόι πρωινό θα είναι αυτό, μέχρι να σηκωθεί , να ντυθεί και να φτάσει εκεί πάνω, θα έχει πάει μεσημέρι…
Από εκεί περπατήσαμε προς το παλάτι ξανά, για να πάμε στο χώρο αναψυχής για τα παιδιά και στους λαβύρινθους. Ευτυχώς όλα αυτά ήταν μέσα στο Pass, γιατί βεβαίως το κάθε πράγμα έχει διαφορετικό εισητήριο… Ο χώρος για τα παιδιά ήταν πραγματικά εξαιρετικός, κατάλληλος για όλες τις ηλικίες. Είχε λαβύρινθους από φυτά, παιχνίδια λογικής διάσπαρτα, διάφορες περίεργες δραστηριότητες (με καθρέφτες, με συντριβάνια κ.α.) και βεβαίως μια παιδική χαρά για τα πιο μικρά (ή και όχι) παιδιά. Πολλοί Βιεννέζοι βγάζουν ετήσιο εισητήριο για το χώρο αυτό και φέρνουν εδώ τα παιδιά τους να βολτάρουν.
Από εκεί οι άλλοι, μαζί με την Ιωάννα, πήγαν στον ζωολογικό κήπο. Εμείς που δε θέλουμε να μπαίνουμε σε ζωολογικούς κήπους, μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να πάμε αλλού (και ήταν όλα κλειστά πλέον – εδώ όλα κλείνουν το αργότερο στις 5.30 το απόγευμα), πήραμε ξανά το τρενάκι και κάναμε ολόκληρη τη διαδρομή αυτή τη φορά.
Στο γυρισμό κάτσαμε για λίγη πίτσα στο Pizza Bizi (1/4 της πίτσας για 3 ευρώ, πολύ νόστιμη πίτσα) και μετά για ένα παγωτάκι. Όλος ο κόσμος τριγυρνάει με ένα χωνάκι στο χέρι εδώ, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η αλήθεια είναι πως ήταν εξαιρετικά νόστιμο το παγωτό (ισάξιο με της Ρώμης) και είχε και παγωτό vegan το οποίο ίσως να ήταν και καλύτερο από το κανονικό!