Οι ακεφιές συνεχίζονται.
Όλο λέω πως κάτι θέλω να γράψω, να πω για τον Χάρι Πότερ που είδαμε και ήταν μάλλον η χειρότερη ταινία μέχρι στιγμής, για το φανταστικό cd “Ο τεμπέλης δράκος” που πήραμε στα παιδιά και δεν χορταίνουμε να ακούμε, για τις χαζομάρες που κάνουμε και ακούμε από τα παιδιά… Όμως δεν αντέχω. Κλείνουν τα μάτια μου, δεν θέλω να είμαι μπροστά στον υπολογιστή, δεν θέλω να κάνω τίποτα.
Έχω κουραστεί από τις διάφορες υποχρεώσεις (και όλοι γύρω μου λένε “ο σύλλογος σε μάρανε”), από τη μιζέρια και την γκρίνια κάποιων γύρω μου, από δουλειές, ακόμα και από το site των Συνταγών που όλο θέλει και περισσότερη δουλειά και όλο προβλήματα αντιμετωπίζουμε.
Νόμιζα πως είμαι άνθρωπος ήρεμος και ζαμανφού. Αλλά εντέλει είμαι πολύ αγχωτική και η πίεση με διαλύει. Με έχει πιάσει μια μικρή κατάθλιψη, όλα τα βλέπω μαύρα, γελάω πιο δύσκολα και το δάκρυ είναι πάντα κάπου εκεί πίσω από το μάτι και περιμένει.
Είμαι και αισιόδοξη όμως παρ’όλ’αυτά. Δεν μου αρέσει που είμαι έτσι, θα το νικήσω. Κάπως θα τα καταφέρω.
Κάτω η μιζέρια!!! Ποτέ δεν θα την αφήσουμε να μας νικήσει!!!! Άλλωστε, την είπαμε την λύση χτες!!!! Χιχιχιχι!!! Α, ναι, και θύμισέ μου να σου στείλω μια κούτα φούξια σπρέι να τα βάψεις όλα γύρω σου τραλαλί!!!! (Παραδίδω μαθήματα αναισθησίας!!)
;-D
“Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
κι εγώ δεν έχω για νοίκι….”
Έλα, τι λες, σου μένει χρόνος και για τραγούδι; Παραδίδω δωρεάν μαθήματα! 🙂
Κι αν δεν αντέχεις άλλο, κάνε ένα διάλειμμα…
Φιλιά!
Ε, να μην σου γίνει και το μπλογκ άγχος!!! Χτύπα μόνο που και που οτί είστε καλά. Κατά τα άλλα, δεν ξέρω για ποιο σύλλογο μιλάς (ίσως έχω χάσει κάνα επεισόδιο) αλλά καλά κάνεις και ασχολείσαι, ότι και αν είναι -ίσως εκτός απο κυνηγετικός :).
Τετάρτη θα είμαι στα μέρη σας για δουλειά, ελπίζω να μην κουνάει!!!
xgiannis μιλάω για το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του δημοτικού που πάει ο Γιώργος. Και ναι κι εγώ πιστεύω πως κάνω καλά που ασχολούμαι. Απλώς είναι μεγαλύτερη υποχρέωση από ό,τι πίστευα και τρέχω κάμποσο αυτές τις μέρες.
Το μπλογκ δε μου είναι άγχος. Δηλαδή δεν γράφω επειδή ΠΡΕΠΕΙ, αλλά επειδή μου αρέσει. Και στεναχωριέμαι που δεν έχω το χρόνο να γράψω αυτά που θέλω.
Αθανασία, πολύ θα ήθελα ένα διάλειμμα. Πως όμως;
Τέλος πάντων, θα περάσει και αυτή η βδομάδα που είναι δύσκολη (λόγω αποκριάτικου χορού κυρίως, αλλά και μνημόσυνου) και μετά πιστεύω θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Έχει και τόσο ωραίες μέρες, που είναι δύσκολο να μείνεις άκεφος!
Etsi akrivws niwthw ki egw afton ton kairo. kai ma to xristo, anisixisa gia tin ugeia mou!
lew mpas kai m epiase ontws kamia katathlipsi kai vrethw me xanax sta kala kathoumena?
Alla malon kourasi tha to lega para kati allo…
proswpika tha thela na min exw kamia ipoxrewsi pros kanenan, na koimame, na min doulevw, na vlepw malakies stin tileorasi, na sernome oooooso thelw…gia kana 5nthimero.
Na xekourastw.
meta paw stoixima oti tha eimaste tzami!
Μαρία, μόλις περιέγραψες τις ιδανικές διακοπές χαχαχαχα!
Κι εγώ αναρωτήθηκα αν έχω κατάθλιψη, αλλά το απέριψα και πιστεύω πως είναι μόνο κούραση. Και αυτό που περιέγραψες θα ήταν το ιδανικό! Καμία υποχρέωση και όλη μέρα μαλακίες… τέλειααααα.
λίγο ο χειμώνας, λίγο οι δουλειές …πολύ κόσμο τον έχει πάρει από κάτω (και γω μαζί σας παιδιά!)
αφού να φανταστείς ότι αυτό επηρεάζει ακόμα και τα μηχανήματα γύρω μου
-χαλάει στα χέρια μου όποια ηλεκτρονική συσκευή πιάσω (ο υπολογιστής μου, το τηλεκοντρόλ, το τηλέφωνο, κα πολλά δυστυχώς)
όμως λίγο η μέρα που μεγαλώνει, λίγο ο ήλιος που όλο και πιο συχνά μας κάνει την τιμή να περνά απ τη γειτονιά μας,
και σκέφτομαι ότι ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΡΧΕΤΑΑΑΙΙΙ!!!
και τότε που χρόνος για όλ’αυτά ;))
τα φιλιά μου Στελλίτσα και μια αγκαλιά δυνατή (ας στη δώσει από μένα ο Κωνσταντίνος, άλλο που δε θέλει, χεχε!)