Τώρα που κάνω βόλτες με το ποδήλατο στην Καλαμάτα, έχω αποκτήσει και άποψη για τον ποδηλατόδρομό μας.
Με τους ποδηλατόδρομους έχω παλιά ιστορία. Το 2006 είχε γίνει μια πρώτη προσπάθεια για ποδηλατόδρομο στην Καλαμάτα, που ήταν όμως κάτι χειρότερο από αστείο. Φάγανε ένα σωρό λεφτά και στο τέλος οι ποδηλατόδρομοι (που μόνο κατ’ όνομα ήταν ποδηλατόδρομοι) εξαφανίστηκαν.
Μετά από μερικά χρόνια όμως ξεκίνησαν ξανά να φτιάχνουν ποδηλατόδρομους, λίγο πιο σοβαρά αυτή τη φορά. Όχι πια με μια διαγράμμιση του δρόμου, αλλά πάνω σε κομμάτια του πεζοδρομίου, με διαφορετικά πλακάκια κάτω για να είναι εμφανείς και σήμανση. Μάλιστα ξεκίνησε από μικρό κομμάτι και σιγά σιγά μεγαλώνει. Δεν μπορείς φυσικά να πας από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη μέσω ποδηλατόδρομου, αλλά μια βόλτα την κάνεις.
Τόσον καιρό τους βλέπω τους ποδηλατόδρμους, αλλά δεν είχα καταφέρει να τους χρησιμοποιήσω κιόλας. Τώρα που το έκανα κι αυτό, έχω μια διχασμένη άποψη για αυτούς.
Τα καλά:
Το ότι έγινε ο ποδηλατόδρομος έκανε περισσότερο κόσμο να χρησιμοποιεί ποδήλατο. Ακόμα και αυτό το μικρό κομμάτι, αυτή η μικρή ευκολία, κατάφερε να παρακινήσει τον κόσμο να βγει με τα ποδήλατα. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η κρίση βέβαια και ο κόσμος στράφηκε στο ποδήλατο λόγω οικονομικών δυσκολιών, αλλά είμαι σίγουρη πως βοήθησε πολύ το έργο αυτό. Όσοι έκαναν ποδήλατο έτσι κι αλλιώς δε νομίζω πως ωφελήθηκαν ιδιαίτερα, καθώς -όπως θα δείτε παρακάτω- δεν είναι και οι καλύτεροι ποδηλατόδρομοι στον κόσμο, αλλά όσοι το σκεφτόντουσαν πήραν μια ώθηση.
Το ότι κυκλοφορούν περισσότερα ποδήλατα έκανε τον κόσμο να αποκτήσει καλύτερη οδηγική συμπεριφορά προς τους ποδηλάτες. Πήρε κάποια χρόνια αυτό βέβαια, αλλά δεν έχει καμία σχέση το πώς προσέχουν πλέον τα αυτοκίνητα και το πώς σε αντιμετωπίζουν, με αυτό που ήταν πέντε χρόνια πριν. Τα αυτοκίνητα στην πλειονότητά τους σταματάνε στις διαβάσεις των ποδηλατόδρομων και προσέχουν πολύ περισσότερο. Δεν είναι ιδανικά τα πράγματα βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που δε θα σε προσέξουν ή ακόμα αυτοί που θα σε βρίσουν. Μου έτυχε τύπος πάνω στο μηχανάκι, να ανεβαίνει -με το μηχανάκι- ΠΑΝΩ στον ποδηλατόδρομο -στο πεζοδρόμιο δηλάδη- και να βρίζει εμάς τα ποδήλατα που βρισκόμασταν εκεί και τον εμποδίζαμε. “Έχουμε και όλα αυτά τα ποδήλατα τώρα…”. Πρέπει να είσαι πάντα σε επιφυλακή και να προσέχεις, αλλά η κατάσταση είναι καλύτερη.
Τα κακά:
Δε θα ασχοληθώ με το μήκος των ποδηλατόδρομων. Είναι λίγοι ακόμα, αλλά νομίζω υπάρχει σχέδιο επιμήκυνσης. Είναι κάτι που έχει μπει μέσα στη ζωή μας. Αυτό που με πειράζει όμως είναι η επιλογή των υλικών. Αφού το κάνεις που το κάνεις άνθρωπέ μου, πάρε τη γνώμη κάποιου που έχει actually καβαλήσει ποδήλατο στη ζωή του, δες τι υλικά έχουν χρησιμοποιήσει στο εξωτερικό, βάλε λίγο τη λογική σου να δουλέψει! Για τους ποδηλατόδρομους λοιπόν έχουν χρησιμοποιηθεί τριών ειδών πλάκες:
1. Οι οριακά αποδεκτές;
Μεγάλες πλάκες πεζοδρομίου με αυτά τα ωραία σχήματα πάνω τους. Ταρακουνιέσαι ελαφρώς, αλλά για μικρές αποστάσεις λες “δε βαριέσαι”. Ενοχλητικές, αλλά το αντέχεις.
