Το ΤEDx γίνεται κάθε χρόνο στην Αθήνα, συνήθως κατά τον Νοέμβρη. Το 2015 για διάφορους λόγους δεν έγινε. Είχα στεναχωρηθεί τότε γιατί πάντα περιμένω με χαρά και αγωνία το event και είναι και μια ευκαιρία να επισκεφθούμε την Αθήνα. Μάθαμε πως αναβλήθηκε για τον Φλεβάρη όμως, οπότε όλα καλά. Με το που ανακοινώθηκαν τα εισητήρια σπεύσαμε να αγοράσουμε 4 μια που δε νοείται πλέον να πάμε σε TEDx και να μην έρθουν τα παιδιά, τα οποία το περιμένουν και αυτά πως και τι.
Τα πράγματα όμως δεν ήρθαν όπως τα θέλαμε. Η κατάσταση με τους αγρότες και τα μπλόκα γινόταν όλο και χειρότερη και όσο έφτανε ο καιρός και βλέπαμε πως τα πράγματα δεν καλυτερεύουν αλλά εντείνονται, μας έζωναν τα φίδια. Θα καταφέρναμε να ανέβουμε Αθήνα; Είχαμε κανονίσει και ένα σωρό άλλα πράγματα για την Παρασκευή και την Κυριακή… Μέχρι τελευταία στιγμή δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Άλλοι γνωστοί πήγαν με 1 ώρα καθυστέρηση και άλλοι το έκαναν 11 ώρες! Οι αγρότες έλεγαν πως θα κλείσουν για 24ωρο ολόκληρο τους δρόμους μέσα στο σ/κ και μάλιστα ακούστηκε πως θα αποκλείσουν εντελώς την Πελοπόννησο. Μπορούσαμε να το ρισκάρουμε και να περάσουμε τόσες ώρες στο αυτοκίνητο (11 ώρες κλεισμένοι στο αυτοκίνητο με δυο έφηβα αδέρφια. Για όσους ξέρουν τι σημαίνει αυτό δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο).; Υπήρχε περίπτωση να το κάνουμε χωρίς θέμα, υπήρχε και περίπτωση να μη μπορούμε καν να γυρίσουμε.
Μιλήσαμε με τους διοργανωτές του TEDx και είχαν την καλωσύνη να δείξουν κατανόηση και να κάνουν μια εξαίρεση στην πολιτική τους, επιστρέφοντάς μας τα χρήματα. Ήταν και αυτό κάτι που μας βάραινε αλλά τουλάχιστον λύθηκε.
Στεναχωρήθηκα αφάνταστα. Όμως το TEDx δε το έχασα τελείως! Όπως κάθε φορά είχαν live streaming και μπορέσαμε να το παρακολουθήσουμε όλο από τον καναπέ του σαλονιού μας! Και μάλιστα αυτό που με ευχαρίστησε περισσότερο ήταν πως όταν τα παιδιά έμαθαν ότι είχαμε αυτή τη δυνατότητα έβαλαν ξυπνητήρι για να ξυπνήσουν σίγουρα το πρωί και έκατσαν μαζί μας και το είδαν όλο!
Κάθε χρόνο κάνω ποστ για τις ομιλίες και τη γνώμη μου. Αυτή τη φορά αποφάσισα να κάνω ένα λίγο διαφορετικό ποστ, λέγοντας δυο πράγματα για τον κάθε ομιλητή και μετά να επικεντρωθώ στην εμπειρια μας και να πω το πώς είναι να βλέπει κανείς ένα TEDx σε live streaming και όχι ζωντανά. Ποιά είναι τα υπέρ, ποιά τα κατά και γιατί αξίζει να δώσεις τα χρήματα του εισητηρίου από το να κάτσεις στο σπιτάκι σου να το δεις;
Θα ξεκινήσω με μια μικρή περιγραφή των ομιλιτών και ομιλιών. Χωρίς φωτογραφίες δυστυχώς, αφού δεν είχε νόημα να φωτογραφίζω την οθόνη μου!
