Αυτά ήταν όσα είδαμε την επόμενη μέρα. Ήμασταν κάπως κατεστραμμένοι από το jet lag και δε μπορέσαμε να κάνουμε όλα όσα θέλαμε. Και αυτά ήταν αρκετά όμως!
Ένα υπέροχο τροπικό δάσος, με ένα ποτάμι να κυλάει μέσα, με ναούς, αγάλματα και τουλάχιστον 750 μαϊμούδες να τριγυρνάνε. Ήταν σα να ήμασταν σε ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς!
Μας άρεσε τόσο πολύ που πήγαμε 2 φορές. Μια στο πρώτο μέρος του ταξιδιού και μια στο τελευταίο.
Η διαφορά στην αναλογία κόσμου/μαϊμούδων τις δυο φορές ήταν εμφανής. Την πρώτη φορά ήταν λίγος κόσμος πολλές μαϊμούδες, τη δεύτερη ήταν απίστευτα πολύς κόσμος και τις μαϊμούδες τις έβλεπες αν ήσουν τυχερός. Νομίζω τύχαμε και σε ώρα που είχε πάει ένα τεράστιο γκρουπ, γιατί μετά από λίγο φύγανε και άδειασε λίγο ο χώρος. Άρχισε να βρέχει κιόλας, οπότε ξαναείδαμε μαϊμούδες.
Όταν μπαίνεις υπάρχουν παντού ένα σωρό πινακίδες που σου λένε τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις όσο είσαι εκεί, ώστε να είσαι ασφαλής.
Οι μαϊμούδες έχουν απρόβλεπτη συμπεριφορά και μπορεί εύκολα να γίνουν επιθετικές. Δεν πρέπει να τις κοιτάς στα μάτια, να τις ταϊζεις, να έχεις κρυμμένο φαγητό, να τις αγγίζεις, να πας κοντά στα μωρά τους. Δεν πρέπει να έχεις φαγητό ούτε μέσα στην τσάντα σου γιατί θα το πάρουν χαμπάρι και θα σου πάρουν την τσάντα ή θα στην ανοίξουν για να πάρουν από μέσα κάτι. Κάτι το οποίο θα κάνουν έτσι κι αλλιώς δηλαδή, οπότε πρέπει να είσαι προσεκτικός και αν έχεις τσάντα (ειδικά backpack) να ξέρεις πως μπορεί να πηδήξουν πάνω και να την ανοίξουν. Το φερμουάρ το ανοίγουν πανεύκολα… Στην περίπτωση αυτή πρέπει απλώς να περπατήσεις κάπως γρήγορα και θα φύγουν. Δεν πρέπει να προσπαθήσεις να τις διώξεις, να τους πάρεις την τσάντα, δεν πρέπει να πανικοβληθείς ή να φωνάξεις. Ακούγεται όλο αυτό λίγο τρομακτικό, αλλά αν ακολουθήσεις τις απλές οδηγίες (ΜΗΝ έχεις μαζί σου backpack, φαγητό ή κάτι που μπορούν να σου βουτήξουν και ΜΗΝ τις πλησιάσεις πολύ), τότε θα περάσεις μερικές απίθανα ωραίες ώρες εκεί μέσα.
Και είναι πολύ ωραίο να τις παρατηρείς, πώς φροντίζουν τα μωρά τους, πώς αλληλεπιδρούν, πόσο μοιάζει η συμπεριφορά τους με ανθρώπων.
