Αφού πέρασα τις 30 και 31 του μηνός μαγειρεύοντας κυρίως (καλά, η τούρτα έγινε ανεπανάληπτη!), μπανιαριστήκαμε, χτενιστήκαμε, ντυθήκαμε και πήγαμε στην πεθερά μου. Μαζευτήκαμε 19 άτομα (σόι της πεθεράς) και μπορώ να πω πως περάσαμε πάρα πολύ καλά.
Φάγαμε του σκασμού, κάναμε την αντίστροφη μέτρησή μας μαζί με την Μπακογιάννη (αυτή ήταν στην τηλεόραση βέβαια), κόψαμε την βασιλόπιτα (το φλουρί έπεσε στη Βάσω) και παίξαμε χαρτάκι. Ελπίζω να είναι ενδεικτικό του πως θα τα πάμε με τα χρήματα φέτος, γιατί και οι δύο μας κερδίσαμε. Δεν παίζαμε βέβαια και τίποτα σοβαρά ποσά κι έτσι ενώ ξεκινήσαμε με 20 ευρώ, φύγαμε με 40. Δεν είναι και άσχημα όμως ε;
Κατά τις 3 αποφασίσαμε να πάμε έξω να βρούμε τον Πέτρο. Πέρισυ είχαμε περάσει πολύ καλά, είχαμε χορέψει και πιεί και ξενυχτήσει μέχρι το ξημέρωμα (εμείς είχαμε κλείσει το μαγαζί). Έτσι προετοιμαστήκαμε πάλι για γερό ξενύχτι (δηλαδή ο Κωνσταντίνος ήπιε ένα καφεδάκι) και πήγαμε. Αλλοίμονο όμως μας περίμενε κατάσταση αθλία! Αφού πληρώσαμε 30 ευρώ (πάνε όλα μας τα κέρδη) για να μπούμε στο μαγαζί (το οποίο είναι καφετέρια, όχι τίποτα εξαιρετικό), πήγαμε να βρούμε τον Πέτρο που είναι DJ. Κάναμε 10 λεπτά να διασχίσουμε το μαγαζί, απόσταση όχι μεγαλύτερη από 10 μέτρα. Είχε εξαιρετικά πολύ κόσμο, όλοι όρθιοι σαν τις σαρδέλες και όλοι καπνίζανε. Ούτε σε λεωφορείο στην Αθήνα σε ώρα αιχμής δεν είναι έτσι (και στα λεωφορεία τουλάχιστον ο κόσμος δεν καπνίζει)! Και ο Πέτρος δεν μπορούσε καν να μας μιλήσει γιατί όχι μόνο είχε πολύ δουλειά και ήταν περιτριγυρισμένος από κόσμο, είχε και δίπλα του ακριβώς το αφεντικό. Έτσι αφού του είπαμε ένα απλό χρόνια πολλά, προσπαθήσαμε να μείνουμε λίγο και να χορέψουμε (όσο γινόταν εκεί μέσα να κουνηθείς δηλαδή), μέχρι που έγιναν δύο πράγματα: 1. Έβαλε ελληνικά και 2. Κόντεψα να λιποθυμήσω από την κάπνα. Οπότε φτάσαμε με πολύ κόπο στην μπάρα, πήραμε δύο μπείλις και βγήκαμε έξω να τα πιούμε. Όταν κοντέψαμε να πάθουμε κρυοπαγήματα, αποφασίσαμε να πάμε σπιτάκι μας.
Λόγω καφέ βέβαια, δύσκολα έκλεινε το μάτι μας. Έτσι είδαμε και λίγη TV και κοιμηθήκαμε κατά τις 6.30.
Καλά ήταν πάντως.
Βέβαια από συνήθεια ξυπνήσαμε στις 10. Το βράδυ δεν μπορούσα πια να πάρω τα πόδια μου από την κούραση. Ωραία κούραση αυτή…
