Τρεις εβδομάδες διακοπών, τρια βιβλία! Και ευτυχώς (και ίσως περιέργως) και τα τρια εξαιρετικά!
Πριν φύγουμε για διακοπές αναρωτιόμασταν τι να διαβάσουμε. Στην αρχή είπαμε να ξεφύγουμε λίγο από επιστημονική φαντασία και λέγαμε να διαβάσουμε το The hunt for Red October και γενικά Τom Clancy. Όμως μετά είπαμε πως θέλαμε κάτι πιο σύγχρονο και ψάξαμε για τα καλύτερα βιβλία scifi του 2014 (ναι δεν ξεφύγαμε εντέλει). Βρήκαμε μια λίστα στο goodreads και διαλέξαμε να πάρουμε 3 βιβλία από εκεί, το Lock in του Scalzi, το The fifteen first lives of Harry August της Claire North , και το The Martian του Andy Weir. Το ένα καλύτερο απ’ το άλλο! Και τα τρια μπορεί να είναι στην κατηγορία sci fi, αλλά κανένα τους δεν ήταν με διαστημόπλοια και εξωγήινους.
Lock in – John Scalzi
Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον η ανθρωπότητα μαστίζεται από έναν νέο ιό. Κάποιοι από αυτούς που νοσούν έχουν ήπια συμπτώματα (σα γρίπη ένα πράγμα), κάποιοι άλλοι όμως, μικρό ποσοστό αλλά παρ’ όλ’ αυτά τεράστιος αριθμός στο σύνολο της ανθρωπότητας, μένουν “κλειδωμένοι” στο σώμα τους, σα να έχουν πέσει σε κώμα, αλλά ξύπνιοι, έχοντας πλήρη αντίληψη του τι γίνεται γύρω τους. Ο κόσμος, όπως γίνεται πάντα, προσαρμόστηκε σε αυτή την κατάσταση και κατασκευάστηκαν ανθρωποειδή που μπορούν να μεταφέρουν τη συνείδηση των ανθρώπων αυτών, έτσι ώστε να λειτουργούν κανονικά μέσα στην κοινωνία. Έγιναν νόμοι και υπάρχει και ειδικό τμήμα της αστυνομίας για εγκλήματα σε σχέση με αυτούς τους ανθρώπους που πάσχουν από το Haden’s syndrome όπως έχει ονομαστεί. Στο βιβλίο δυο αστυνόμοι προσπαθούν να λύσουν ένα φόνο που φαίνεται να έχει σχέση με όλο αυτό και στην προσπάθεια αυτή τα πράγματα περιπλέκονται…
Έχω διαβάσει νομίζω ό,τι έχει γράψει ο Scalzi και είναι από τους συγγραφείς που μου αρέσουν πολύ! Τα βιβλία του είναι όλα καλογραμμένα, με ενδιαφέρον και αγωνία, διαβάζονται μονορούφι. Το συγκεκριμένο βάζει και θέματα κοινωνικά μέσα, ταυτότητας. Με το να έχεις το μυαλό σου μέσα σε ένα ρομποτικό σώμα, το χρώμα, το φύλο σου, τα χαρακτηριστικά σου παύουν να έχουν πλέον σημασία. Ο ρατσισμός είναι ανάμεσα σε αυτούς που έχουν Haden’s syndrome και σε αυτούς που δεν έχουν.
Για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί να διαβάσει και το prequel του βιβλίου εδώ http://www.tor.com/2014/05/13/unlocked-an-oral-history-of-hadens-syndrome-john-scalzi/
The fifteen first lives of Harry August – Claire North
O Χάρι ανήκει σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που έχουν την εξής ιδιότητα: πεθαίνουν μεν, αλλά ξαναγεννιούνται και πάλι, ζώντας την ίδια ζωή ξανά και ξανά, έχοντας όμως κανονικά όλες τις μνήμες από τις προηγούμενες ζωές.