Στο πρώτο μέρος είχαμε τους performer Music box που μας χάρισαν μια πολύ ωραία χορευτική εμπειρία. Στη συνέχεια είχαμε την Αλεξάνδρα Αντωνοπούλου, designer που μας μίλησε για τα παραμύθια, τον κακό λύκο και τη σημασία του στην κοινωνία και μετά την Claire Burge που μας μίλησε για το Χάος (είναι ένα σύστημα και λειτουργεί). Δυστυχώς αυτές τις δυο δεν κατάφερα να τις παρακολουθήσω πολύ καλά, γιατί το live streaming τα είχε παίξει ελαφρώς. Θα περιμένω να ακούσω ξανά τις ομιλίες τους όταν τις δώσει το TEDx. Ευτυχώς τα πράγματα έφτιαξαν και κατάφερα να ακούσω τον Λιβανέζο Mark Haidar να εξηγεί το πώς βρέθηκε από το βομβαρδιζόμενο Λίβανο στην Αμερική και πώς κατάφερε με 200 δολάρια να ξεκινήσει εκεί όχι μόνο μια καινούρια ζωή, αλλά να σπουδάσει, να πιάσει δουλειά και να ξεκινήσει τις δικές του άκρως επιτυχημένες επιχειρήσεις. Μια από τις αγαπημένες μου ομιλίες, με χιούμορ και συγκίνηση. Your origins do not define your future. The future is determined by the size of your dream and the depth of your determination. Η Ingrid Stange, ιδρύτρια του Μοντεσοριανού σχολείου στη Νορβηγία μας μίλησε για την ανάγκη της αλλαγής στα σχολεία, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν οι μαθητές στις ανάγκες του αύριο. Παρότι είναι θέμα που με απασχολεί και συμφωνώ απόλυτα, παρότι θα μπορούσε να είναι μια τέλεια ομιλία, δυστυχώς η κυρία Stange είχε δυσκολίες και με την παρουσίασή της (δεν άλλαζαν σωστά οι εικόνες), αλλά και με τα λόγια της που φαινόταν να τα χάνει συχνά πυκνά. Ακόμα κι έτσι είχε ενδιαφέρον όμως. Το πρώτο μέρος έκλεισε η συγγραφέας (ανάμεσα σε άλλα) Σώτη Τριανταφύλλου που μας εξήγησε τη διαφορά ανάμεσα στην ιθαγένεια και την υπηκοότητα. Έχω διαβάσει πολλά αρνητικά για την κυρία Τριανταφύλλου, δεν έχω προσωπική άποψη όμως και αυτό που θα πω είναι πως η ομιλία της είχε χιούμορ. Ένα από αυτά που μπορείς να κάνεις με μεγαλύτερη ευκολία από το σπίτι σου παρακολουθώντας το live streaming είναι να βλέπεις τι γράφει ο κόσμος στο twitter για παράδειγμα και δε νομίζω να έπεσε τέτοιο γιουχάρισμα για κανέναν άλλο (με φωτεινή εξαίρεση τον παρουσιαστή). Ίσως πρέπει να ψάξω λίγο παραπάνω για το τι έχει πει αυτή η γυναίκα γενικώς και να αποκτήσω άποψη. Πάντως αυτό το cold war expert που αναφέρει στο βιογραφικό της είναι λίγο περίεργο.
