Ήρθαν τα Χριστούγεννα, όμορφα, ήρεμα και οικογενειακά. Το βράδυ είχε προφανώς έρθει ο Άγιος Βασίλης και το δέντρο ήταν γεμάτο δώρα. Έτσι όλοι μας ανοίξαμε τα δώρα μας, φάγαμε το κεκάκι της Νικολέττας, ήπιαμε το γάλα μας και κατεβήκαμε να δώσουμε τα δώρα και στις γιαγιάδες. Ένα γλυκό πρωινό.
Μετά ξεκίνησε το μαγείρεμα. Έγινε ένας πανικός στη κουζίνα! Να καθαριστεί και φτιαχτεί η γαλοπούλα, να μπει το χοιρινό με τις πατάτες στο ταψί, να φτιαχτεί πατατοσαλάτα και μαρουλοσαλάτα, να γίνει η γέμιση, να στρωθεί το τραπέζι κλπ κλπ. Όλα έγιναν καλά, εκτός από τη γέμιση που μου κάηκε για άγνωστους λόγους ( ο μπαμπάς μου λέει πως μου τη γρουσούζεψε, γιατί όλο με κορόιδευε για τα υλικά που ζήτησα – παρότι δεν τρώει έτσι κι αλλιώς γέμιση – και ενώ γενικά δεν πιστεύω σε τέτοια πράγματα, σε αυτή την περίπτωση μάλλον θέλω να το πιστέψω).
Ήρθε και η καλή μας φίλη η Λεσπριτία και αφού φάγαμε του σκασμού και αδειάσαμε τις όμορφες πιατέλες, κάτσαμε με την αδερφή μου και όλοι μαζί παίξαμε Taboo (που είχε την καλοσύνη να μας φέρει ο Άγιος Βασίλης).
Περάσαμε καταπληκτικά. Οικογένεια, φίλοι, φαί, παιχνίδι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
