Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Περισσότερο απ’ όλα νομίζω μας έκανε εντύπωση ο λαός. Οι Ιάπωνες είναι πολύ διαφορετικός λαός από εμάς.

1. Οι πόλεις τους είναι πεντακάθαρες! 15 εκατομμύρια ζουν στο Τόκυο, δεν βλέπεις ούτε ένα σκουπίδι πουθενά! Και υπόψιν, δεν έχουν σκουπιδοντενεκέδες στο δρόμο (μεγάλη ιστορία το γιατί). Αν έχουν σκουπίδι το κρατάνε πάνω τους μέχρι να πάνε σπίτι ή να βρουν κάπου σκουπιδοντενεκέ. Δεν υπάρχει γκράφιτι πουθενά. Είδα μέχρι και το εξής απίστευτο: πώς είναι στους ουρανοξύστες αυτοί που καθαρίζουν τα τζάμια; Τέτοιο πράγμα, αλλά καθάριζαν ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ του ουρανοξύστη γύρω γύρω!!

2. Είναι εξαιρετικά ευγενικοί. Όλοι με χαμόγελο θα σου πουν ευχαριστώ πολύ πάντα. Δεν είδαμε υπάλληλο που να είναι μουρτζούφλης ή να βαριέται που ζει ή που να μην είναι εξυπηρετικός. Γενικά ήταν όλοι ιδιαίτερα εξυπηρετικοί.

3. Δεν μιλάνε αγγλικά, αλλά υπάρχουν παντού πινακίδες και στα αγγλικά, μπορείς δηλαδή να κυκλοφορήσεις σχετικά άνετα. Όπου υπήρχαν πολλοί τουρίστες πάντα θα έβρισκες υπάλληλο που να μιλάει αγγλικά (λιγότερο ή περισσότερο καλά..). Και στα άλλα μέρη όμως, ακόμα και αν δε μίλαγαν γρι αγγλικά, κάπως προσπαθούσαν να συνεννοηθούν.

4. Δεν θέλουν να ενοχλούν τους γύρω τους. Κάνουν πολλή ησυχία, στο μετρό υπάρχουν ανακοινώσεις που ζητάνε από τον κόσμο να βάλει το κινητό του στο αθόρυβο και να μη μιλάει στο κινητό γενικά. Η μόνη ώρα που θα τους δεις έτσι να μιλάνε λίγο πιο δυνατά είναι το βράδυ, γυρνώντας από τη δουλειά, μετά το ποτάκι!

5. Δουλεύουν πάρα πολλές ώρες. Γι’ αυτό και ξεσκάνε μετά τη δουλειά με ποτάκι ή παιχνίδια ή καραόκε ή κάτι τέλος πάντων. Το νορμάλ είναι 60 ώρες την εβδομάδα. Βγήκε νόμος που απαγορεύει να δουλεύουν πάνω από 80 ώρες την εβδομάδα… Είναι συχνό να τους βλέπεις να κοιμούνται μέσα στο μετρό. Στις στάσεις του μετρό ακούγεται μουσική (διαφορετική εδώ κι εκεί) για να καταλαβαίνουν και να ξυπνάνε στη στάση τους.

6. Οι γυναίκες αν κάνουν παιδιά αφήνουν τη δουλειά τους ακόμα και τώρα, αν και στη δική μας γενιά πια έχει αρχίσει να αλλάζει αυτό. Αλλά πού να έχεις παιδί και να δουλεύεις τόσο…

7. Δεν υπάρχει εγκληματικότητα. Καθόλου. Μπορείς να πας για φαγητό, να αφήσεις το κινητό, την τσάντα, τον υπολογιστή σου πάνω στο τραπέζι για να πας τουαλέτα και όταν γυρίσεις θα είναι ακόμα εκεί. Δεν κινδυνεύεις να σε κλέψουν πουθενά. Δε θα σε εξαπατήσουν. Πχ πας σε μουσείο, βγάζεις εισητήριο και δε το ελέγχει κανείς μετά, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση γιαπωνέζος να κλέψει και να μπει τσάμπα

8. Τρώνε για πρωινό ψάρι με ρύζι, τρώνε μεσημεριανό στις 12 και βραδινό στις 6. Η διατροφή τους έχει φυσικά πολύ ρύζι, το οποίο το χρησιμοποιούν ακόμα και για τα γλυκά τους (το κάνουν σαν ζυμαράκι), έχει νουντλς (που και αυτά είναι από ρύζι αν δεν κάνω λάθος) και έχει και αρκετό ψάρι. Όχι ωμό όπως έχουμε εμείς στο μυαλό μας. Έχουν και το σούσι με το ωμό ψαράκι (αν και πολύ από αυτό δεν είναι πραγματικά ωμό, είναι καπνιστό, μαριναρισμένο κλπ), αλλά σε γενικές γραμμές όλα είναι ψημένα με κάποιο τρόπο. Τρώνε και κρέας, αλλά λίγο.