Στο δεύτερο μέρος ξεκίνησε ο Δημήτρης Μυστακίδης παίζοντας ρεμπέτικα. Τη σκηνή πήρε ο Guy Goldstein, cyberwarfare analyst. Έδωσε μια ομιλία που με έκανε να αισθανθώ ξανά τον τρόμο που ένιωθα το 80 με τα πυρηνικά όπλα, μόνο που τώρα τον νιώθω για τις κυβερνοεπιθέσεις. Για να πω την αλήθεια τα μισά δε τα καταλάβαινα γιατί είχε πολύ εντονη γαλλική προφορά και κόπιαζα να κατανοήσω ποιά λέξη λέει, αλλά ίσως καλύτερα, γιατί εδώ πανικοβλήθηκα με τα μισά, φαντάσου να είχα πάρει χαμπάρι τα πάντα! cyberwinter is coming! Πρέπει να είμαστε προετοιμασμενοι, να γνωρίζουμε τους κινδύνους. Οι επιθέσεις είναι πιο τρομακτικές γιατί δεν ξέρεις από πού προέρχονται, δεν μπορείς να τις σταματήσεις και μπορεί να χτυπήσουν την πόρτα σου αύριο. Διαβάστε εδώ μια συνέντευξη να καταλάβετε… Ο Carl Miller από την άλλη επιλέγει να δει τις δυνατότητες που μας δίνει το ίντερνετ διαφορετικά. Όχι σαν τεράστια απειλή, αλλά σαν ευκαιρία μιας απόλυτης δημοκρατίας. Διαδικτυακή δημοκρατία αντί της κοινοβουλευτικής. Πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία και σου δίνει και την ευκαιρία να δεις πως δεν τα περνάμε μόνο εμείς στην Ελλάδα αυτά… Ο Δημήτρης Ξυγαλατάς, ανθρωπολόγος, μας μίλησε για τα τελετουργικά και τις ιεροτελεστίες στην ανθρώπινη κοινωνία, γιατί υπάρχουν και τι προσφέρουν. Ανατριχιαστικές εικόνες σίγουρα, αλλά και τροφή για σκέψη! Ο Εμμανουήλ Δερμιτζάκης ανέβηκε μετά στη σκηνή για να αλαφρύνει λίγο το κλίμα με την πολύ ευχάριστη ομιλία του. Μίλησε για τα γονίδια. Έχουμε τη δυνατότητα πλέον να μάθουμε πολλά για τον εαυτό μας γνωρίζοντας τα γονίδιά μας. Θα επιλέξουμε να το κάνουμε ή όχι; Δεν έχει σημασία η απάντηση (αν και θα έπρεπε να είναι “ναι”), αλλά κυρίως έχει σημασία να διαβάσουμε και να ενημερωθούμε πριν πάρουμε την απόφαση, να ξέρουμε γιατί το κάνουμε (παντού αυτό δεν πρέπει όμως να κάνουμε; ). Το δεύτερο μέρος έκλεισε ο Γιώργος Πίττας. Είπε σαφώς ωραία πράγματα υποστηρίζοντας την ελληνική γαστρονομία του κάθε τόπου, κάτι που μακάρι να προωθηθεί.
Μετά το διάλειμμα για φαγητό περάσαμε στο τρίτο μέρος με το performance από τους Πangea World Music Center. O Tasos Fratzolas μας μίλησε για τους ήχους στις ταινίες και πώς αυτό που νομίζουμε ότι ακούμε δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ακούμε κανονικά. Είναι άραγε βροχή ή μήπως είναι μπέικον που τσιγαρίζεται; Είναι γροθιά ή είναι ένα μαχαίρι που καρφώνεται σε ένα λάχανο; Η βόλτα στις ταινίες όμως δεν τελείωσε εκεί αφού ακολούθησε η εξαιρετική Aliki Theophilopoulos που φτιάχνει ιστορίες για τη Ντίσνεϊ. Αστείρευτο χιούμορ, αυτοσαρκασμός, σου μετέδιδε (ακομα και από την οθόνη) μια αισιοδοξία, μαζί με το πιο σημαντικό μήνυμα: υπάρχει μόνο ένας ΕΣΥ σε ολόκληρο το σύμπαν. Γιατί να θέλεις να μοιάσεις σε κάποιον άλλο; Ο Faramerz Dabhoiwala μίλησε για τη σεξουαλική ελευθερία και πώς εδώ στη Δύση την παίρνουμε ως κάτι δεδομένο, κατακρίνουμε τακτικές σε άλλους λαούς, αλλά στην πραγματικότητα και εδώ η σεξουαλική ελευθερία και επανάσταση έχει ξεκινήσει μόλις 300 χρόνια. Και έχουμε δρόμο μπροστά μας. Το τρίτο μέρος έκλεισε με μια από τις καλύτερες ομιλίες, την αισιόδοξη, σαρκαστική, χιουμοριστική, αληθινή ομιλία του Βαγγέλη Αυγουλά. Απέδειξε τρανά πως ένας τυφλός άνθρωπος μπορεί να βλέπει τα πράγματα πιο καθαρά απ’ όλους μας.
