Όπως είπα στο προηγούμενο ποστ μου, στα γενέθλια του Γιώργου πήγαμε όλοι μαζί στο Southampton να τον δούμε και να γιορτάσουμε μαζί. Τη Δευτέρα όμως οι άλλοι επέστρεψαν κι εγώ συνέχισα το ταξίδι.
Τις πρώτες 3 μέρες τις πέρασα στο Μπρίστολ. Δε θα πω και πολλά γιατί ήταν 3 μέρες αφιερωμένες στη δουλειά. Ήμουν από το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα περίπου στο γραφείο, το ένα μίτινγκ μετά το άλλο, μίλησα με όλες τις ομάδες, έμαθα τι “μαγειρεύουν”, είπα τη γνώμη μου για όλα… Μετά τις 5 τη μια μέρα έμεινα απλώς μέσα στο ξενοδοχείο γιατί ήμουν τέζα και τις άλλες 2 έκανα μικρές βόλτες στην πόλη. Πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να περπατήσω έτσι στους δρόμους. Ήταν ωραία, είχαν αρχίσει να στολίζουν κιόλας, έφαγα street food, αγόρασα μολύβια, μαρκαδόρους και sketchbooks… Και πάνω απ’ όλα ευχαριστήθηκε το μάτι μου φθινόπωρο!
Μετά από αυτό πήγα στη Βουδαπέστη, να επισκεφθώ το γραφείο εκεί. Πήγα Πέμπτη μεσημέρι, έφυγα Σάββατο πρωί, οπότε δεν μπορώ να πω πως πρόλαβα και πολλά. Θα πω όμως πως οι άνθρωποι του γραφείου εκεί ήταν εξαιρετικοί, πολύ φιλόξενοι, δυο μέρες δε με άφησαν μόνη μου καθόλου, με φρόντισαν, με τάισαν, με ξενάγησαν…
Έτυχα σε μέρες που ήταν πολύ καλές κι έτσι μπόρεσα να περπατήσω αρκετά στην πόλη, κυρίως βέβαια το βράδυ, μετά τις ώρες δουλειάς. Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ όμορφη το βράδυ, φωτισμένη…
Είναι όμορφη και τη μέρα βέβαια…
Και φυσικά δεν θα ήταν ολοκληρωμένο το ποστ αν δεν έλεγα πως έφαγα πραγματικά θαυμάσια!!!
Αυτό νομίζω που θα μου μείνει περισσότερο είναι το ruin bar στο οποίο πήγαμε. Πολυκατοικία μισοερειπωμένη έχει αλλάξει χρήση και είναι τώρα ένας χώρος γεματος μπαράκια, ό,τι να ναι το καθένα, διακοσμημένα περίεργα και με έπιπλα και διακοσμητικά φτιαγμένα όλα με άχρηστα υλικά. Λάμπες από παλιά σερβίτσια, καρέκλες από παλιές ραπτομηχανές και τέτοια. Ο χώρος είχε μέχρι και σινεμά μέσα!
Τις μέρες εκείνες επίσης συνέπεσε να είναι οι 2 μέρες το χρόνο στις οποίες επιτρέπεται να βγάλεις στο δρόμο ό,τι άχρηστο έχεις. Από ογκώδη σκουπίδια, παλέτες, σπασμένα ξύλα, μέχρι έπιπλα. Για 2 μέρες βρίσκονται στο δρόμο (και φυσικά όποιος θέλει πάει και διαλέγει αν του είναι κάτι χρήσιμο) και μετά περνάνε από το δήμο και τα μαζεύουν.
Αν βγάλεις άλλη μέρα στο δρόμο κάτι τέτοιο, έχεις μεγάλο πρόστιμο και δε το κάνουν…
Γενικά μου φάνηκε μια πόλη ακριβή (δεν το περίμενα), αλλά όμορφη και πιστεύω θα είναι ωραία να κάνουμε και με τον Κωνσταντίνο ένα ταξιδάκι προς τα εκεί κάποια στιγμή.
Αυτά τα λίγα. Μέσα σε 10 μέρες βρέθηκα σε Αθήνα, Λονδίνο, Σάουθάμπτον, Μπρίστολ, Βρυξέλλες, Βουδαπέστη, Ρώμη και πίσω Αθήνα! Μπορώ να πω πως γύρισα κουρασμένη, αλλά γεμάτη.
Τέλεια! Τρελαινομαστε για ταξίδια κι εμείς! Απλά δεν προλαβαίνω να τα καταγράφω πια στο μπλογκ. Ε, τώρα με το τρίτο θα μαζευτούμε για λίγο αλλά λέμε να το πάμε οδικώς πια αφου θα χρειστει μεγαλύτερο αυτοκίνητο ούτως ή άλλως. Το Μπρίστολ είναι φοβερό! Είναι η μόνη πόλη που έχει ψηφίσει δήμαρχο από το κόμμα των οικολόγων πράσινων και έχουν δώσει βαρύτητα στο θέμα της οικολογικής συνείδησης και πράξης. Έχει και τη περίφημη γέφυρα που είναι πολύ εντυπωσιακή τόσο όσο και το τοπίο σε εκείνο το σημείο. Αν ποτέ έφευγα από Λονδίνο θα το σκεφτόμουν σοβαρά για Μπρίστολ.
Βουδαπέστη δεν έχουμε πάει. Ωραία την περιγράφεις. Φιλιά!
Κι εγώ όπως έχεις δει το μπλογκ το έχω λίγο παρατημένο. Θέλω τόσα να γράψω και να καταγράψω, αλλά δεν έχει αρκετές ώρες η μέρα (και αν έχει, προσπαθεί κανείς να τις περάσει μακριά από τον υπολογιστή…)
Τα ταξίδια οδικώς είναι ένα άλλο πράγμα που θέλω πολύ να δοκιμάσω. Πιστεύω θα το κάνουμε σύντομα.
Το Μπρίστολ δεν έχω καταφέρει πραγματικα να το γυρίσω και πολύ. Πάντα πάω για δουλειά. Ελπίζω σε ένα από τα επόμενα ταξίδια να δω περισσότερα.