Έχω ήδη κάνει ένα ποστ για την εμπειρία μου με το warm showers. Αυτές τις μέρες που θα έλειπε ο Κωνσταντίνος είχαμε πει να το βάλουμε unavailable το σπίτι, για να μην έχω να κάνω ακόμα παραπάνω πράγματα. Όμως πριν το κάνει, έλαβε ένα μήνυμα από μια οικογένεια Γάλλων που ρωτούσε αν θα μπορούσαμε να τους φιλοξενήσουμε. Παρότι είχα πει λοιπόν όχι για όλους, αυτή ήταν μια διαφορετική περίπτωση. Μου κίνησε την περιέργεια και ήθελα να μάθω πώς κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι ως οικογένεια. Έχουν δυο μικρά αγόρια 8 και 10 χρονών, τι γίνεται με το σχολείο; πώς αντέχουν τα παιδιά; άραγε έχουν διπλά ποδήλατα, τα κουβαλάνε σε καρότσι, έχει ο καθένας το δικό του; Δε μιλάμε και για μικρό ταξίδι, οι άνθρωποι έχουν προγραμματίσει να είναι στο δρόμο 6 μήνες… Είχα ένα άγχος γιατί θα ήμουν μόνη μου (και συνήθως ο Κωνσταντίνος είναι αυτός που μιλάει, που κανονίζει, που βοηθάει), αλλά είπα οκ, θα χαρώ πολύ να έρθουν.
Και πράγματι, όχι απλώς χάρηκα, αλλά πέρασα 3 εξαιρετικές μέρες! Στην αρχή τους είχαμε γράψει πως μπορούμε να τους φιλοξενήσουμε για 1-2 βράδια, μπορούν να χρησιμοποιήσουν την κουζίνα και το ψυγείο μας και άλλους τέτοιους γενικούς κανόνες που γράφουμε (για να μπορούμε να διατηρήσουμε κάποιες ισορροπίες και να ξέρει ο καθένας τι να περιμένει). Όλα αυτά έφυγαν από το παράθυρο βέβαια όταν ήρθαν οι άνθρωποι, γιατί, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που είχαμε μέχρι τώρα, δεν ενδιαφερόντουσαν μόνο για μια στέγη και άντε να πεις και δυο ιστορίες, αλλά ήθελαν να ζήσουν μαζί μας, να μας γνωρίσουν. Να μαγειρέψουμε μαζί, να βγούμε βόλτες, να παίξουν τα παιδιά. Ένιωσα πραγματικά πως έκανα καινούριους φίλους και πέρασα θαυμάσια. Κατ’ αρχάς όταν ήρθαν μας έφεραν ένα μπουκάλι λευκό κρασί και ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ! Και μάλιστα ΧΩΡΙΣ ΓΑΛΑ! Πώς να μη τους συμπαθήσω από την πρώτη στιγμή;;;
Η Ιωάννα κατά κύριο λόγο ανέλαβε τα παιδιά, τα οποία μπορούσαν να πουν 2-3 λέξεις στα ελληνικά και άλλες τόσες στα αγγλικά. Έπαιξε μαζί τους, τους έκανε μαθήματα αγγλικών, τα πήγε στα ζώα της γειτονιάς… Και με τον Γιώργο φυσικά έπαιξαν πολύ. Τίμησαν και τα επιτραπέζιά μας (από τα οποία ήξεραν ήδη πολλά) και κάτι σπαθιά που είχε ο Γιώργος σε μια κούτα.
(Photo by Ghyslaine and Manu)
Περάσαμε μια μέρα στα φουσκωτά στην παραλία όπου τα παιδιά πραγματικά τα έδωσαν όλα και βγήκαν νοκ άουτ 🙂
(Photo by Ghyslaine and Manu)
Τους έμαθα να μαγειρεύουν γεμιστά και σούπα με χυλοπίτες και αυτοί με τη σειρά τους μας έφτιαξαν το ένα βράδυ κρέπες και το άλλο Gougeres. Ενθουσιάστηκαν με τα γεμιστά, τα παιδιά μετά σχεδόν γλείφαν το τηλέφωνο που είχε τις φωτογραφίες… Κάναμε και βόλτα στην Καλαμάτα με το ποδήλατο, είδαν το πάρκο, φάγαμε παγωτάκι… Γενικά περάσαμε θαύμα και αυτοί έκαναν ένα ευχάριστο διάλειμμα ξεκούρασης.
Εδώ ο Μανουέλ ανέλαβε το ανακάτεμα της ζύμης… θέλει δύναμη!
Εδώ το αποτέλεσμα και εμείς να το τρώμε…
και φυσικά τα γεμιστά μας!
Το ένα πρωινό το περάσαμε πάνω από τον χάρτη για να τους βοηθήσω να βρουν τη διαδρομή τους από εδώ και πέρα. Τους θαυμάζω πραγματικά για αυτό που κάνουν και ιδιαίτερα τα πιτσιρίκια… Να είσαι 8 χρονών, πάνω σε ένα μικρό ποδηλατάκι και να ανεβαίνεις τον Πάρνωνα!!! Εγώ ούτε με το αυτοκίνητο δε το κάνω…
(Photo by Ghyslaine and Manu)
Αν έχετε απορίες κι εσείς για τα παιδιά να σας πω πως είναι ο καθένας με το δικό του ποδήλατο και τις δικές του βαλίτσες. Οι μεγάλοι κουβαλάνε και μια σκηνή (με ό,τι χρειάζεται για να κοιμηθούν) και ό,τι χρειάζεται για να μαγειρεύουν. Έχουν στη διάθεσή τους 6 μήνες για το ταξίδι Γαλλία – Ιταλία – Ελλάδα και αντίστροφα. Τα παιδιά χάνουν μόνο 4 μήνες σχολείου, αλλά επειδή είναι μικρά και επειδή στη Γαλλία είναι το σύστημα τέτοιο, μπορούν να λείψουν χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να χάσουν τάξη. Απλώς κάνουν και μερικά μαθήματα στη διαδρομή. Κάναμε πλάκα λέγοντας πως είναι bikeschooled!
