Νά’ μαστε πάλι πίσω…
Χάλια το ταξίδι, τέλεια που το σπίτι ήταν φτιαγμένο και το βρήκαμε συγυρισμένο σαν γυρίσαμε, πίσω στο σπιτάκι μας, πίσω στο CSI μας, πίσω στο χαρτάκι μας.
Ωραία περάσαμε στην Αθήνα, χορτάσαμε Εβίτα, χορτάσαμε Taboo, κάναμε βόλτες.
Εδώ ξεκινάμε ετοιμασίες για το αυριανό ρεβεγιόν. Ανέλαβα την τούρτα, τον κόκορα και το ρύζι. Μου δώθηκε η ευκαιριά να δοκιμάσω το καινούριο μου επιτραπέζιο μίξερ. Είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα! Έτσι αξίζει ένα ποιηματάκι-ξόρκι:
Αχ καλό μου μιξεράκι
δώσμου τώρα ένα χεράκι
τούρτα να φτιάξω στη στιγμή
να γίνουν όλοι παχουλοί!
Πίσω στην Καλαμάτα
- Στης Ακρόπολης τα μέρη
- 2005
Και μετά πάει ως εξής:
Μάλιστα, κυρία Στέλλα,
θα σε κάνω εγώ χοντρέλα,
θα φτιαχτεί η σούπερ τούρτα
αμέσως, χωρίς φέρ’ τα σούρ’ τα!
H συνέχεια:
Καλύτερα χοντρέλα
με χαρά και τρέλλα
τρώγωντας νόστιμες τουρτίτσες
σοκολάτες και τρουφίτσες
παρά αδύνατη, στριφνή
χωρίς χαμόγελο ούτε στιγμή….