Το τέταρτο και τελευταίο μέρος ξεκινησε δυναμικά με τους πολύ καλούς String Demons και μετά με τον Βασίλη Τσίπα από την Ομάδα Αιγαίου. Μας εξήγησε πώς δημιουργήθηκε η Ομάδα και τι κάνει και μας είπε πως όλα μπορούμε να τα πετύχουμε, σιγά σιγά και λίγο λίγο, αρκεί να το πιστεύουμε. Η Judit Neurink, δημοσιογράφος, ήρθε για να μας εξηγήσει τη δική της εκδοχή για το πώς δημιουργήθηκε η ISIS και πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε. O Γιώργος Πρεβελάκης ήρθε να μιλήσει, αλλά η ώρα ήταν περασμένη, είχαμε πλέον κουραστεί και το ύφος του ήταν πολύ καθηγητιλικικό και δυσκολεύτηκα να παρακολουθήσω. Όμως έκλεισε με τον πιο απροσδοκητο τρόπο, λέγοντας κάτι που δεν περίμενα να ακούσω να πει κανείς δημόσια: ως Έλληνες πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε εάν θέλουμε να γίνουμε μέρος του συνόλου, και αυτό σημαίνει να μοιραζόμαστε τα αγάλματα (πχ του Παρθενώνα), να μην απαγορεύουμε την είσοδο στα αρχαία σε κανέναν και να μοιραζόμαστε ονόματα και σύμβολα. Και πάνω εκεί που ήμασταν κουρασμένοι και είχαμε ξεκινήσει να τα φτύνουμε, ήρθε η τελευταία ομιλήτρια της βραδιάς, η κυρία Άλκη Ζέη, να μας ξυπνήσει, να μας ξεσηκώσει και να μας κάνει να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό. Αν έκλεινες τα μάτια δεν θα μπορούσες να μαντέψεις την ηλικία της, μιλούσε τόσο ωραία. Και μέσα από την ομιλία της πέρασε όλη η πολιτισμική κληρονομιά της Ελλάδας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο και μετά! Τι ζωή έχει ζήσει αυτή η γυναίκα! Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουγα. Δεν κάνω spoil τίποτα, μόλις δημοσιεύσουν τη συνέντευξή της να την ακούσετε οπωσδήποτε! Δυστυχώς το live streaming τα έπαιξε και εδώ και έχασα τη μισή της ομιλία. Θα περιμένω κι εγώ μαζί σας να τη δω ολόκληρη…
Πάμε τώρα στα υπέρ και τα κατά του TEDx από τον καναπέ:
ΥΠΕΡ:
Είναι δωρεάν. 55 ευρώ για ένα ημερήσιο event στο οποίο ακούς τόσα εξαιρετικά πράγματα και τρως και πίνεις όλη μέρα, δεν είναι καθόλου πολλά, αλλά όπως και να το κάνεις είναι 55 ευρώ και όταν πας οικογενειακώς είναι 220.
Δεν έχεις να κάνεις ταξίδι (αν μένεις μακριά).
Το βλέπεις με την άνεσή σου από τον καναπέ του σπιτιού σου. Πετάγεσαι για μια τουαλέτα όποτε θες βρε παιδί μου και χωρίς να ενοχλείς κανέναν!