Κάπως έτσι λοιπόν έκανα καινούριους φίλους! Τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία να εξασκήσουν τα αγγλικά τους για μια φορά ακόμα, ενώ ίσως να έμαθαν και 2-3 γαλλικές λέξεις. Εγώ σίγουρα έμαθα μια: quoi?
Τα παιδιά θα πάνε από εδώ στην Μονεμβασιά και μετά Λεωνίδιο, Ναύπλιο, Κόρινθο, Αθήνα, Μετέωρα, Μέτσοβο, Γιάννενα, Ηγουμενίτσα. Εάν είσαστε κάπου στη διαδρομή τους και θέλετε να τους φιλοξενήσετε, επικοινωνήστε μαζί μου. Να είστε σίγουροι πως θα βγείτε κερδισμένοι γιατί θα έχετε γνωρίσει μια εξαιρετική οικογένεια! Αν θέλετε να τους δείτε περισσότερο, το μπλογκ τους λέγεται Οκτώ ρόδες
Ουαου, φανταστικοι τυποι και πολυ ωραιο να γνωριζεις τετοια ατομα. Ποτε θα ειναι Αθηνα; μπορω να προτεινω σε καποιους φιλους μου να τους φιλοξενησουν. Γραψε μου στο ΦΒ αν ειναι.
Πάντα βρίσκετε έναν τρόπο να με εντυπωσιάσετε οικογένεια! Δηλαδή τι άλλο θα κάνετε! Δεν είχα ιδέα για αυτό το πρόγραμμα. Μπράβο σας! Δεν νομίζω να συμμετείχα ποτέ αλλά αυτό δεν με σταματάει από το να σας θαυμάζω έστω κι αν δεν σας γράφω συχνά! Εντυπωσιακό όμως και αυτό που κάνουν αυτοί! Πόσο πίσω είμαστε στην Ελλάδα… ασχολούμαστε με τρίχες ενώ η ουσία είναι αλλού. Μακάρι να είχαμε μεγαλώσει λίιιγο αλλιώς, όχι πολύ, λίγο ίσα ίσα να ήμασταν αποδεσμευμένοι από τα στερεότυπα της κοινωνίας μας! Τα φιλιά μου! Κάλη
Στο χέρι μας είναι Κάλη μου, εάν δε μας αρέσει κάτι να το αλλάξουμε! Εμείς μπορεί να μεγαλώσαμε διαφορετικά, αλλά μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας αλλιώς. Να σπάσουμε τον κύκλο, να φροντίσουμε αυτά τα στερεότυπα να μη συνεχιστούν (εφόσον δεν πιστεύουμε σε αυτά δηλαδή).
Πάντως πραγματικά ο θαυμασμός πρέπει να πηγαίνει σε αυτή την οικογένεια. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να κάνω αυτό που κάνουν, ακόμα και με μεγάλα παιδιά. Εμείς απλώς τους φιλοξενούμε.
Ο Κωνσταντίνος ήδη ποδηλατεί μεγάλες αποστάσεις, και όσο περνάει ο καιρός τόσο ψήνομαι να ακολουθήσω κι εγώ… Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρω 🙂
Αυτό φροντίζω κι εγώ για την κόρη μου. Να βγάλω τον υδροχόο που η κοινωνία πολλές φορές με κάνει να κρύβω μέσα μου και να σπάω τα στερεότυπα για αυτήν και μόνο! Τα φιλιά μου και καλό καλοκαίρι! Α κι αν η ποδηλασία είναι που θεωρείς ότι θα σου δώσει αυτό το κάτι παραπάνω, κάντο! Σήμερα, τώρα!
Χαχα τέλεια! Έτσι θα κάνουμε τη διαφορά. Ξέρω αρκετό κόσμο που μεγαλώνει έτσι διαφορετικά τα παιδιά του, μακάρι η κοινωνία μας να αλλάξει ριζικά μετά από 1-2 γενιές.
Δεν ξέρω αν θα μου δώσει αυτό το κάτι παραπάνω η ποδηλασία, αλλά είμαι πρόθυμη να το δοκιμάσω. Γενικά το να ταξιδεύεις και να σταματάς κάθε μέρα σε διαφορετικό μέρος, το να βλέπεις γύρω σου άλλα μέρη και άλλους ανθρώπους είναι κάτι που πάντα μου άρεσε. Βέβαια στο μυαλό μου πάντα το έκανα σε αυτοκινούμενο και όχι στο ποδήλατο… Εϊμαι καπως πιο τεμπέλα 🙂 Ευτυχώς έχω τον Κωνσταντίνο να με ξεσηκώνει!
Καλό καλοκαίρι και σε σας!!!
We Were very happy to meet Stella and her children. We spent a very good time with you, and we are sure it will be one of our best moment in Greece. Of course you are welcome in our home in France.
Thanks very much for your welcome.
Gaston and Léo send you a lots of
Manu, Ghys, Gaston and Léo