2. Οι εντελώς απαράδεκτες (ή αλλιώς “μυαλό ομελέτα)
Κάνεις ποδήλατο πάνω τους και ταρακουνιέσαι τόσο πολύ που νομίζεις πως θα γίνει το μυαλό σου ομελέτα! Πιο απαράδεκτο δε γίνεται…
3. Οι “δεν έχω αποφασίσει ακόμα”
Αυτά τα μικρά πλακίδια, σαν τουβλάκια, τα έχουν βάλει στις διαβάσεις των ποδηλατόδρομων κυρίως και σε ένα τμήμα δίπλα στο πάρκο. Σε όσα μέρη κυκλοφορούν αυτοκίνητα επάνω τους και έχουν πατήσει καλά καλά τις πλάκες, είναι μια χαρά. Στις διαβάσεις ας πούμε, που περνάνε ποδήλατα αλλά περνάνε και αυτοκίνητα, εκεί έχει πατηθεί τόσο που δεν αισθάνεσαι τα κενά ανάμεσα στο κάθε πλακάκι. Σε όσα μέρη όμως δεν έχει πατηθεί, εκεί δίπλα στο πάρκο ας πούμε, είναι τρομακτική εμπειρία, καθώς είναι πολύ εύκολο να σου πάρει τη ρόδα το κενό αυτό ανάμεσα στα πλακάκια και να σε πετάξει κάτω. Σα να περνάς από γραμμές τρένου ας πούμε.
Ελπίζω πραγματικά να μεγαλώσει το δίκτυο των ποδηλατόδρομων και ίσως στα επόμενα κομμάτια να βρουν κάποιο καλύτερο υλικό να χρησιμοποιήσουν. Ο κόσμος τους χρησιμοποιεί και θα τους χρησιμοποιεί ακόμα περισσότερο αν γίνουν καλύτεροι και περισσότεροι, και αυτό θα είναι προς όφελος όλων.
Έρευνες ανά τον κόσμο έχουν δείξει πως οι ποδηλατόδρομοι δεν είναι η καλύτερη λύση για την αύξηση των ποδηλάτων σε μία πόλη. Ναι μεν παρακινούν στην αρχή τον πληθυσμό αλλά δεν είναι ούτε ο πιο ασφαλής τρόπος καθώς και με την αύξηση των ποδηλάτων δημιουργείται θέμα στο πόσο μεγάλοι πρέπει να είναι αυτοί και σε πόσες ταχύτητες (εδώ στο Λονδίνο μας φτιάξανε έναν αυτοκινητόδρομο ταχεία που τελικά έχει αποτύχει). Αντίθετα, σε όσες πόλεις ή ζώνες έχει εφαρμοστεί η λογική “προτεραιτότητα σε πεζούς και πολήλατα” και όχι σε αυτοκίνητα στους δρόμους έχει μεταμορφωθεί η περιοχή. Φοβερή δουλειά στο θέμα έχει κάνει ο Jan Gehl, ένας Αρχηιτέκτονας και πολεοδόμος πραγματικά υπερμαχος του ποδηλάτου που έχει καταφέρει να πείσει και τους πιο στριφνούς δημάρχους για το θέμα.
http://gehlarchitects.com/
Το παν είναι στη θέληση του δημάρχου βέβαια…
αχ, τώρα με παρακινείς να γράψω για το θέμα στο Λονδίνο… και ψιλοβαριέμαι Σαββατιάτικα… τί μου κάνεις…
Κοίτα, εδώ δε μιλάμε ούτε για το Λονδίνο, ούτε για το Άμστερνταμ… Μιλάμε για μια μικρή πόλη στην οποία δε νομίζω να υπάρξει ποτέ θέμα μεγάλων ποδηλατόδρομων ταχείας κυκλοφορίας. Μιλάμε απλώς για ένα δίκτυο ποδηλατόδρομων απλών, πάνω στα πεζοδρόμιο, ίσα για να μπορούν τα ποδήλατα να κινούνται λίγο πιο άνετα. Δεν υποστηρίζω πως είναι το πιο ασφαλές σύστημα, αλλά σίγουρα το να κινείσαι πάνω στο πεζοδρόμιο είναι καλύτερο από το να είσαι μες τη μέση του δρόμου, ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Προφανώς πρέπει να προσέχεις, αλλά είσαι πιο άνετα.
Σίγουρα το να δώσεις προτεραιότητα σε πεζούς και ποδήλατα μέσα στην πόλη θα ήταν το ιδανικό. Όπου έχουν γίνει πεζοδρομήσεις στην πόλη έχει δουλέψει πολύ καλά, έχει αυξηθεί η κίνηση και ο κόσμος. Μακάρι να γινόταν και σε μεγαλύτερη έκταση αυτό (γνωρίζω τον συγκεκριμένο αρχιτέκτονα, είχαμε ακούσει και ted talk για τη δουλειά τους..).
Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον ή τι έχει γίνει αλλού, εγώ μπορώ να πω τι βλέπω εδώ. Και εδώ βλέπω πως έχουν βοηθήσει πολύ, έχουν αυξηθεί τα ποδήλατα και έχει διορθωθεί η συμπεριφορά των οδηγών προς αυτά (και ως προς τους πεζούς επίσης). Μακάρι να μεγαλώσει τόσο η κίνηση που να χρειάζονται μεγαλύτεροι ποδηλατόδρομοι, ή να χρειάζονται άλλες λύσεις του τύπου αποκλείω τα αυτοκίνητα (έχουν γίνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση), αλλά το βρίσκω χλωμό, τουλάχιστον για τώρα.
Θα περιμένω το ποστ 🙂