Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Οι γονείς μου είχαν αγοράσει το δίσκο και μικρή τον άκουγα συνέχεια. Ήξερα όλα τα τραγουδάκια απ’ έξω. Και πάντα ήθελα να το δω και στο θέατρο.

Χτες η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα. Η πειραματική σκηνή Καλαμάτας (που το καλοκαίρι είχε παίξει τη Φρουτοπία) , ανέβασε τώρα για τρία σαββατοκύριακα τον Μορμόλη. Πριν 30 χρόνια, ο ίδιος αυτός χώρος (μόνο που τότε ήταν κινηματογράφος), είχε φιλοξενήσει την παράσταση της Ξένιας Καλογεροπούλου. Τώρα την παίζουν τα παιδιά.

Πήγαμε λοιπόν με τα παιδιά και το είδαμε. Μια πραγματικά πολύ ωραία παράσταση. Την ευχαριστήθηκα πολύ, τραγούδησα τα τραγούδια μαζί τους και έφυγα με ένα χαμόγελο. Και τα παιδιά φυσικά που επίσης ξέραν απ’ έξω τα τραγουδάκια και τραγουδούσαν μαζί. Είχε τρομερή πλάκα να ακούς τους ηθοποιούς και την Ιωάννα να τραγουδάνε δυνατά “ο Μορμόλης, ο Μορμόλης, είναι το στοιχειό της πόοοολης”.

Αν τύχει να είσαστε Καλαμάτα, να το δείτε. Τα παιδιά κάνουν καλή δουλειά.