Η Ιωάννα έκλεισε τα 14 και μπορώ να πω πως μέσα στη χρονιά αυτή που πέρασε έγινε η μεγάλη αλλαγή και από κοριτσάκι έγινε νεαρή γυναίκα. Κάθε χρόνο τα παιδιά μεγαλώνουν και αλλάζουν και βλέπεις φωτογραφίες από παλιότερα χρόνια και λες “βρε για κοίτα τι μικρούλι που ήσουν”. Αλλά υπάρχει μια χρονιά κατά την οποία τα παιδιά αλλάζουν δραματικά. Και δεν εννοώ μόνο το ύψος ή το σώμα, εννοώ το ύφος, τις κινήσεις, την εντύπωση που σου δίνουν. Η χρονιά που όταν σε δουν γνωστοί που έχουν καιρό να σε δουν δε λένε απλώς “πώς μεγάλωσες, πόσο ψήλωσες” και λοιπά, αλλά μένουν με ανοιχτό το στόμα διερωτώμενοι… Είναι τότε που ακόμα και οι γονείς που βλέπουν το παιδί τους κάθε μέρα αντιλαμβάνονται καθαρά το πόσο άλλαξε. Στα κορίτσια έρχεται πολύ νωρίτερα η αλλαγή αυτή και νομίζω είναι πιο απότομη. Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία, αλλά απ’ όσο βλέπω από τα παιδιά μου και τους φίλους τους, στα αγόρια υπάρχει εκείνη η χρονιά που θα ψηλώσουν πολύ και θα αλλάξει η φωνή τους (και κάνει εντύπωση), αλλά παρ’ολ’αυτά δεν έχουν αποκτήσει ακόμα τη μορφή που θα έχουν ως άντρες, δεν έχουν “σκληρήνει”. Δεν ξέρω αν αυτό έρχεται σταδιακά ή θα γίνει μέσα σε μια χρονιά. Θα το διαπιστώσουμε 🙂
Πάντως στα κορίτσια επιβεβαιωμένα γίνεται. Και όπως είπα για την Ιωάννα ήταν αυτή η χρονιά. Έχει ψηλώσει, έχει αλλάξει. Και στην όψη και στις συνήθειες. Έχει γίνει μια όμορφη δεσποινίδα. Περνάει τις δυσκολίες της εφηβείας βέβαια, είναι μια πολύ περίεργη φάση στη ζωή μας αυτή. Θέλω να πιστεύω όμως πως σε 1-2 χρόνια τα πράγματα θα ηρεμήσουν.
Όπως σχεδόν κάθε χρόνο, έτσι και φέτος περάσαμε από 40 κύματα για να αποφασίσει τι τούρτα θέλει και τι θα κάνει για τα γενέθλιά της. Στο τέλος το κύριο ζητούμενο ήταν να είναι τούρτα με βουτυρόκρεμα και βρήκε μια πολύ όμορφη (και εύκολη ευτυχώς) τούρτα για να κάνουμε. Δεν έκανε και κάτι ιδιαίτερο πολύ για το πάρτυ της, γιόρτασε τα γενέθλιά της με την παρέα του D&D, παίζοντας. Τους έφτιαξα και τυρόπιτες, λουκανικοπιτάκια και είχαν και χυμούς, μια χαρά περάσανε.
Ευτυχώς που ήθελε μια σχετικά εύκολη τούρτα κιόλας, γιατί ετοιμάστηκε μέσα στο χαμό με το χτύπημα και τα νοσοκομεία… Πού μυαλό και πού χρόνος… Πάλι καλά που είχαν περάσει και δυο μέρες από το χτύπημα οπότε μπορούσε τουλάχιστον να παίξει (έκανε και 2 διαλείμματα ενδιάμεσα).
Χρόνια πολλά λοιπόν Ιωαννούλα μου και εύχομαι τα γενέθλιά σου πάντα να είναι τόσο γλυκά, όμορφα και πολύχρωμα όσο η τούρτα σου και βεβαίως να μη σε βρουν πονεμένη ποτέ ξανά! Σε λατρεύουμε!