Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Πριν 2 χρόνια περίπου τελειώσαμε το τραπέζι της κουζίνας μας. Έγραψα τότε “σειρά έχουν οι καρέκλες”. Να που ήρθε η σειρά τους λοιπόν, έστω και αρκετά καθυστερημένα.

Το πρώτο κομμάτι που μας πήρε χρόνο ήταν να βρούμε ένα σχέδιο που μας άρεσε και που ταίριαζε με το τραπέζι. Βρήκαμε διάφορα πράγματα (το καλύτερο σχέδιο το βρήκε η μαμά μου), κάναμε κάτι δοκιμές, ρωτήσαμε έμπειρους μαστόρους, βρήκαμε δυσκολίες… Στο τέλος καταλήξαμε σε ένα δικό μας σχέδιο. Φτιάξαμε την πρώτη καρέκλα και την κρατήσαμε στην κουζίνα μας για λίγο καιρό να δούμε αν μας βολεύει πραγματικά.

Είδαμε πως η καρέκλα ήταν πολύ βολική μεν, αλλά εξαιρετικά μεγάλη και βαριά. Οπότε φτιάξαμε μια δεύτερη καρέκλα, λίγο μικρότερη σε ύψος και κάπως πιο λεπτή, για να είναι πιο διαχειρίσιμη. Αυτό έγινε προς το τέλος του 2016 βέβαια, γιατί στο μεταξύ είχαμε την αλλαγή σε Cookpad και μας είχε πάρει όλο το χρόνο μας, δεν είχαμε μυαλό για εργαστήριο… Για τον ίδιο λόγο αργήσαμε και πολύ να φτιάξουμε τις υπόλοιπες 4 καρέκλες (και πάλι κρατήσαμε τη μια στην κουζίνα μας για δοκιμές…). Μετά το καλοκαίρι όμως πήραμε μπρος! Κυρίως ο Κωνσταντίνος δηλαδή, ο οποίος πήγαινε συνέχεια.

Το να φτιάχνεις 4 καρέκλες έχει διαφορά από το να φτιάχνεις 1. Κάνεις πιο μαζική δουλειά, το οποίο είναι και λίγο βαρετό όμως και βεβαίως είναι επιβαρυντικό για τα μηχανήματά μας τα οποία είναι ερασιτεχνικά και δεν έχουν φτιαχτεί για να δουλεύουν επί 3 ώρες συνεχόμενα… Κάψαμε και την πλάνη και το ρούτερ έτσι. Όμως στο τέλος έγιναν και είναι φανταστικές! Ο Κωνσταντίνος είναι πολύ περήφανος που κατάφερε να κάνει καρέκλες, κάτι που όλοι οι μαστόροι του έλεγαν πως δε μπορεί να κάνει (είναι λέγανε πολύ δύσκολο, δε θα το πετύχεις, άντε αγόρασε καλύτερα).

Το επόμενο βήμα ήταν το βάψιμο. Δεν είχαμε βάψει καμία, για να τις βάψουμε όλες μαζί να έχουν όσο γίνεται το ίδιο χρώμα. Σκεφτόμασταν να τις βερνικώσουμε και να τις κάνουμε ίδιο χρώμα με το τραπέζι. Θα ήταν πολύ δύσκολο να το κάνουμε εμείς βέβαια (εδώ είχαμε πρόβλημα με το τραπέζι, πόσο μάλλον με τις καρέκλες..) και θα τις πηγαίναμε σε λουστραδόρο. Μετά όμως κάπως μου ήρθε η ιδέα να τις κάνουμε λευκές και σκέφτηκα τα ωραία χρώματα κιμωλίας που είχα δει και μετά είδα κάτι δίχρωμες και το βρήκα ακόμα πιο σούπερ ιδέα. Αγοράσαμε χρώματα κιμωλίας λοιπόν, ένα υπόλευκο και ένα σκούρο καφέ και τις κάναμε δίχρωμες!

Ήταν πανεύκολο το βάψιμο, είναι καταπληκτικά χρώματα, είμαι ενθουσιασμένη με το αποτέλεσμα! Έτσι γρήγορα (και πιο φτηνά από τον λουστραδόρο) κάναμε και τις 6 και τώρα έχουμε το πλήρες σετ στην κουζίνα μας!