2. Καταρράκτης Tegenungan
Σε καμία περίπτωση αυτό που περίμενα. Μέσα στο τροπικό δάσος (και από κάτι φωτογραφίες) περίμενα ένα αναβαθμισμένο Πολυλίμνιο ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων. Αυτό ήταν ένα ΣΟΥΠΕΡ τουριστικό μέρος, τίγκα στον κόσμο. Πληρώνεις και εισητήριο για να πας (κάτι σαν 1 ευρώ βέβαια). Από το πάρκινγκ μέχρι το σημείο στο οποίο ξεκινούσαν τα σκαλιά για να κατέβεις ήταν ΓΕΜΑΤΟ μαγαζιά, σα να ήσουν σε πανηγύρι και οι μαγαζάτορες σου φώναζαν για να πας να ψωνίσεις. Μετά είχε ένα σαν εστιατόριο/καφέ και από εκεί μπορούσες ή να κάτσεις να απολαύσεις τη θέα από ψηλά και μακριά ή να κατέβεις αρκετά σκαλιά για να φτάσεις κάτω και να πλησιάσεις τον καταρράκτη.
Λέω να τον πλησιάσεις, γιατί ήταν αδύνατο να κολυμπήσεις εκεί. Είχε εξαιρετική δύναμη και ήταν τρομακτικός. Επίσης και να ήθελες απαγορευότανε, γιατί έχουν πνιγεί κάποιοι τουρίστες και έχουν σταματήσει την πρόσβαση κοντά.
Αν θες να πάρεις μυρωδιά από καταρράκτη, έχει έναν μικρούλη σχετικά κοντά.
Κατεβαίνεις λοιπόν σχετικά άνετα. Κάτω έχει και ένα μαγαζάκι για να πιεις κάτι ή να φας παγωτό ή ένα σνακ. Μετά μπορείς να περπατήσεις και να φτάσεις κοντά στον καταρράκτη και με κάποιον τρόπο μπορείς να ανέβεις και πάνω από την άλλη πλευρά και να βρεθείς στην ουσία ακριβώς πάνω από τον καταρράκτη, αλλά δεν ξέρω πώς.
Το θέμα είναι να ανέβεις… Κάνει υπερβολική ζέστη, σε χτυπάει ο ήλιος κατακέφαλα και τα σκαλιά είναι πολλά και μεγάλα και θέλει κόπο να τα ανέβεις. Το λέει και η πινακίδα… Good luck!
Πάντως έχουν πολύ χιούμορ. Πριν μπεις μέσα έχει μια πινακίδα που δείχνει τον καταρράκτη σε νορμάλ κατάσταση και τον καταρράκτη την εποχή των βροχών που είναι στην ουσία λασποκαταρράκτης. Like brown sugar γράφει!!! 😂 Επίσης έγραφε να μην πετάς τα σκουπίδια σου γιατί η μαμά φύση θα κλαίει (κάτι που είναι πολύ ειρωνικό αν σκεφτείς πως αυτοί πετάνε σκουπίδια παντού…)
Εδώ δε θα πρότεινα σε κάποιον να έρθει πάντως.
3. Goa Gajah
Αλλιώς γνωστό σαν Elephant cave.
Eδώ από την άλλη θα πρότεινα σε όλους να έρθουν. Είναι ένα πολύ διαφορετικό μέρος, ξεχωριστό, μοναδικό. Κατεβαίνεις κάτι σκαλιά και βρίσκεσαι σε έναν χώρο που φαίνεται το πόσο παλιός είναι (θεωρείται πως έχει φτιαχτεί τον 11ο αιώνα). Βλέπεις διάφορα κτίσματα και κάτι λουτρά και μετά βρίσκεσαι μπροστά στη σπηλιά με το τρομακτικό και απίθανο σκάλισμα.
Μπαίνεις μέσα και βρίσκεσαι σε έναν στενό σχετικά διάδρομο σκαλισμένο μέσα στο βράχο, σε σχήμα Τ. Δεν έχει φυσικά εξαερισμό, παράθυρα κλπ και καίνε μέσα δεκάδες offerings, άρα η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Αξίζει όμως να το αντέξεις για λίγο. Μου θύμισε λίγο το εσωτερικό της Πυραμίδας στο Κάιρο.
Και ο υπόλοιπος χώρος όμως είναι πολύ όμορφος. Έχει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ δέντρο, το πιο ψηλό που έχω δει
και έχει και ένα με κάτι ρίζες σαν κύματα.
