Αφού τελειώσαμε με το τραπέζι της κουζίνας, που ήταν τεράστιο, μας πήρε καιρό και μας δυσκόλεψε, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ευχάριστο διάλειμμα στην κατασκευή επίπλων και να το ρίξουμε σε μικρά και γρήγορα προτζεκτάκια.
Το αγαπημένο μας ξύλο είναι αυτό της ελιάς. Δυσκολεύεσαι να βρεις μεγάλο κομμάτι να δουλέψεις, αλλά ό,τι καταφέρεις να φτιάξεις γίνεται υπέροχο. Υπέροχο στην εμφάνιση, με τα νερά να κάνουν το κάθε ένα κομμάτι μοναδικό, υπέροχο και στην υφή όμως, γιατί δίνει ένα λείο και απαλό αποτέλεσμα που σε κάνει να θέλεις να το χαϊδεύεις!
Είπαμε λοιπόν να φτιάξουμε ξύλινες κουτάλες! Και το καταφέραμε! Μάλιστα προχωρήσαμε φτιάχνοντας και σπάτουλες.
Δεν είναι ακριβώς εύκολο το να τις φτιάξεις και θέλει ένα δυωράκι στο νερό το καθένα (με τα εργαλεία που έχουμε δηλαδή). Επίσης μπορεί να περάσεις αυτό το δυωράκι, να έχεις σχεδόν τελειώσει και εκεί στο τέλος κάπως να το πιέσεις παραπάνω σε ένα σημείο που είχε κάποιο θεματάκι το ξύλο που δεν είχες προσέξει και να σου σπάσει στα δυο και πάει η δουλειά σου…
Φαντάζομαι πως με τον καιρό και την εμπειρία θα γίνει πιο εύκολο και θα ξέρεις αν έχει πρόβλημα το κομμμάτι σου, θα γίνουμε πιο γρήγοροι…
Ο Κωνσταντίνος προχώρησε ακόμα παραπέρα (το λέει και το όνομά μας: στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα ε; ) Πήρε ξύλο ελιάς και έφτιαξε δυο θήκες για τα κεραμικά μας μαχαίρια. Έγιναν απίθανες!
Όλοι αναρωτιούνται πώς στο καλό έσκαψε εκει μέσα, αλλά βεβαίως το μυστικό είναι άλλο:
Θα έχει σίγουρα και συνέχεια η ενασχόλησή μας με την ελιά…