Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Δεν μπορώ να γράψω πολλά. Μόνο ένα αντίο στο καλό μας σκυλί, που μας συντρόφεψε 12 χρόνια. Ήταν σπουδαίος φύλακας και πάντα καλή συντροφιά.

Είχε χρόνια τώρα προβληματάκια υγείας, την είχε γλυτώσει από του χάρου τα δόντια πριν 4 χρόνια, από την άνοιξη είχε χειροτερέψει και τον τελευταίο καιρό κουνιόταν με δυσκολία. Τα πίσω της πόδια κυρίως την πόναγαν και δύσκολα την κράταγαν. Ήταν γριούλα η καημένη.

(εδώ 2 χρόνια πριν, όταν ήταν ακόμα πιο γερή)

Λείπει ο Κωνσταντίνος και ήμουν μόνη όταν έγινε. Η ένταση που πέρασα για να τακτοποιήσω το μετά με έκανε να μην προλάβω να στεναχωρηθώ. Γενικά νομίζω πως δεν θα στεναχωρηθώ πολύ (όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό), γιατί νομίζω πως πραγματικά ήταν η ώρα της και μόνο να υποφέρει θα μπορούσε από εδώ και πέρα. Και χαίρομαι που δε χρειάστηκε να πάρω εγώ την απόφαση. Από την άλλη ήταν μέλος της οικογένειάς μας και την αγαπάμε όλοι. Ο κύκλος έκλεισε όμως και ήταν ένας καλός κύκλος, αγάπης και στοργής.

Ευχαριστούμε για τη συντροφιά, την προστασία και την αγάπη σου.