Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

17… Μια ανάσα πριν να θεωρείται ενήλικας, να ψηφίζει, να μπορεί να οδηγήσει αυτοκίνητο!

Τι να πω για το αγόρι μας; Έχει προφανώς μεγαλώσει πολύ, είναι η καλύτερη παρέα, έχει χιούμορ, είναι έξυπνος, έχει άποψη και επιχειρήματα, έχει θέληση και ικανότητα, είναι υπεύθυνος. Βεβαίως είναι ακόμα δεινόσαυρος και νομίζεις πως θα γκρεμιστεί το σπίτι κάθε φορά που κουνιέται, αλλά δε βαριέσαι!!!

Βλέπουμε μαζί anime, διαβάζουμε τα ίδια βιβλία, βλέπουμε τις ίδιες ταινίες. Αν τύχει και μείνουμε οι δυο μας σπίτι, είναι δεδομένο πως 1. δε θα κοιμηθούμε ποτέ και 2. θα δούμε τη μεγαλύτερη σαβούρα που υπάρχει διαθέσιμη!

Από πέρυσι έλεγε πως η φετεινή τούρτα θα έπρεπε να είναι το masterpiece όλων των εποχών γιατί θα ήταν η τελευταία τούρτα που θα κάναμε στο σπίτι (αν όλα πάνε καλά και μπει στο πανεπιστήμιο δηλαδή). Φοβόμουν το τι θα ζητήσει! Εντέλει όμως φέτος, επειδή θα ερχόντουσαν μόνο 2 φίλοι του, είπε “σιγά, μην κάθεσαι να παιδεύεσαι, μεταξύ μας θα είμαστε, φτιάξε απλώς μια τάρτα σοκολάτα“. Όταν τον ρώτησα τι θέλει επάνω στην τάρτα, η απάντηση ήταν “μια δεύτερη τάρτα!”. Έτσι ξεκίνησα να φτιάξω δυο τάρτες!

Στην πορεία άλλαξε και πάλι το σχέδιο, καθώς εντέλει αποφάσισε πως αντί για 2 τάρτες προτιμάει μια τάρτα και ένα κέικ. Και επειδή ήταν η μαμά μου εδώ, ήθελε (η μαμά μου) να του φτιάξει ένα κέικ που αγαπάει, με ινδοκάρυδο. Οπότε έφτιαξα μια τάρτα στο τέλος. Και επειδή δεν άντεχα να μην κάνω τίποτα ιδιαίτερο για τα γενέθλιά του, του είπα να διαλέξει κάτι από το αγαπημένο μας anime, το Full Metal Alchemist να του φτιάξω επάνω. Διάλεξε το transmutation circle,

το οποίο και έκανα!

Εντάξει, ευκολάκι διάλεξε το παιδί!

Μαζεύτηκαν όντως 2 φίλοι του και μια χαρά περάσανε και φάγαμε και όλα τα γλυκά!

Και εδώ το κέικ που του έφτιαξε η μαμά μου

Μια γιορτή με τους φίλους και μια με την οικογένεια

Απλά και τέλεια!

Χρόνια πολλά Γιώργο μου!