Πάμε πάλι από την αρχή…
Όχι δε τα έχω χάσει, μόνη μου μιλάω, ξέρω πως για εσάς αυτή είναι η αρχή. Εγώ όμως έχω γράψει και σβήσει το ποστ 2-3 φορές. Κάθε φορά μου βγαίνει μια μαυρίλα, το διαβάζω, λέω “δε θέλω να ανεβάσω τέτοιο πράγμα” και το σβήνω. Και αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει μήνες τώρα, γι’ αυτό και έχω καταλήξει να κάνω 3-4 ποστ το μήνα όλα κι όλα. Ούτε καν για τα σημαντικά μας δεν κάνω ποστ… Μα δε θέλω καθόλου μετά από χρόνια που θα διαβάζω το μπλογκ αυτό εδώ να ψυχοπλακώνομαι! Αρκετά το νιώθω τώρα χαχαχααχα
Δε θα γράψω λοιπόν περί μαυρίλας, για το πως δεν έχω καμία διάθεση για το καλοκαίρι, δε θέλω να σχεδιάσω και να κανονίσω τίποτα, ούτε καν διακοπές… Τα αφήνω αυτά στην άκρη και θα πω για τα όμορφα!
Έχουμε κάνει λοιπόν μερικές εκδρομούλες. Πήγαμε δυο φορές στη Φοινικούντα, να δούμε τη Σοφία. Την πρώτη φορά πήγαμε και βοηθήσαμε λίγο στη Βιβλιοθήκη του σχολείου. Δεν ξέρω αν έχω γράψει ξανά για το ΠΟΣΟ περήφανη είμαι για τη Σοφία, έχει κάνει απίστευτη δουλειά εκεί. Παιδιά που δεν είχαν ανοίξει πριν βιβλίο, τώρα κάθονται κάθε μερά εκεί. ΄Οταν ακούς πως μέσα στο κατακαλόκαιρο τα παιδιά πηγαίνουν και περνούν χρόνο στη βιβλιοθήκη του σχολείου, πως ζητάνε να μείνει ανοικτή και δανείζονται βιβλία… τι να πεις παρά ένα μεγάλο Μπράβο; Βεβαίως και οι άλλοι καθηγητές βοήθησαν και υποστήριξαν, αλλά η Σοφία είναι καρδιά της βιβλιοθήκης και χάρη σε αυτή λειτουργεί τόσο καλά. Μακάρι να το έβλεπαν και άλλα σχολεία αυτό και να παραδειγματίζονταν, αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνει πιο συστηματικά και κεντρικά, εννοώ πως το εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να υποστηρίζει τη λειτουργία της βιβλιοθήκης. Τι λέω τώρα…
Περάσαμε φίνα στην όμορφη παραλία.
Φιλοξενήσαμε φίλους που είχαμε να τους δούμε πολύ καιρό και ήταν ένα Σαββατοκύριακο χωρίς προβληματισμούς και έγνοιες. Μόνο συζήτηση με την καλή παρέα, φαγητό και μπάνια. Α, και ποδήλατο για τους άντρες της παρέας!
Είδαμε και πολλές ταινίες με τα παιδιά! Είναι ευκαιρία τώρα που δεν έχουν σχολείο. Βγάζουμε την τηλεόραση έξω στο μπαλκόνι, ανάβουμε σιτρονέλες γύρω γύρω να μη μας τρώνε τα κουνούπια, φτιάχνουμε μεζεδάκια και κάνουμε… θερινές προβολές! Βλέπουμε κυρίως παλιές ταινίες, μέχρι και James Bond βάλαμε να δούμε (μα είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν τα παιδιά τον Bond, James Bond;;;)
Διάβασα και βιβλία φυσικά! Έπιασα ξανά Τέρι Πράτσετ και διάβασα Το χρώμα της Μαγείας και Το φως της Φαντασίας. Τι ωραία που γράφει! Είναι αδύνατο να διαβάζεις βιβλία του και να μην χασκογελάς μόνος σου! Οι απίθανες ατάκες διαδέχονται η μια την άλλη και κάπου εκεί ανάμεσα στα αστεία και τα παράλογα, διαβάζεις και ατάκες που κρύβουν μεγάλες αλήθειες.
“Inside every sane person there’s a madman struggling to get out,” said the shopkeeper. “That’s what I’ve always thought. No one goes mad quicker than a totally sane person.”
H Ιωάννα με περίμενε να τελειώσω για να πιάσω το βιβλίο που διάβασε εκείνη και της άρεσε πολύ. Η μυστηριώδης εταιρία Μπένεντικτ του Trenton Lee Stewart. Της το έφεραν δώρο στα γενέθλιά της και φυσικά… το βούτηξα να το διαβάσω κι εγώ. Είναι βιβλίο εφηβικό, διαβάζεται εξαιρετικά εύκολα, έχει αγωνία και μυστήριο μέχρι το τέλος. Μια ομάδα ιδιαίτερα ταλαντούχων παιδιών αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή! Σίγουρα το προτείνω στα παιδιά της ηλικίας της Ιωάννας.
Κατά τα άλλα μέχρι τώρα και τα δυο παιδιά είχαν υποχρεώσεις καθημερινά, κάτι με αγγλικά, με γυμναστικές, θέατρα, ωδεία κλπ. Ήταν και ο καιρός λίγο ζαβός φέτος, με βροχές και κρύο μέχρι τον Ιούλιο, καύσωνες τώρα. Αλλά πλησιάζουν οι διακοπές και πιστεύω πως όλα θα φαίνονται καλύτερα αν βρισκόμαστε στη θάλασσα, πίνοντας ουζάκι και παίζοντας μπιρίμπα!
H φίλη σας η Σοφία είναι βαθύτατα συγκινημένη που διάβασε τους διθυράμβους στους οποίους αξίζετε κι εσείς να μνημονευτείτε μιας και έχετε συνεισφέρει έμπρακτα στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό της βιβλιοθήκης (για να μην πω για το κουβάλημα όλης της χλωρίδας της για ξεκαλοκαίριασμα) και αυτό που έχει να σας πει είναι ότι αποτελείτε πάντα μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης, θετικής στάσης και αγάπης για την ζωή!!
🙂