Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Εντάξει, δεν ξέρω πώς γίνεται να περνάνε έτσι οι χρονιές! Ο Γιώργος τελείωσε κιόλας την πρώτη χρονιά στο Πανεπιστήμιο… Όλοι φυσικά τον ρωτάνε πώς είναι στην Αγγλία, πώς του φάνηκε το Πανεπιστήμιο, πώς είναι η ζωή εκεί. Τα λέει και τα ξαναλέει και νομίζω πρέπει να τα καταγράψω και εδώ.

Για τον Γιώργο λοιπόν ήταν η πρώτη χρονιά που έμεινε μόνος του και μάλιστα σε μια ξένη χώρα. Πρώτη χρονιά στην Αγγλία, πρώτη χρονιά και στο Πανεπιστήμιο.

Σίγουρα η αρχή ήταν πιο δύσκολη. Με το που πήγε ήταν μόνος, δεν είχε παρέα, δεν είχε κάτι να κάνει. Επίσης τα μαθήματα του φάνηκαν κάπως βαρετά γιατί έπρεπε να φέρουν μαθητές από διαφορετικά συστήματα στο ίδιο επίπεδο. Ο Γιώργος είχε κάνει και το ελληνικό και το αγγλικό και τα περισσότερα τα ήξερε ήδη.. Αυτά ήταν και τα κυριότερα θέματα που αντιμετώπισε, τα οποία πήραν κάνα δίμηνο για να ισιώσουν.

Παρέες: ας είναι καλά τα societies… Από εκεί βρήκε κυρίως παρέες και κάτι ψιλά από το Πανεπιστήμιο και τα διπλανά σπιτάκια στην εστία. Είναι μέλος στα Board Games Society, Anime Society, Krakensoc (steampunk society) και βέβαια στο PhysSoc (physics Society). Βγαίνει κάθε εβδομάδα, παίζει παιχνίδια (3 παιχνίδια D&D την εβδομάδα!), έχει βρει άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα. Τόσο καλά που πριν φτάσει Δεκέμβρης είχε βρει τα άτομα με τα οποία θα συγκατοικήσει την επόμενη χρονιά. Αισθάνεται πως εκεί βρήκε πολύ πιο εύκολα παρέα απ’ ότι όταν ήταν εδώ. Κάνει παρέες κυρίως με Άγγλους (που είναι και η πλειοψηφία των ατόμων γύρω του), ενώ με Έλληνες καθόλου.

Πανεπιστήμιο: μετά την πρώτη βαρεμάρα (που κράτησε λίγο όμως, κάτι πάνω από ένα μήνα), τα μαθήματα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα και φυσικά πιο δύσκολα, με πράγματα που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Του αρέσει που είναι δύσκολα. Έχει πάρει μόνο Φυσική και Μαθηματικά μέσα στη χρονιά. Τα Α-levels που έκανε τα 2 προηγούμενα χρόνια τον βοήθησαν πάρα πολύ εντέλει, δεν αμφιβάλλει πως ήταν σωστή η επιλογή να τα κάνει. Μπορεί να μπήκε με τις Πανελλήνιες, αλλά χωρίς αυτά θα είχε δυσκολευτεί να έρθει στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους. Του αρέσουν πάρα πολύ τα εργαστήρια, κάνουν πειράματα με απίστευτο εξοπλισμό και έχουν δει στην πράξη όλα όσα μαθαίνουν στη θεωρία. Έχει ΠΟΛΥ διάβασμα, πολλές ώρες, αλλά του φαίνεται λιγότερο απ’ όσο ήταν για τις Πανελλήνιες. Ίσως ίδιες ώρες, αλλά σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέροντα αυτά που διαβάζει, οπότε δεν τον ενοχλεί και δεν έχει άγχος. Και καλά κάνει γιατί στο τέλος έβγαλε τη χρονιά με 75% γενικό μέσο όρο (πάνω από 70% παίρνεις πτυχίο με First, το μεγαλύτερο πτυχίο που μπορείς να πάρεις δηλαδή).

Εστία: με τους υπόλοιπους συγκάτοικους στην εστία δεν κόλλησε ιδιαίτερα. Δεν είχε προβλήματα μαζί τους, απλώς δεν ταίριαξαν. Το δωμάτιο ήταν μια χαρά όμως.

Φαγητό: επέλεξε να μαγειρεύει μόνος του. Στην αρχή ζήτησε να του στείλω συνταγές, τον βοήθησα και λίγο την ώρα που μαγείρευε (μέσω Viber..) και μετά όλα καλά. Ή αρκετά καλά… Το φαγητό που φτιάχνει καλύτερα από τα υπόλοιπα είναι τα Μακαρόνια στο φούρνο. Γενικά όμως μαγειρεύει φαγητά που μπορεί να κάνει ποσότητα και να τα βάλει στην κατάψυξη, ώστε να μπορεί να έχει φαγητό για μέρες. Φτιάχνει κυρίως κοκκινιστό μοσχάρι, κρασάτο χοιρινό, φακές, κοτόπουλο με ρύζι. Πρέπει να μάθει να βάζει λιγότερο νερό στο φαγητό του για να έχει κάπως περισσότερη γεύση αλλά μια χαρά τα πάει! Κάποιες φορές φυσικά τρώει κι έξω (κυρίως σε παμπ ή σε εστιατόρια του Πανεπιστημίου). Δεν τον ενθουσιάζει, απλώς τρώγεται λέει το φαγητό αυτό.

Καιρός: καλύτερα απ’ ό,τι περίμενε. Κάνει κρύο μεν, αλλά δε βρέχει όσο νόμιζε ότι θα βρέχει. Και η βροχή είναι κυρίως αυτή η πολύ ψιλή βροχή, σα βελονίτσες, που δε συνειδητοποιείς καν ότι βρέχει μέχρι να καταλάβεις πως έχεις γίνει μούσκεμα. Όσο ήταν εκεί έλεγε πως του λείπει ο καιρός της Ελλάδας, αλλά μόλις ήρθε συνειδητοποίησε πως καθόλου δε του είχε λείψει εντέλει η ζέστη! Είναι πιο πολύ τύπος του κρύου και το προτιμάει.

Γενικά είναι πολύ πολύ ευχαριστημένος, γύρισε και μίλαγε σα να είναι το σπίτι του εκεί. Βρήκε μέρος που του ταιριάζει. Έτσι είμαστε κι εμείς πιο ήρεμοι και ευχαριστημένοι. Ναι, μας λείπει, αλλά έτσι γίνεται με τα παιδιά, θα φύγουν (και καλά θα κάνουν). Τώρα χαιρόμαστε τον χρόνο που περνάει μαζί μας…