Χτες το πρωί ξεκινήσαμε να πάμε στο Ζάπειο με τα παιδιά, να δούμε το παγοδρόμιο και όλα τα γιορτινά. Μόλις όμως μπήκαμε στο μετρό, ο Γιώργος θυμήθηκε την Ακρόπολη και για να μην τα πολυλογώ, δεν είδαμε το Ζάπειο, κάναμε όμως μια φανταστική βόλτα στην Ακρόπολη.
Κατεβήκαμε από το μετρό, πήγαμε από τη μεριά του θεάτρου του Διονύσου, μπήκαμε μέσα, είδαμε το θέατρο, κάναμε το γύρο και ανεβήκαμε στην Ακρόπολη. Είδαμε Παρθενώνα, Καρυάτιδες και μουσείο, είδαμε την Αθήνα από ψηλά, χόρτασαν τα παιδιά αρχαία. Έκανε και καταπληκτική ημέρα. Με τα κοντομάνικα τριγυρνούσε ο κόσμος (μακάρι να φορούσα κι εγώ κάτι μέσα από την μπλούζα μου και θα την είχα βγάλει κι εγώ. Ούτε καλοκαίρι τόσο ήλιο και ζέστη!)
Μετά ξανακατεβήκαμε, πήραμε το μετρό και πήγαμε Σύνταγμα. Πολύ ωραίο το δέντρο (όχι σαν εκείνο το κατασκεύασμα με τα λαμπιόνια), ωραίο και το καρουσέλ και τα ζαχαροσπιτάκια, αλλά πολύς κόσμος βρε παιδί μου. Δεν το περίμενα καθημερινή πρωί. Τα φτύσαμε όλα λοιπόν εκεί και το πήραμε με τα πόδια να φτάσουμε στα Goody’s λίγο πιο πάνω. Εκεί γινόταν επίσης της κακομοίρας, κι έτσι ο δρόμος μας πήγε στην πλατεία Κοτζιά, όπου κάτσαμε στην Pizza Hut. Μέχρι τώρα είχα την χείριστη άποψη, αλλά μπορώ να πω πως είχε πολύ καλό σέρβις και περιέργως καλή πίτσα (ή πολύ σάλτσα πείνας και μου φάνηκε…)
Μετά περπατήσαμε μέχρι το Solaris (τέρμα Σόλωνος και πιο κάτω ακόμα), δεν βρήκαμε ημερολόγιο Harry Potter, και μετά πήγαμε Ομόνοια να πάρουμε το μετρό για να γυρίσουμε.
Με λίγα λόγια περπατούσαμε από τις 9.30 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα, είδαμε ένα σωρό πράγματα και περάσαμε υπέροχα. Από τα παιδιά δεν ακούστηκε ούτε ένα κιχ γκρίνιας. Και φυσικά μόλις φτάσαμε σπίτι, πέσανε ξερά για ύπνο.
Αν αφαιρέσουμε το γεγονός πως δεν πήγαμε μετά στον Θοδωρή (μεγάλη ιστορία) και προσθέσουμε το γεγονός πως πήγαμε στην Εβίτα για φαγητό και Taboo μέχρι τελικής πτώσεως (παίζεται τέλεια και με τρεις εντέλει), ήταν μια μέρα από αυτές που σου μένουν για πάντα.