Με το live streaming μπορείς να κάνεις μια μικρή παύση και το κυριότερο, μπορείς να πας την ομιλία λίγο πίσω και να ξανακούσεις αυτά που είπε ο ομιλητής αν δε το κατάλαβες καλά (αυτό νομίζω είναι το μεγαλύτερο υπέρ που υπάρχει)
Έχεις μεγαλύτερη άνεση να παρακολουθείς τις συζητήσεις που γίνονται στο twitter και το facebook κατά τη διάρκεια του event.
ΚΑΤΑ:
Χάνεις την τέλεια ατμόσφαιρα του να είσαι ΕΚΕΙ, να παρακολουθείς από κοντά, να βλέπεις ζωντανά μπροστά σου τον ομιλητή και κυρίως να βρίσκεσαι ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους που έχουν έρθει για τον ίδιο λόγο εκεί. Χάνεις την ευκαιρία να γνωρίσεις άλλο κόσμο…
Χάνεις την ευκαιρία να πάρεις μέρος στα διάφορα workshops
Χάνεις την υπερτέλεια τσαντούλα-δώρο που σου δίνουν (και έχω μαζέψει τέτοιες τσαντούλες από διάφορα TEDx, σχεδόν κοντεύω να κάνω συλλογή! )
Χάνεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις τις διάφορες νοστιμιές που έχει στα διαλείμματα.
Χάνεις την ευκαιρία να βρεθείς με τους άλλους φίλους σου που είναι στην Αθήνα και τους βλέπεις μόνο σε τέτοιες φάσεις πια και μετά να πάτε όλοι μαζί στο Facce Strane για μακαρονάδα (οκ, αυτός είναι λόγος μόνο για μένα μάλλον! )
Εάν για κάποιο λόγο σου τελειώσει το ίντερνετ ή έχει πρόβλημα το live streaming, χάνεις τις ομιλίες.
Θα πρέπει να είσαι σε πολύ ήσυχο μέρος, να είσαι βέβαιος πως σέβονται οι υπόλοιποι γύρω σου το ότι εσύ παρακολουθείς, αλλιώς δε γίνεται δουλειά.
Με λίγα λόγια, καλό το Live streaming, μας επέτρεψε να δούμε κάτι που δε θα το βλέπαμε αλλιώς, έστω κι έτσι, αλλά θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια να είμαι εκεί την επόμενη φορά.
(και αν έχουν τον ίδιο παρουσιαστή, να κρατάω και κάνα γιαούρτι στο χέρι να το ευχαριστηθώ, γιατί το να γιαουρτώσω την οθόνη της τηλεόρασής μου δε λέει! Απαράδεκτος παιδιά, απαράδεκτος…)
Καλημερα, γραφεις πως να γιαουρτωνεις την οθονη της τηλεορασης σου δεν λεει. Απο ποτε το να γιαουρτωνεις λαιβ λεει;;; το να διαφωνεις και να μην σου αρεσει καποιος το καταλαβαινω, τον ιντερνετικο εκφοβισμο παλι δεν τον καταλαβαινω καθολου. Τις καλημερες μου.
Τον ιντερνετικό εκφοβισμό;;;
Γουάου!
Πρώτη φορά νομίζω στη ζωή μου με αποκαλούν (έστω και ιντερνετικό) νταή!!!
Μήπως πρέπει να κοιτάξεις λίγο τον ορισμό του εκφοβισμού; Για να σε βοηθήσω είναι ο εξής:
Μια επιθετική, σκόπιμη πράξη που εκδηλώνεται από μια ομάδα ατόμων ή ένα άτομο με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων επαφής, που είναι επαναλαμβανόμενη, έχει διάρκεια στο χρόνο και απευθύνεται σε ένα θύμα που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του
Το ότι ακούγεται διαρκώς ο όρος bullying γύρω μας και το ότι σωστά γίνονται προσπάθειες να εξαλειφθεί, δε σημαίνει πως πρέπει να τον κάνουμε μια καραμελίτσα που θα ξεστομίζουμε σε κάθε ευκαιρία. Χάνει την έννοια έτσι.
