Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Από τον Σεπτέμβρη είχαμε βρει πολύ ωραία εισητήρια, Καλαμάτα – Στοκχόλμη, για τις αρχές Μαρτίου. Ήταν το πρώτο δρομολόγιο της σαιζόν κι έτσι ήταν εξαιρετικά φτηνό. Το αεροπλάνο φεύγει από εδώ, πάει εκεί και ξαναγυρνάει, οπότε ως πρώτο της σαιζόν δεν είχε ακόμα κόσμο που να έχει έρθει και να θέλει να επιστρέψει… Άσε που μέσα στον Μάρτη ποιος θέλει να πάει στη Σουηδία να παγώσει (εμείς προφανώς..). Έχουμε φίλους που μένουν στη Στοκχόλμη οπότε ήταν μια πολύ ωραία ευκαιρία, την οποία και αδράξαμε! Το δρομολόγιο είναι κάθε Σάββατο, οπότε περάσαμε μια ολόκληρη εβδομάδα στη Στοκχόλμη τα δυο μας!

Λίγες μέρες πριν φύγουμε κάναμε μια μικρή έρευνα να δούμε τι θέλουμε να δούμε στη Στοκχόλμη, αλλά και στις γύρω πόλεις ίσως, αφού είχαμε μπόλικο χρόνο και για εκδρομές. Δυστυχώς ο μήνας και ο καιρός δε μας άφηναν πολλές επιλογές… Υπάρχουν ωραίες εκδρομές με καραβάκια, αλλά όλες ξεκινάνε κατά τον Μάη. Επίσης πέσαμε σε μια εβδομάδα κακοκαιρίας, με θερμοκρασίες υπό του μηδενός, χιόνια και βροχές… Όπως και να έχει, εμείς πήραμε μια ιδέα από πράγματα που υπήρχαν και είπαμε ό,τι γίνει!

Ξεκινήσαμε λοιπόν το Σάββατο. Το ταξίδι ήταν πραγματικά το πιο ξεκούραστο ταξίδι που έχουμε κάνει. Σε δέκα λεπτάκια ήμασταν στο αεροδρόμιο, χωρίς κίνηση, περιμέναμε καμιά ώρα εκεί (ενώ ήταν σχεδόν άδειο το αεροδρόμιο..), στο ταξίδι είχαμε μια σειρά καθίσματα ο καθένας -15 άτομα όλα κιόλα μέσα στο αεροπλάνο- και σε 3 ωρίτσες ήμασταν στη Στοκχόλμη. Σούπερ!

Είχαμε νοικιάσει και αυτοκίνητο για να μπορούμε να κινούμαστε άνετα αυτή τη μια εβδομάδα. Είχε πολύ πλάκα γιατί το αυτοκίνητο που μας έδωσαν ήταν ακριβώς ίδιο με το δικό μας, απλώς σε άλλο χρώμα. Ξέρετε όταν λένε νοικιάζεις ΑΥΤΟ ή κάτι παρόμοιο.. εμείς πήραμε το παρόμοιο και γελάσαμε πολύ. Ήταν και αυτό σούπερ όμως γιατί σήμαινε πως το ξέραμε πολύ καλά, οπότε ήταν ιδιαίτερα άνετη η οδήγηση.

Πήγαμε πρώτα επίσκεψη στον φίλο και συνάδελφο του Κωνσταντίνου, τον Ντάνιελ. Το σπίτι τους ήταν σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο και στο δρόμο για το σπίτι της Αναστασίας όπου θα μέναμε. Φάγαμε μαζί τους, μάθαμε διάφορα fun facts για τη Σουηδία και τη ζωή εκεί και κάναμε σχέδια για να βγούμε κάποια μέρα μαζί. Τα σχέδια ναυάγησαν καθώς τη μια μέρα ήταν εκείνος άρρωστος και μετά αρρώστησα εγώ, αλλά τουλάχιστον περάσαμε καλά το απόγευμα εκείνο!

Μετά πήγαμε στο σπίτι της Αναστασίας. Μένουν 60 χλμ έξω από την πόλη (αν και θεωρείται ακόμα Στοκχόλμη εκεί), σε ένα σπίτι μέσα στο δάσος, πραγματικά ονειρικό. Μείναμε στον ξενώνα, ένα δωματιάκι δηλαδή λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους.

Θα κάνω και άλλα ποστ με λεπτομέρειες για το ταξίδι, αλλά εδώ θέλω να πω το εξής: παρότι υπήρχαν διάφορα πράγματα που θα έκαναν σε άλλη περίπτωση την εβδομάδα μας εκεί μια όχι και τόσο καλή εμπειρία, ο ξενώνας δεν είχε δική του τουαλέτα και έπρεπε να πας στη φύση ή να περπατήσεις μέσα στα χιόνια να πας στο σπίτι, είχε κακό καιρό και δε μπορούσες να μείνεις έξω και να περπατήσεις για πολύ ώρα (ειδικά με τα ρούχα που είχαμε εμείς μαζί), στο σπίτι ήταν δυο πιτσιρικάκια μικρής ηλικίας (που όπως και να το κάνεις έχουν τη γκρίνια τους και θέλουν την αμέριστη προσοχή σου), εγώ αρρώστησα και πέρασα δυο μέρες στο κρεβάτι και τις υπόλοιπες σε ψιλοψάλι κατάσταση, παρότι λοιπόν έγιναν ΟΛΑ αυτά, εμείς περάσαμε θαυμάσια, ήταν μια υπέροχη εβδομάδα που μας άφησε μόνο καλές αναμνήσεις και μας έκανε να θέλουμε να ξαναπάμε.

Η τουαλέτα ήταν πρόβλημα μόνο τις δυο μέρες που ήμουν άρρωστη. Έμαθα πως το να ξυπνάς με το ξημέρωμα και να βγαίνεις έξω στο χιόνι για κατούρημα είναι μια απρόσμενα καλή εμπειρία!

Τα παιδιά της Αναστασίας είναι απόλαυση και περάσαμε τέλεια μαζί τους, τα αγάπησα πάρα πολύ. Η Αναστασία και ο Γιώργος είναι εξαιρετικά παιδιά και θαυμάσια παρέα. Τον καιρό τον συνηθίζεις ή τέλος πάντων τον παίρνεις απόφαση και περπατάς όσο μπορείς και μετά απλώς κάθεσαι και πίνεις καφέ και τρως ρολάκια κάρδαμου!

Όσο για την αρρώστια, ίσως μας έκανε να χαλαρώσουμε ακόμα περισσότερο, να μην κάνουμε χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο αλλά να πάμε την εβδομάδα μας πολύ ήρεμα, κάτι που νομίζω εντέλει είχαμε και ανάγκη.

Θα ακολουθήσουν λοιπόν ποστ με όσα είδαμε, τα μουσεία, τη Στοκχόλμη και το ανθρωποσοφιστικό κίνημα (!!!)