Το Μπαλί είναι το πιο τουριστικό νησί της Ινδονησίας. Ιούλιος και Αύγουστος είναι η high season και κατακλύζεται από τουρίστες. Οι περισσότεροι στην Ελλάδα το ξέρουν για τις παραλίες του. Θάλασσα γυαλί, στα μέρη του Μπαλί κι έτσι… Όμως και οι ξένοι κυρίως για τις παραλίες πάνε. Αυτό δε σημαίνει πως δεν πνίγεται από κόσμο και το εσωτερικό του νησιού, καθώς έχει ένα σωρό πράγματα να δεις και να κάνεις, από πολιτισμικές εκδρομές σε ναούς και χωριά, arts and crafts workshops με τους ντόπιους, ορειβασία στο ηφαίστιο και ένα σωρό άλλα. Ο οδηγός που είχαμε για 2 μέρες μας είπε πως όποιος θέλει να πιεί και να αράξει πάει στις παραλίες, όποιος θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον πολιτισμό του νησιού πάει στο Ubud που είναι η κεντρική περιοχή (στην οποία πήγαμε κι εμείς).
Όπως είπα τις μέρες τις σπάσαμε και μείναμε τις 3 πρώτες και τις 3 τελευταίες στο Ubud. Η διαφορά στην ποσότητα τουριστών ανάμεσα στις 2 αυτές φορές ήταν απίστευτη. Στις αρχές Ιούλη ήταν σχετικά χαλαρά, στα μέσα του Ιούλη γινόταν το αδιαχώρητο! Δείτε το πριν και το μετά!
Για τις πρώτες 3 μέρες είχα κλείσει και ξενοδοχείο και έναν οδηγό, με συγκεκριμένο πλάνο περιήγησης 2 ημερών. Στόχος ήταν να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε μέσα στις 2 αυτές μέρες που θα μέναμε εκεί (εκτός της πρώτης που θα ήμασταν τέζα από το ταξίδι). Το να κλείσεις έναν οδηγό είναι αρκετά φθηνό, αφού με 40-50 δολάρια σου κάνει ξενάγηση κανονική σε 3-5 μέρη την ημέρα (8 ώρες). Η τιμή συμπεριλαμβάνει τον οδηγό με ένα πολύ άνετο αυτοκίνητο για όλη τη μέρα, συν νεράκια. Όχι το άτομο, το σύνολο… Γενικά το ακριβό πράγμα είναι τα εισητήρια (που ούτε αυτά είναι απαγορευτικά, 650 το άτομο πληρώσαμε). Από εκεί και πέρα η διαμονή και η διατροφή κοστίζουν πολύ λίγο. Στο σύνολο νομίζω πληρώσαμε λιγότερα απ’ όσα θα είχαμε δώσει στην Ελλάδα για διακοπές 4 ατόμων για 17 μέρες…
Kάτι άλλο που θα πρέπει να ξέρετε για το Μπαλί είναι πως το 90% του πληθυσμού είναι Ινδουιστές, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ινδονησία όπου είναι Μουσουλμάνοι. Έχουν και δική τους διάλεκτο και στην ουσία ακόμα και η θρησκεία τους είναι κάτι δικό τους, διαφορετικό από τους άλλους Ινδουιστές. Το ότι είναι Ινδουιστές επηρεάζει πάρα πολύ τα πάντα γύρω σου. Έχει απίστευτο χρώμα γιατί τα πάντα είναι στολισμένα και διακοσμημένα. Έχει παντού ναούς, και σε κάθε γωνιά ένα τουλάχιστον shrine. Τα σπίτια τους δεν ακολουθούν τη δομή που ξέρουμε εμείς, αλλά είναι compounds με πολλά μικρά σπιτάκια τα οποία έχει το καθένα τον δικό του ρόλο. Διαβάστε αν θέλετε περισσότερα στη wikipedia, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Κάθε μέρα μετά το μαγείρεμα και πριν φάνε, φτιάχνουν μικρά offerings που τα αφήνουν στο δρόμο, στα σκαλοπάτια, στα shrines.. Τα offerings μάλιστα περιέχουν και κάτι συμβολικό από αυτό που μαγείρεψαν. Λίγο ρύζι, ένα κρακεράκι, μια καραμέλα. Έτσι κάθε μέρα οι δρόμοι είναι πολύχρωμοι και αρωματισμένοι από τα στικ που καίνε. Διαβάστε και για αυτά περισσότερο εδώ.
Όταν λέω πως όλα είναι χρωματιστά και διακοσμημένα δεν υπερβάλλω. Τα αγάλματα έχουν όλα ομπρελίτσα και είναι καλυμμένα με χρωματιστά υφάσματα. Τους βάζουν λουλούδια, τους βάζουν τούλια. Όλα είναι περίτεχνα και φορτωμένα.
Οι άνθρωποι είναι όλοι ήρεμοι και χαμογελαστοί. Γνωρίζουν την Ελλάδα (καλύτερα να λες Yunani όταν σε ρωτάνε από πού είσαι, έτσι τη γνωρίζουν), αλλά δεν έχουν και πολλούς τουρίστες από εδώ. Δεν είναι φυσικά τα πάντα ρόδινα, δεν πρόκειται να σου δώσουν τις πληροφορίες που θες εκτός και αν είναι να βγάλουν χρήματα από αυτό (προμήθεια πχ) και γενικά βλέπουν τον τουρίστα σα χρήμα. Αλλά δεν πρόκειται να σε κλέψουν όμως. Τα πράγματά σου είναι ασφαλή. Και έχουν και πολύ χιούμορ και όταν σου μιλάνε αλλά και στις ταμπελίτσες τους!
Στο επόμενο ποστ θα έχει φωτογραφίες από τα μέρη που επισκεφθήκαμε στο Ubud. Αύριο όμως!
Αχ, τι ονειρεμένο ταξίδι! Ζήλεψα, δεν το κρύβω! Ας βάλω και το Μπαλί ση λίστα, λοιπόν!