Πέρα από τη λάθος έκφραση λοιπόν που χρησιμοποιείς, κατανοώ πως δε με ξέρεις, οπότε δεν κατάλαβες και τι λέω. Για να φτάσω εγώ να εκφράσω την θέλησή μου να γιαουρτώσω κάποιον (έστω και με ένα σχόλιο απλώς στο δικό μου μπλογκ) σημαίνει πως με έχει φέρει εκτός εαυτού.
Δεν ξέρω εάν παρακολούθησες το TEDx. Τα σχόλια του παρουσιαστή ξεπέρασαν κάθε όριο του αποδεκτού και το “χιούμορ” του ήταν μέχρι και χυδαίο σε ορισμένες περιπτώσεις και σίγουρα απρεπές στις περισσότερες. To twitter είχε γεμίσει με σχόλια από κόσμο που είχε την ίδια άποψη με μένα, που ζητούσαν να σταματήσει επιτέλους αυτές τις απρέπειες. Δεν είμαι άνθρωπος της βίας (είπαμε δε με ξέρεις), αλλά όταν ένας άνθρωπος ξεφτιλίζει έτσι ένα τόσο ωραιο event και προλογίζει με τέτοιο τρόπο σπουδαίους ομιλητές, ε, σου έρχεται να του πετάξεις ένα γιαούρτι…
κι εσυ εχεις γραψει απρεπειες στο παρελθον λεγοντας οτι το πως θα μπει το τραπεζι της κουζινας σου ισοδυναμει με ψυχαναγκασμο. Σου εγραψα πολυ ευγενικα τοτε οτι ενας.τετοιος παραλληλισμος προσβαλλει οσους εχουν ψυχαναγκασμο (ψαξε και διαβασε ποσο απρεπες ειναι κατι τετοιο για οσους εχουν ψυχαναγκασμο, εχει και στο φεισμπουκ πολλα τετοια γκρουπ). Αν σιυ εγραφα τοτε οτι θα θελα να σε γιαουρτωσω για τη δηλωση σου, πως θα ενιωθες; αν δεις το ποστ, θα δεις οτι σου εξηγησα ευγενικα γιατι δθαφωνω με τις εκφρασεις σου. Το ιδιο μπορουσες να κανεις κι εσυ αν διαφωνεις με τον οποιονδηποτε και οχι να μιλας για γιαουρτωματα λες και κανεις λαικο δικαστηριο.
Τι να πω, αν η απρέπειά μου σε έκανε να αισθανθείς πως θα ήθελες να με γιαουρτωσεις, μπορούσες να μου το πεις.
Εγώ ο,τι αισθάνθηκα έγραψα τότε με το τραπέζι, ο, τι αισθάνθηκα έγραψα και τώρα με τον παρουσιαστή. Πιθανώς η άγνοια μου πάνω στους όρους της ψυχολογίας να είναι το ίδιο προσβλητική σε κάποιους όσο μου φάνηκε εμένα η ποιότητα του χιούμορ του παρουσιαστή. Κατά καιρούς έχει προσβληθεί κοσμος με αυτά που γράφω, με τις απόψεις μου και για το μεγάλωμα των παιδιών και για τη θρησκεία και για τα ζώα μας κλπ κλπ. Δεκτά όλα.
Καταλαβαινω την αντίρρηση σου ως προς τον τρόπο της διαφωνίας μου, μπορώ να σου πω απλώς πως είναι μόνο λόγια, εξέφρασα έτσι το μέγεθος της αγανάκτησης μου. Για τα δικά μου δεδομένα δε θεωρώ πως ξεπέρασα κάποιο όριο και αν έβλεπα να το έχει γράψει φίλος μου αυτό θα γελούσα αναγνωρίζοντας πως το λέει ως σχημα λόγου, δε θα έδινα ποτέ παραπάνω βάση.
Λυπάμαι μόνο που το ποστ αυτό δεν έγινε αφορμή να γίνει συζήτηση πάνω στις ενδιαφέρουσες ιδέες και ομιλίες αλλά στάθηκαμε πάνω σε μια χαζή φράση για τον άσχετο παρουσιαστή.