Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Ή στα αγγλικά Bride & Prejudice, που είναι σαφώς καλύτερο.
Αν δεν το καταλάβατε ήδη, είναι ταινία, βασισμένη στο Περηφάνια και Προκατάληψη. Για την ακρίβεια ΕΙΝΑΙ το Περηφάνια και Προκατάληψη, σε στυλ όμως Μπόλιγουντ. Η ινδή σκηνοθέτης του “Κάντο σαν τον Μπέκαμ” ξαναχτυπά. Και τι χτύπημα!!
Ο κύριος Ντάρσυ και ο κύριος Γουίκαμ παραμένουν ίδιοι, οι υπόλοιποι γίνονται ινδοί. Η ιστορία παραμένει ίδια, μόνο που διανθίζεται από πάμπολλα τραγούδια, μαζικούς χορούς σε κάθε ευκαιρία και πολλά πολλά χρώματα.
Είναι ταινία ιδανική για παρέα, να την δείτε και να μη σας μείνει άντερο από το γέλιο. Πραγματικά είχα πάρα πολύ καιρό να γελάσω τόσο πολύ. Οι ινδικές ταινίες είναι γνωστές για το ακατάληπτό τους, για το κολλάζ πολλών στυλ μαζί (σε μια ταινία μπορεί να έχει κανείς κωμωδία, δράμα, περιπέτεια, μιούζικαλ, θρίλερ, αστυνομικό μαζί), για το πλήθος των τραγουδιών και την διάρκειά τους. Αυτή η ταινία συνδιάζει τα χαρακτηριστικά του Μπόλιγουντ με αυτά του Χόλιγουντ. Έχει πλοκή κατανοητή, είναι κατά βάση ρομαντική κομεντί, δεν έχει μεγάλη διάρκεια, αλλά έχει πλήθος τραγουδιών κατά τα οποία γίνονται διάφορα ευτράπελα και ακατάληπτα. Για να καταλάβετε, ξεκινάει τραγούδι κατά την αρχή του οποίου εμφανίζονται μεξικάνοι τροβαδούροι, μετά μπάρμεν που κουνάνε τα σέικερ, μετά οι πρωταγωνιστές βρίσκονται ανάμεσα σε κάτι πίδακες νερού όπου κυνηγιούνται και χορεύουν, μετά μεταφέρονται σε μια παραλία όπου το τραγούδι συνεχίζουν μια σειρά από 100 τουλάχιστον νέγρους σε στυλ γκόσπελ, μετά εμφανίζονται και κάτι σέρφερς σε στυλ Μπέιγουοτς κλπ κλπ. Σας λέω έκλαιγα από τα γέλια.
Με καλή διάθεση, καλή παρέα, πίτσα και έψα κόλα, θα της έδινα 10 στα 10.