Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πώς έγινε αυτό, αλλά ο Γιώργος συμπλήρωσε το Δελτίο Απογραφής στη Στρατολογία…
Μέχρι στιγμής τίποτα δε με είχε κλονίσει. Έχει γίνει 1.89, είναι στην Τρίτη Λυκείου, μιλάμε για Πανεπιστήμια, έχει μουστάκι… Κι όμως, το ότι πέρασε από τη στρατολογία ήταν αυτό που με έκανε να σκεφτώ “αμάν, πώς μεγάλωσε τόσο; πότε έφτασε αυτή η ώρα;” Σοκαρίστηκα!
Όταν έχεις γιο από τη στιγμή που θα γεννηθεί όλο και κάποιος θα σου πει “μέχρι να γίνει φαντάρος θα έχει γίνει αυτό ή το άλλο”. Δυο μηνών ήταν όταν ο παιδίατρος είπε “πρέπει να του κόψεις το βραδινό γάλα αλλιώς θα πάει φαντάρος και ακόμα θα ξυπνάει το βράδυ για γάλα”. Πολλές συζητήσεις γίνονται γύρω από το φανταριλίκι αλλά πάντα έχεις στο μυαλό σου πως σιγά, έχουμε πολλά χρόνια μέχρι να γίνει αυτό, είναι κάτι για το μακρινόοοο μέλλον. Και ξαφνικά το μακρινό μέλλον είναι εδώ!
Εντάξει, όχι ακριβώς εδώ. Εδώ είναι μόνο η απογραφή για τώρα. Μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πάει (αν πάει κιόλας δηλαδή), έχουμε χρόνια. Αλλά όμως έγινε κάτι πιο απτό. Πιο αληθινό.
Το πρώτο από μια σειρά τέτοιων σοκ ήρθε. Συνέχεια θα έχουμε με τις Πανελλήνιες νομίζω…