Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Έχω ξεποδαριαστεί κανονικά. Τα πόδια μου είναι σα να τα κόβουν φλεγόμενα γυαλιά! Αχ που είναι τα ταϋλανδέζικα foot massages…

Σαν καλή τουρίστρια, έχω πάει στο Λούβρο, στον Πύργο του Άιφελ, έχω γυρίσει το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου του Παρισιού και έχω κάνει τουρ με καραβάκι στο Σηκουάνα.

Για το Παρίσι και τους Παριζιάνους έχω να πω τα εξής:

• Έχουν κόλλημα μεγάλο με τα μεγέθη. Όλα είναι τεράστια. Σπίτια, δρόμοι, αγάλματα, μουσεία, πεζοδρόμια, όλα είναι σε γιγαντιαίο μέγεθος
• Έχουν κόλλημα με το χρυσό. Χρυσά αγάλματα είναι διασκορπισμένα σε όλη την πόλη, χρυσές πόρτες, χρυσοί τρούλοι…
• Κάτι έχουν κάνει καλύτερα από εμάς όσον αφορά το κυκλοφοριακό τους. Φυσικά έχουν απείρως καλύτερα μέσα συγκοινωνίας, ούτε καν συγκρίνονται με τα δικά μας. Όμως δεν έχω δει κίνηση στους δρόμους (λίγο σήμερα, αλλά και πάλι καμία σχέση), δεν έχω δει παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού.
• Τους αρέσουν τα μίνι κούπερ. Εκτός από ρενό, πεζό και σιτροέν που κυκλοφορούν σε αφθονία, δεν υπάρχει περίπτωση να δεις αυτοκίνητα στο δρόμο και να μην υπάρχει ανάμεσά τους τουλάχιστον ένα μίνι.
• Το Σάββατο κυκλοφορούν περισσότερο έξω
• Διαβάζουν μέσα στο μετρό (βιβλία λέμε, όχι εφημερίδες)! Όχι ολοι βέβαια, αλλά αρκετοί και σίγουρα πολλοί περισσότεροι από εμάς (που αν κρατάς βιβλίο σε θεωρούν παράξενο).
• Δεν είναι βρωμιάρηδες όπως τους περίμενα (τι να κάνω, αυτή η φήμη κυκλοφορεί) και είναι αρκετά εξυπηρετικοί.
• Σε γενικές γραμμές είναι πιο ακριβό μέρος από εμάς.
• Έχει κάποια μαγαζιά που τα ζήλεψα. Με είδη ζωγραφικής, κατασκευών κλπ δηλαδή, γιατί ως γνωστόν εγώ από μόδα και τέτοια είμαι κάπως στουρνάρι.

Θα ακολουθήσει ξεχωριστό ποστ για το κάθε μέρος, γιατί που να χωρέσουν σε ένα όλα!