9. Έχει ΠΑΡΑ πολύ κόσμο παντού. Δεν έχω δει πουθενά αλλού τόσο κόσμο. Οι διαβάσεις τους μπορεί να είναι και 10 μέτρα πλάτος, δεν ξέρω. Στη φωτογραφία από κάτω συγκρίνετε το αυτοκίνητο με τη διάβαση. Παθαίνεις ένα σοκ.

10. Βλέπεις παντού γύρω σου ψηλά κτήρια. Μπορεί το χαμηλότερο να είναι 10 όροφοι ας πούμε. Να φανταστείτε πως στο κτήριο που είναι η Cookpad έχει 4 διαδρόμους με ασανσέρ. Ο πρώτος είναι ασανσέρ για τους ορόφους 2-11 (ο 1 είναι το ισόγειο παντού), ο δεύτερος από το 12-21 κλπ

11. Στους κεντρικούς δρόμους όλα αυτά τα τεράστια κτήρια έχουν πάνω τους διαφημίσεις. Αφίσες, βίντεο, παθαίνεις ένα overdose χρώματος και εικόνας

 12. Η συντριπτική πλειοψηφία των αντρών που δουλεύουν φοράνε μαύρο παντελόνι και λευκό μακρυμάνικο πουκάμισο. Βλέπεις και αρκετές γυναίκες αντίστοιχα με λευκό πουκάμισο και μαύρη φούστα πχ. Γενικά ντύνονται συντηριτικά σχετικά, δε βλέπεις σορτς ή κοντομάνικα παρά σπάνια (τιραντάκι σχεδόν ποτέ). Δε τους αρέσει να τους βλέπει ο ήλιος. Κυκλοφορούν στον ήλιο με ομπρέλα!

13. Αποφεύγουν την επαφή με τους άλλους. Δεν ακουμπιούνται δηλαδή. Εγώ τους αγκάλιασα όλους φεύγοντας και νομίζω έπαθαν λίγο σοκ!

14. Από την Ελλάδα ξέρουν 3 περιοχές: Την Αθήνα, τη Σαντορίνη και τη Μύκονο. Τέλος. Όποιον και αν συναντήσαμε είτε μας είπε “α έχω πάει στη Σαντορίνη/Μύκονο” ή “το όνειρό μου είναι να πάω στη Σαντορίνη/Μύκονο”. Για τα υπόλοιπα δεν έχουν την παραμικρή ιδέα.

15. Περιμένουν σε ουρές παντού, πολύ ήρεμα και χωρίς άγχος. Θα δεις ουρές μπροστά από εστιατόρια ας πούμε. Τα εστιατόρια είναι μικρά, δεν χωράνε πολλούς. Οι άλλοι περιμένουν απ’ έξω και όταν τελειώσει και φύγει ένας, μπαίνει ο επόμενος (δεν κάθονται με τις ώρες μέσα..). Το μεγαλύτερο πολιτιστικό σοκ το έπαθα ένα βράδυ που είδαμε μια ουρά από κορίτσια και κυρίες να περιμένουν στο πεζοδρόμιο, ήρεμα, με το κινητό τους στο χέρι. Δεν ξέραμε τι γίνεται… Μετά από λίγη ώρα κατέβηκαν από το ξενοδοχείο που ήταν εκεί (ή εμπορικό κέντρο δεν ξέρω) 4 ποπ σταρ (Korean pop stars όπως μάθαμε αργότερα). Ούτε σωματοφύλακες ούτε τίποτα. Κατέβηκαν, δεν είπαν κουβέντα, περπατούσαν πολύ αργά και κουνούσαν το χέρι για να δώσουν την ευκαιρία στις κοπέλες να τραβήξουν βίντεο και φωτογραφίες, μπήκαν στη λιμουζίνα και έφυγαν. Όλη αυτή την ώρα οι κοπελίτσες δεν ούρλιαζαν, ούτε πάτησαν η μια την άλλη, ούτε προσπάθησαν να σκίσουν τα ρούχα των τραγουδιστών… Πώς γίνεται αυτό; χααχααχαχαχα Ήταν όλες αμίλητες και απλώς με μεγάλη χαρά τραβούσαν φωτογραφίες…

Σε γενικές γραμμές λοιπόν είναι ένας λαός ευγενικός, ήρεμος, ήσυχος, τίμιος, που σέβεται τους κανόνες αλλά και τους συνανθρώπους τους. Πιστεύω πως αν έρθουν στην Ευρώπη (και πόσο μάλλον στην Ελλάδα) θα νομίζουν πως ήρθαν στους βάρβαρους…