Μπορεί να σας θυμίζει λίγο Groundhog Day αυτό ή ακόμα τη σειρά Forever, όπως μου θύμισε εμένα το Life after life που είχα διαβάσει πριν από λίγο καιρό. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι – ευτυχώς. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω φοβήθηκα πως διαβάζω μια απ’ τα ίδια, λέω οκ, το έχουμε ξαναδει αυτό. Έχει όμως αρκετές διαφορές από ό,τι άλλο έχω δει και διαβάσει και από τη μέση περίπου του βιβλίου και μετά γίνεται ακόμα καλύτερο, καθώς καταλαβαίνεις πως το θέμα του βιβλίου δεν είναι αυτό που νόμιζες.
Δε θέλω να γράψω τίποτα άλλο, για να μη το χαλάσω σε κανέναν. Μου άρεσε πολύ, αυτό αρκεί νομίζω!
The Martian – Andy Weir
Το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και καιρό! Μου άρεσαν και τα προηγούμενα δυο, αλλά με αυτό ενθουσιάστηκα!
Παρότι λέγεται Τhe Martian, δε μιλάει για αρειανούς και πράσινα ανθρωπάκια. Ο Αρειανός σε αυτή την περίπτωση είναι ένας -εντελώς γήινος- αστροναύτης. Η Γη έχει ξεκινήσει να στέλνει αποστολές στον Άρη. Παρακολουθούμε μια από τις πρώτες αυτές αποστολές όπου 6 αστροναύτες πάνε για να κάτσουν περίπου ένα μήνα. Μετά από 6 μέρες όμως, μια αμμοθύελα μεγαλύτερη απ’ όσο νόμιζαν πως θα έχουν να αντιμετωπίσουν, χτυπάει το μέρος που είναι και αναγκάζονται να φύγουν εσπευσμένα. Καθώς φεύγουν, η κεραία επικοινωνίας σπάει και χτυπάει τον ένα από αυτούς, τρυπώντας τη στολή του και τραυματίζοντάς τον. Οι υπόλοιποι θεωρούν (σύμφωνα με όλα τα στοιχεία που έχουν) ότι έχει πεθάνει και φεύγουν. Αυτός όμως ζει και καταφέρνει να ξαναμπεί στο hub. Τώρα πρέπει να βρει τρόπο να επιβιώσει στον Άρη για 4 χρόνια, με εφόδια για μόλις μισό χρόνο. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τη Γη για να τους πει πως ζει, ούτε να περιμένει βοήθεια από πουθενά.
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να λέγεται “Ο Μακγκάιβερ στον Άρη”! Είναι ένας αγώνας επιβίωσης με τη χρήση της χημείας και της γνώσης μηχανικής. Είναι ένα βιβλίο ελπίδας.
Αν το είχα διαβάσει μικρή είναι σίγουρο πως θα ήθελα να γίνω χημικός μετά (γιατί με το Μηχανικός δε το έχω τόσο). Πραγματικά ενθουσιάστηκα και με την πλοκή, αλλά και με το πόσο εξαιρετικά ακριβείς είναι οι πληροφορίες του. Νόμιζα πως είναι αστροναύτης ο ίδιος ή πως δουλεύει στη ΝΑΣΑ. Εντέλει είναι προγραμματιστής ο άνθρωπος, με τρελό χόμπυ όμως το διάστημα και τη μηχανική. Η τεχνολογία που υπάρχει στο βιβλίο υπάρχει ήδη (κάποιες φορές απλώς στο βιβλίο είναι πιο εξελιγμένη) και ο ίδιος έφτιαξε πρόγραμμα για να υπολογίσει τροχιές κλπ. Οκ, υπάρχουν κάποια λάθη, κάποια μη ακριβή πράγματα, αλλά δεν είναι επιστημονικό βιβλίο, είναι λογοτεχνικό!
Το βιβλίο βγήκε πέρισυ, έχει ήδη γίνει bestseller και έχει ΗΔΗ γυριστεί ταινία που θα βγει τον Οκτώβριο! Διαβάστε το πριν δείτε την ταινία θα έλεγα…
Το δύσκολο τώρα είναι να βρεις βιβλίο ισάξιο να διαβάσεις μέτα….